Kiedyś, w zamierzchłych, bądź zapomnianych czasach nie było (albo było niedużo) mini-produkcji promujących gry video. Jaki był tego powód? Może po prostu nikt na to nie wpadł? Albo wpadł, ale nie można było uzyskać na tyle funduszy, bo przecież ogólnoświatowe serwisy z filmikami nie istniały, a jedyną drogą rozpowszechnienia takiej reklamy byłaby telewizja lub ewentualnie radio. To przecież bardzo kosztowna kwestia. Może jednak sprawa opierała się na czymś innym. Przypuszczalnie rynek gier video nie był na tyle duży, aby taka promocja danego produktu opłacała się dostatecznie. W końcu każdy kto był zafascynowany światem wirtualnym z pewnością uzyskałby informacje o nowych produkcjach lub po prostu czekał na dostawy do sklepów, bądź bazarków. Istnieje też możliwość, iż po prostu brało się, co popadnie, gdyż wybór był na tyle mały, że dla retro gracza nie była to aż taka trudna do rozwiązania sprawa.
Rozwój! Rozwój! (Niedor... !)
Prey przebył długą drogą. Trzy studia zaangażowane w idee gry, jedenaście lat w produkcji, zmiany fabuł, tylko po to, aby postrzelać do obcych? W sumie jest to w duchu 3D Realms, ale prosta eksterminacja obcych rysuje o wiele bardziej niepokojący obraz w moim uszkodzonym umyśle.
Druga odsłona cyklu Prey wzbudza mnóstwo kontrowersji wśród fanów pierwowzoru, ale mimo radykalnych zmian zapowiada się całkiem nieźle, co miałem okazję sprawdzić kilka dni temu podczas targów E3 w Los Angeles. Jak się okazało, rewolucji doczekamy się nie tylko w samej rozgrywce, ale również w kwestii oprawy muzycznej tej gry. Ścieżkę dźwiękową do nowej produkcji studia Human Head nie przygotuje bowiem Jeremy Soule – tak jak ostatnim razem – ale duet Mark Morgan i Jason Graves!
E3 nieoficjalnie już się nam zaczął i wysypał się dzisiaj worek ze zwiastunam. Wobec tego postanowiłem zebrać wszystko do kupy i okrasić jednym-dwoma zdaniami komentarza. Takie tam, pierwsze wrażenie po jednokrotnym obejrzeniu.
Witamy ponownie po miesięcznej przerwie spowodowanej kłopotami natury... no, niech będzie, że zapracowani byliśmy ;> W każdym razie przed Wami gotowe do odsłuchania, świeżutkie szesnaste naGRAnie, w którym jak zwykle poza porcją soczystych faili i wazelin dyskutujemy o rzeczach, które w ciągu ostatniego czasu wywarły na nas największe wrażenie w światku i półświatku gier.
Zaczynamy od Prey 2 i zmianach w serii. Na tapetę bierzemy także plotki o premierach konsol następnej generacji, zastanawiamy się czy nowe technologie mają wpływ na rozwój gier, a także nawiązujemy do wojny brytanów pod dywanem, czyli szpil wbijanych sobie nawzajem przez CD Projekt i City Interactive. Chociaż tak naprawdę wszystko pięknie wytłumaczył yasiu, więc w polemiki nie wchodziliśmy. Oczywiście, jak zwykle jedziemy bez żadnych cięć i autocenzury. Mimo to raczej kulturalni z nas ludzie, bo najostrzejsze słowo jakie pada w czasie audycji to tradycyjna, swojska dupa. Chyba nawet dwa razy. Auuć...
Pierwsza gra z serii Prey była naprawdę dobra i choć ostatecznie okazała się mocno okrojona w stosunku do tego, co jej autorzy planowali kilkanaście lat wcześniej, to jednak do dziś niezwykle miło ją wspominam. Przygody Indianina Tommy’ego miały jedną zasadniczą zaletę: były pomysłowe i w wielu aspektach oryginalne. Bieganie po ścianach za pomocą świetlistych szlaków, możliwość korzystania z portali, zagadki związane ze zmianą grawitacji, a nawet przybieranie postaci ducha, by pokonać piętrzące się na drodze przeszkody – to właśnie te czynniki sprawiły, że kolejna strzelanina podejmująca temat walki z kosmitami, utkwiła mi mocno w pamięci. Nic zatem dziwnego, że podobnych atrakcji oczekiwałem po zapowiedzianej niedawno, drugiej odsłonie cyklu. Niestety, wczoraj okazało się, że sequel pójdzie w zupełnie innym kierunku.
