W ostatni weekend zakręciłem ruletkę z grami w stylu Umineko. Skończyło się na tym, że praktycznie wszystkie uruchomione przeze mnie wtedy produkcje musiały uznać wyższość Mass Effect 2, z którym spędziłem w ostatnich dniach ponad 50 godzin i zamierzam ukończyć go trzeci raz w ten weekend.

Pierwszy miesiąc nowego roku powoli się kończy i w końcu pojawią się długo oczekiwane przez nas gry a ja wciąż doskonale bawię się z Miku Hatsune. To już blisko cztery lata od kiedy na dysku mojej konsoli gości Future Tone z jej udziałem.

Kolejne zestawienie najciekawszych, najśmieszniejszych i najdziwniejszych wiadomości minionego tygodnia z rynku azjatyckiego. Tym razem będzie coś dla fanów Pokemonów (radzę szykować portfele), szczypta sztuki, kilka intersujących zapowiedzi i wiele innych. Jak zawsze zachęcam do komentowania.

Xbox 360 nie było marzeniem fanów japońskich gier. Konsola Microsoftu zapoczątkowała dominację zachodnich gier i stała za wzrostem popularności amerykańskich produkcji o twardzielach i rozwałce. Z tego powodu lista tradycyjnych japońskich gierek przeznaczonych na ten system nie jest zbyt długa. Najłatwiej można to zaobserwować patrząc na listę tytułów JRPG dostępnych na 360. Blue Dragon, Eternal Sonata, Losy Odyssey, Phantasy Star, Infinite Undiscovery i kilka innych tytułów. Nie było tego zbyt wiele i większość z tych produkcji została szybko zapomniana przez graczy. Wyjątkiem jest tutaj Tales of Vesperia. Ta odsłona ciągnącego się od wielu lat cyklu jest do dnia dzisiejszego uważana za jedną z najlepszych odsłon serii. Dlatego premiera Tales of Vesperia: Definitive Edition to dobra okazja by przypomnieć sobie dlaczego fani cenią akurat ten tytuł.

Nie wiem czy to tylko moje wrażenie, ale wiele gier z segmentu szeroko pojętego indie stawia na platformówki z odrobiną puzzli. Może jestem w błędzie ale sukces Braid czy Limbo przyczynił się do tego, że w ostatnich kilku latach zalała nas fala tego typu produkcji. Sam nie jestem w stanie zapamiętać nawet garstki z nich bo co chwila pojawia się coś nowego. Teraz przyszła pora na Degrees of Separation. Czy projekt przy którym maczał palce Chris Avellone z legendarnego Black Isle Studios wyróżni się z tłumu podobnych produkcji?

Serial True Detective zadebiutował na HBO niemal dokładnie 5 lat temu i z miejsca zjednał sobie fanów klimatycznych kryminalnych opowieści. Drugi sezon Detektywa został pokazany światu bardzo szybko, bo po 17 miesiącach, i nawet jeśli daleko mu było do przeciętnego serialu, to czuć było pośpiech i fani poprzednika byli raczej zawiedzeni. Pomysłodawca serialu, Nic Pizzolatto, dostał więcej czasu na napisanie nowej historii, nowego "partnera kreatywnego" w osobie telewizyjnego weterana Davida Milcha (Deadwood) i pierwsze efekty tej pracy już są. I są więcej niż niezłe.

Sony, Nintendo, Microsoft, Atari – firmy które jednoznacznie utożsamiane są z rykiem elektronicznej rozrywki. Każdy przeciętny mieszkaniec naszej planety, który ostatnich kilkudziesięciu lat nie spędził  zamknięty w schronie przeciwatomowy, przynajmniej słyszał coś na temat sprzętu do gier video sygnowanego logami powyższych marek. Obok takich gigantów swoich sił na rynku próbowało również kilka innych mniejszych lub większych podmiotów. Jednym z nich jest firma Casio, która była, jest i będzie kojarzyć się z bardzo dobrymi zegarkami i elektroniką użytkową pokroju kalkulatorów czy translatorów.