Na targach E3 po raz pierwszy mogliśmy zobaczyć fragmenty rozgrywki wieloosobowej w grze Call of Duty WWII. Oprócz ocenzurowanych swastyk i otwartości na graczy wszelkich kultur i pochodzenia, sporo kontrowersji budzi widoczny na niektórych broniach celownik kolimatorowy. Czy jest to absolutna fantazja twórców, czy też kolimator w czasach inwazji na Normandię nie był już niczym nowym?

Tegoroczny listopad będzie niezwykłym dla serii Call of Duty, gdyż po latach powróci ona do realiów II wojny światowej. Dla większości graczy jest to informacja pozytywna, ponieważ futuryzm spotykał się z powszechną krytyką, choć głównie nieuzasadnioną. Dla mnie także, gdyż setting historyczny należy do mojego ulubionego w grach. Z tej okazji dzisiaj powspominamy stare i nowe dzieje Call of Duty, tyle, że w ewolucji stosowania narracji i kreowania historii. Sprawdzimy, czy seria poczyniła na tym polu postępy. Pogadamy więc wyłącznie o kampaniach, a tryby wieloosobowe pozostawimy na inną okazję. 

Call of Duty: WWII - już w listopadzie powalczymy znów na frontach II wojny światowej.

Rok, w który niedawno wkroczyliśmy będzie ojcem wielu interesujących i ciekawych premier. Dowolność wyboru gier, po które gracz może sięgnąć nie zamyka się tylko i wyłącznie na paru większych tytułach AAA, choć te jak co roku wzbudzają największy zachwyt oraz niechlubny niepokój. Związane jest to z tym, że pieczołowitość producentów i dokładne opracowywanie contentu w nich zawartych ustępuje na rzecz kurczącego się czasu, braku środków lub po prostu czystego lenistwa. Nastał czas, kiedy to wykupienie preordera wiąże się z możliwością utopienia gotówki w kieliszku drogiego wina, podanego w formie aperitifu (czyt. wersji okrojonej, pozbawionej jakiejkolwiek dodatkowej treści, dostarczonej wprost do rąk gracza), przy jednoczesnej bierności ze strony community, czyli konsumentów. Przykładów z ubiegłego roku - gdzie zamiast właściwej treści otrzymujemy półprodukt - jest dużo, a niewzruszeni producenci sprawiają wrażenie rynny, po której ścieka deszczówka. Mimo możliwości głosowania portfelem, my gracze często z tego rezygnujemy, a upust swojemu niezadowoleniu dajemy dopiero po fakcie, gdzie pieniądze zasiliły już właściwe konto. Spowodowane może to być w większości tym, że ulegamy niezdrowemu hype’owi, nakręcanemu przez media lub osoby będące twarzami danego produktu. Metod manipulacji naszymi finansami jest tu wiele, począwszy od wspomnianego wcześniej powoływania się na autorytety, a kończąc w gąszczu społecznej reguły słuszności. Niemniej jednak nie jest to omawiany problem artykułu, a tylko drobne wtrącenie do treści, do której niezwłocznie wracam.

Trzy lata temu moją uwagę, z niejasnych przyczyn, przykuła premiera kolejnej gry z Pac-Manem. Żółta kulka próbowała podbić serca młodszych graczy i fanów platformówek 3D w produkcji Pac-Man and the Ghostly Adventures, ale zrobiła to tylko przyzwoicie i zebrała noty ledwie ponadprzeciętne. 6/10 oznacza dzisiaj wyrok śmierci dla wielu tytułów i na Pac-Manie pewnie też się odbiła.

Z ciekawości postanowiłem sprawdzić, jakie tytuły wydane w ostatnich tygodniach może spotkać podobny los. Które gry nie spełniły pokładanych w nich oczekiwań lub okazały się tylko niezłymi w swoich gatunkach i zasłużyły na skazujące je niemal na całkowitą banicję w oczach większości graczy oceny na poziomie 6-7/10? 

Seria Call of Duty jest już z nami od roku 2003. Od lat należy ona do najbardziej kasowych tytułów branży gier, a każda kolejna odsłona sprzedaje się w milionach egzemplarzy. Ludzie od zawsze powiadają, że wojna się nie zmienia, jednak ta w wydaniu Call of Duty ma różne oblicza. Jej najwięksi fani uznają, że seria niezmiennie bawi. Chwalą oni szybkie tempo rozgrywki, epicki tryb jednoosobowy i wciągający multik. I z przyjemnością co roku nabywają kolejną część, od jednego z trzech studiów, które zajmuje się serią (Infinity Ward, Treyarch i Sledgehammer Games). Niestety nad całym projektem pieczę sprawuje wydawca - Activision, które z górnego stołka wydaje rozkazy.

