Quentin Tarantino to dla wielu król kinematografii. A w najgorszym razie książę. I jako taki ma niewątpliwy związek z baśniami. Wymyślne, na swój sposób bajkowe historie amerykański reżyser opowiada od niemal 30 lat, ale do tej pory nie odjeżdżał za bardzo w sferę niesamowitą. Pewnego razu... w Hollywood jest najbardziej baśniowym filmem Tarantino, paradoksalnie być może dlatego, że scenariusz stoi tak blisko prawdziwych wydarzeń.

Przed premierą filmu największe kontrowersje wzbudzał sam temat - papież rozrywkowej przemocy i mistrz ciętych dialogów ma zająć się rodziną Charlesa Mansona mordującą ciężarną Sharon Tate i jej przyjaciół? Czy to się godzi? Potem okazało się, że bohaterami filmu będą drugiej świeżości gwiazda srebrnego ekranu i jej dubler. Czy da się to połączyć sensowną całość? Odpowiedź: da się, ale trzeba być Quentinem Tarantino.

Pierwszy sezon serialu Terror był dla mnie olbrzymim zaskoczeniem. Zeszłoroczna adaptacja książki Dana Simmonsa okazała się być nie tylko wyśmienitym horrorem, ale także najlepszym serialem 2018 roku. Luźno oparta na faktach opowieść o tragicznej brytyjskiej ekspedycji morskiej dostarczyła widzom niezwykłych wrażeń i masę zaskakujących momentów. Dlatego naprawdę miłym zaskoczeniem była informacja o tym, że powstaje drugi sezon serialu. Teraz Terror powraca jako Terror: Dzień hańby. Jednak czy nowy temat i brak możliwości oparcia się na powieści utalentowanego autora przełoży się na jakość produkcji? Pierwszy odcinek Terror: Dzień hańby.

Darksiders to jedno z najmilszych zaskoczeń pośród gier wydanych na konsole poprzedniej generacji. Tytuł, który czerpał z wielu źródeł okazał się być świetną grą. Przygoda Wojny, rozstrzygającego spór pomiędzy niebem a piekłem, okazała się być jednym z najciekawszych klonów The Legend od Zelda. Teraz w epoce remasterów przyszła pora na „ulepszoną” wersję Darksiders. Niedawno wskrzeszone THQ postanowiło zaserwować nam kolejny odgrzewany kotlet. Pytanie czy Darksiders Warmastered Edition to jeden z wielu nieświeżych kawałków mięsa, wepchniętych do mikrofalówki na dwie minuty i okraszonych ziemniakami i surówką?

Opowiadanie, które może się spodobać miłośnikom czarnych kryminałów i nietuzinkowych historii sci-fi. Dzieło rodzimego autora, które może stać się zalążkiem czegoś większego, mającego spory potencjał.

Wydawnictwo Hanami przez lata swojego istnienia przyzwyczaiło nas do wydawania tytułów nietuzinkowych, których fabuła ma pozostać na długo w pamięci czytelnika. Nie inaczej jest w przypadku mangi Dynia z majonezem, która pokazuje, że miłość może prowadzić do podejmowania wielu dziwnych, a nawet irracjonalnych decyzji.

Witajcie. Cieszę się, gdy czytam Wasze komentarze na łamach niniejszego cyklu, z których wynika, że macie swoje ulubione serie lub gry dające Wam rozrywkę przez pół roku. Proszę o kolejne.

Co do mnie, to mogę się pochwalić ukończeniem pierwszej gry Nintendo od trzech lat. Fire Emblem na GBA dostarczył mi wielu niezapomnianych chwil. Szkoda, że przypomnienie sobie tego, na czym polega magia gier firmy z Kioto trwało tak długo. W każdym razie po ukończeniu tej świetnej gry taktycznej mam trochę więcej czasu na granie, więc skupię się na grach, o których była już mowa we wcześniejszych odcinkach. Są to: The Fruit of Grisaia, The Last of Us i oczywiście Final Fantasy XI.

Wpis zawiera spoilery.

