Nadszedł moment pożegnania się z jedną z najlepszych gier mijającej dekady. Z tej też okazji postanowiłem podziękować w kilku słowach Naughty Dog za piękne pięć lat spędzone z jedną z najlepszych produkcji studia tworzącego dla Sony tytuły, które od ponad dwudziestu lat niemal zawsze znajdują się w światowej czołówce elektronicznej rozrywki.

Za kilkanaście dni premiera The Surge 2. Gra zapowiada się dosyć dobrze, ale mam pewne zastrzeżenia co do tego czy czeka nas prawdziwy hit godzien stania obok tytułów takich jak Dark Souls, Bloodborne czy Nioh. Dlatego też w ramach przypomnienia postanowiłem podzielić się moimi uwagami na temat części pierwszej, która była sporym krokiem w przód wzgledem ich innego "klonu soulsów" - Lords of the Fallen

Żyjemy w mrocznych czasach. Wszystko jest w porządku do momentu, gdy zatrzymamy się na chwilkę i zdamy sobie sprawę z tego co dzieje się wokół nas. Śmierć, wojna, ludzie wciąż cierpią z głodu, a kilka koncernów posiada większość planety. Stoimy na krawędzi zagłady i nie zdajemy sobie z tego sprawy. W przyszłości może być jeszcze gorzej. The Surge zdaje się przedstawiać nam wizję tego, co będzie się ze światem działo za te kilkadziesiąt lat. Czy jest dla nas jakakolwiek nadzieja? No i czy najnowsza produkcja Deck 13 warta jest naszej kasy?

Nie samymi komiksami Marvel stoi, od lat na rynkach całego świata pojawiają się również pozycje książkowe, które mają zaciekawić uniwersum pełnym superbohaterów, miłośników słowa pisanego. Jedną właśnie z takich pozycji, jest wydana niedawno na naszym rynku publikacja Marvel: Spider-Man. Wiecznie młody. Książka oparta na klasycznej i leciwej historii Stone Goblet Saga, która została wzbogacona o nowe wątki i dostosowane bardziej do czasów współczesnych.

Napisać na temat tej książki, że mamy tutaj do czynienia z typową piłkarską biografią to tak jakby stwierdzić, że Zidane był typowym pomocnikiem. Jest to pozycja, która być może nie odkrywa przed jego fanami nowych informacji, których nie można byłoby znaleźć w sieci czy w innych publikacjach, ale pozwala na chwilę refleksji nad jego karierą jako zawodnika i trenera.

Rodzina jest najważniejsza. Przynajmniej takie są moje wnioski po obejrzeniu wszystkich części niekończącego się cyklu o superbohaterach w samochodach. Nie wiem czy pan Diesel ma 100% racji, ale twórcy Children of Morta się z nim zgadzają. Dlatego też otrzymujemy grę o dosyć nietypowej rodzince. No chyba, że wspólne zabijanie potworów to norma, a ja jestem jakiś dziwny?

Mniej więcej trzy lata temu miałem okazję zagrać w Root Letter. Jest to gra typu visual novel z naprawdę fajnym motywem wymiany listów pomiędzy głównym bohaterem a pewną tajemniczą dziewczyną. Teraz na rynek trafia Root Letter: Last Answer. Jako, że podobał mi się oryginał postanowiłem sprawdzić nowy tytuł.

Dzieci. Temat budzący jednoznaczne skojarzenia; ciepło, czułość, opieka, troska, wychowanie... Guy Delisle, w zgodzie ze swą buntowniczą naturą, podejmuje temat od zupełnie innej strony. Robi to z wdziękiem, przymrużeniem oka i zamyka w mistrzowskiej oprawie.

Kolejny, już czwarty tom serii Czarodziejki.net, serwuje czytelnikowi podobnie jak poprzednie części, masę mroku, przemocy i strachu. Sytuacja dziewczyn z każdym kolejnym rozdziałem zmienia się na gorsze i żadna z nich nie może być pewna czy dożyje kolejnego dnia.

Letnie wakacje dobiegają końca. Dzieci zostają odstawione do znajomych, a ich matka udaje się w spokoju wysprzątać domek. Urwane połączenie, wzburzone zwierzęta i gwałtownie pociemniałe niebo nie wróżą niczego dobrego. Żaden z tych znaków nie może przygotować na to co naprawdę nadchodzi.

Prosta, efektowna i wulgarna odezwa użyta w tytule tekstu jest fragmentem wypowiedzi, jaką zaserwował Frajerom Richie Tozier w finale pierwszego rozdziału filmu To. Lato 1989 roku dało się bohaterom tej opowieści mocno w kość. Minęło 27 lat, dorośli bohaterowie są zmuszeni porzucić swoją codzienność i raz jeszcze zderzyć się z koszmarem.

Stephen King napisał powieść To jako potężną (ponad 1000 stron!) kronikę życia grupki mieszkańców miasta Derry, na których losy wpłynęła zła siła przybierająca postać klauna imieniem Pennywise. Książka na zmianę skakała między dzieciństwem a dorosłością siódemki bohaterów. Filmowcy podjęli słuszną decyzję, by te czasowe płaszczyzny oddzielić grubą kreską dwóch lat dzielących premierę obu kinowych rozdziałów. Dzięki temu zabiegowi opowieść zyskała na czytelności, a fabuła kontynuacji dostała rumieńców. Ale czy film jest lepszy od poprzednika?

Witajcie. Astral Chain i Control już ograny? Czy gracie może w coś innego?  U mnie to co zwykle: Yakuza 0, Umineko, Final Fantasy XI plus piekielnie trudne Celeste. Zainteresowanych zapraszam do lektury i komentarzy. Uwaga na spoilery.

Piotr Langenfeld słynie z dobrze napisanych i wciągających książek „militarnych”. Tak też jest w przypadku jego najnowszego dzieła, chociaż tym razem autor rzuca czytelnika w o wiele realniejszy świat, opisując wydarzenia, które naprawdę mogą się wydarzyć.