Call of Duty: Infinite Warfare (Infinity Ward - 2016 r. - grafika promocyjna)

Z tego też powodu każdy z deweloperów tworzy grę, która w założeniach musi realizować poszczególne coroczne wytyczne. Twórcy nie mogą więc wykorzystać swoich własnych ambicji, a drobne jej przebłyski (jak możliwość wyborów moralnych w Black Ops II) są szybciutko eliminowane w kolejnych odsłonach. Przeciwnicy serii mówią z kolei najczęściej, że marka skończyła się na nieśmiertelnym Modern Warfare. Była to odsłona przełomowa, a wiele z jej schematów seria nieudolnie kopiuje do dnia dzisiejszego, stąd też głos ten wydaje się słuszny.

Naturalni konkurenci. Tak jak Szeregowiec Ryan i Starship Troopers.

Serie Battlefield i Call of Duty od lat traktowane są jako bezpośrednie konkurentki, czego dowodem jest powszechne porównywanie wciąż rosnącej liczby łapek w dół pod trailerem najnowszej części FPSa Activision z bijącym rekordy popularności zwiastunem kolejnej iteracji cyklu od EA. Mało kto pamięta jednak, że rywalizacja ta zaczęła się tak naprawdę dopiero przed premierą trzeciego Battlefielda w 2011 roku i została zainicjowana przez marketingowców EA. Mocno atakowali w tamtym czasie Call of Duty, chcąc wypromować nowy dla serii „poważny”, w odróżnieniu od Bad Company, singleplayer, w stylu CoDów. Od tamtej pory gracze, nawet ci, którzy nie grywali w żaden z tytułów, podzielili się na dwa wrogie obozy. Nikt nie zwraca za to uwagi na to, jak te dwie serie w gruncie rzeczy niewiele łączy.

Premiera nowej odsłony Call of Duty, a raczej pierwsza prezentacja jej zwiastuna - zawsze jest sporym wydarzeniem wśród fanów gier. Przypomina to trochę nerwowe oczekiwanie na ujawnienie z dawna skrywanej tajemnicy, niespodzianki o tym gdzie tym razem zabiorą nas twórcy. Czy nadal konsekwentnie brną w wojnę przyszłości czy może tym razem zaskoczą wszystkich, niczym w 2007 roku?

W tym roku nie będzie Ghosts 2! Tryb wydawniczy kolejnych części znanej serii jest na tyle specyficzny, że niemal gwarantował nam bardziej przyziemną produkcję, wyróżniającą się od tych wszystkich Blopsów i Adwensów, w co najmniej dwóch następnych odsłonach. A tu figa - Infinity Ward, Treyarch i Sledgehammer uprawiają futurystyczny wyścig zbrojeń, bo od czasów Black Ops II każdy kolejny CoD coraz bardziej wyskakuje w przyszłość (nawet jeśli BO2 i Ghosts dzielą tylko dwa lata). Mając trzy ekipy, pracujące nad niezwiązanymi ze sobą podseriami, Activision decyduje się na coraz odważniejsze kroki ku klimatom SF. Czy nadużyciem będzie stwierdzenie, że “zajadą” te realia dużo szybciej niż to zrobili ze współczesnością?

Kiedy o świcie 2 maja zapowiedziano, że wieczorem poznamy oficjalną zapowiedź kolejnej odsłony Call of Duty, nie spodziewałem się, że moje wcześniejsze dywagacje na temat potencjalnie prawdziwej grafiki reklamującej coś ukrywającego się pod podtytułem Infinite Warfare są prawdziwe! Po wycieku trailera, który nastąpił tuż po „zapowiedzi zapowiedzi”, firma Activision nie czekała do wyznaczonej godziny i po prostu wcześniej odkryła wszelkie karty związane z nowym CoD-em.

Infinity Warfare to podobno nowe Call of Duty, a nie – jak podejrzewano – remaster pełnej trylogii Modern Warfare. Wczoraj pojawiła się  tajemnicza grafika przypominająca faktyczny element przyszłej kampanii reklamowej nowego CoD-a, chociaż uważam ją za grubszy przekręt, to zdecydowanie daje do myślenia.