Ile razy słyszeliśmy obietnice muzyków w stylu "nasz nowy album będzie w stylu X", albo "wracamy do korzeni, znowu gramy ciężką muzę" i tym podobne? Członkowie grupy Slipknot też są winni tego typu zagrywek, ale nawet ich najsłabszy album - All Hope Is Gone - ma na tyle dużo do zaoferowania, że wielu fanów wybaczyło im buńczuczne zapowiedzi. Oczywiście ci, którzy oczekiwali czegoś na miarę debiutu lub Iowy do tej pory byli niezadowoleni. We Are Not Your Kind, nowy album zamaskowanej ekipy, robi co może, by wszystkich fanów pogodzić. I dokłada od siebie tyle dodatkowej agresji, zaskoczeń i frajdy, ile się tylko da.

Szósty album Slipknota już jest sukcesem - świetne recenzje i rekordy sprzedaży ma zaliczone, muzycy są zadowoleni, fani w większości również. Ja należę do tej grupy słuchaczy, która na szczycie stawia album Vol. 3 - The Subliminal Verses, a do płyt z 1999 i 2001 roku w zasadzie nie wraca. Mój Slipknot to ten łączący tytaniczne riffy, niedźwiedzi wrzask, nastrojowe melodie i łagodny wokal. We Are Not Your Kind to mój Slipknot.

Fani japońskich gier role playing muszą być zadowoleni z tego co oferuje im Nintendo Switch. W półtora roku konsolka wielkiego N stała się domem dla masy świetnych przedstawicieli tego ciągle popularnego gatunku. Na szczęście od przybytku głowa nie boli. Zwłaszcza jeśli na konsoli ląduje taka perełka jak Xenoblade Chronicles 2: Torna ~ The Golden Country.

Dimension W to manga wielowymiarowa, niemogąca być tak łatwo zamknięta w standardowych ramach gatunkowych. Napisanie o niej jako dziele science fiction, byłoby dla niej mocno krzywdzące, bo jest to tylko mały wycinek tego, co tytuł ma do zaoferowania. Jedno jest jednak pewne, tytuł dostarcza czytelnikowi masę pozytywnej energii.

Słysząc hasło „katastrofa transatlantyka”, z reguły myślimy o Titanicu, który w kwietniu 1912 roku poszedł na dno Oceanu Atlantyckiego po zderzeniu z górą lodową. Dziesiątki seriali dokumentalnych, opracowań i oczywiście kasowe hollywoodzkie dzieło w reżyserii Jamesa Camerona zrobiły swoje. Podobnych przypadków było jednak dużo więcej, nawet w samym XX wieku. Warto poznać choćby historię Lusitanii, którą w niezwykłym stylu przedstawił w swojej książce Erik Larson.

20 lipca 1969 roku – kluczowa data, która miała ogromny wpływ na późniejsze lata funkcjonowania całego świata. To właśnie tego dnia dwójka astronautów Neil Armstrong oraz Buzz Aldrin (nie zapominajmy o osobie Michaela Collinsa, który również brał udział w tej misji) wychodzi z lądownika LEM (tak nasz piękny kraj, miał w tym epokowym wydarzeniu swój malutki wkład) i po raz pierwszy w historii świata, staje na srebrnym globie. Od momentu załogowej misji na księżyc mija dokładnie pięćdziesiąt lat, nie ma więc lepszego momentu, aby zaserwować czytelnikom odrobinę historii w postaci naprawdę dobrej książki.

Junji Ito stał się najbardziej rozpoznawalnym horrorowym mangaką w Polsce. Wszystko to zasługa wydawnictwa JPF, które od kilku lat wydaje tomiki ze zbiorami komiksów mistrza grozy. Jako wieloletni fan twórczości Ito, jestem z tego stanu rzeczy niezmiernie zadowolony. Dlatego też od razu po powrocie do ojczyzny zabrałem się za czytanie dotychczas wydanych tomów kolekcji horrorów Junji Ito. Ciekawe jak Miasto nagrobków wypada na tle innych zbiorów opowiadań mistrza?