Rok 2012 obfitował nie tylko w wiele pozytywnych i przyjemnych dla mnie wspomnień osobistych, ale był też wyjątkowo tłusty z gamingowego punktu widzenia. Był to rok, w którym zadebiutowało mnóstwo świetnych produkcji, którym wprost nie mogłem się oprzeć. Często, stając przed dylematem i nie wiedząc na którą z gier się zdecydować, najczęściej... kupowałem obie. Obiecałem sobie, że w 2013 się to zmieni. Czy na pewno będę potrafił się powstrzymać? Lista tytułów, w które zagram jest raczej spora, ale przecież wiele może się zmienić...

Obecny rok obfituje w wyśmienite tytuły. Miłośnik niemal każdego gatunku ma powody do zadowolenia, bowiem nie brakuje świetnych gier akcji (zarówno FPP, jak i TPP), strzelanek, hack'n'slashy, zręcznościówek, gier wyścigowych, czy indie. Kontynuacje popularnych serii nie dają nam o sobie zapomnieć - zewsząd zalewani jesteśmy nowymi trailerami, informacjami, gameplayami, konkursami, dziennikami dewelopera... I jak tu nie kupić jakieś gry, której zakupu wcześniej w ogóle nie braliśmy pod uwagę? Ba, zdarza się, że zdecydujemy się na tytuł, o którym przedtem wcale nie słyszeliśmy! Znacie to uczucie? To zapraszam dalej...

Deus Ex: Bunt ludzkości to w moim prywatnym rankingu główny pretendent do tytułu najlepszej produkcji mijającego roku. Adamowi Jensenowi poświęciłem już około osiemdziesiąt godzin swojego życia i wciąż nie mam go dość – aktualnie po raz trzeci kończę jego przygody, próbując przy okazji zaliczyć wszystkie osiągnięcia. Mimo że gra bardzo mi się podoba, a niedawno zadebiutował bardzo dobry dodatek DLC, coraz częściej myślę o następnym, dużym odcinku mojego ukochanego serialu. Czy firmy Square Enix i Eidos Montreal się o niego pokuszą? Biorąc pod uwagę znakomite przyjęcie i świetną sprzedaż, jest to raczej przesądzone. Zastanówmy się więc co takiego od strony gameplayowej (a jak!) można by poprawić w ewentualnym następcy Buntu ludzkości. Moja lista życzeń przedstawia się następująco:

Lubię tego typa.

Usprawnić zachowanie rywali tak, by reagowali stosownie do sytuacji – jeśli wrogi oddział patroluje teren, a na placu boju znajduje się dowódca wydający gorączkowo rozkazy, to musi on aktywnie reagować na nasze poczynania. W Buncie ludzkości jesteśmy świadkami kuriozalnej sytuacji w hotelu Alice Garden, gdzie oficer wymachuje rękami, jakby chciał zapędzić swoich ludzi do działania i nie zmienia swej postawy nawet wtedy, jeśli po cichu zlikwidujemy jego podwładnych. Brak stosownych reakcji ze strony rywali to zresztą duża wada większości gier tego typu. Nawet jeśli pozbędziemy się bez świadków zawadzającego nam strażnika, to stojący nieopodal żołnierz powinien zainteresować się dlaczego jego kolega nagle przestał chodzić w tę i we w tę. Poprawienie tego elementu sprawiłoby, że rozgrywka w Deus Ex stałaby się  mniej przewidywalna, za to bardziej emocjonująca i trudniejsza.