Osoby, które liczyły na to, że udostępniony na przełomie 2016 i 2017 roku Ostatni rozdział faktycznie zwieńczy romans serii Resident Evil z kinem, będą miały jeszcze kilka okazji, aby przekonać się do pomysłu przeniesienia produkcji firmy Capcom na wielki ekran. Jak poinformowało niemieckie studio Constantin Films, będące właścicielem praw do ekranizacji marki oraz producentem wszystkich dotychczasowych adaptacji, cykl doczeka się rebootu. Niewykluczone, że w skład nowej serii również wejdzie sześć filmów.
Wielu artystów ma okazję zagrać swoje największe hity w nowych aranżacjach - czy to w ramach tematycznego koncertu, czy to w wersji akustycznej, instrumentalnej, z innymi popularnymi muzykami lub po prostu w ramach odświeżenia piosenek znanych i lubianych przez szerszą publiczność. I choć osobiście nigdy nie „wymagam” takiego kroku od swoich ulubionych wykonawców, to jest on zawsze mile widziany, szczególnie w przypadku utworów, które znam już od dłuższego czasu. Do Hooverphonic jednak podszedłem z całkiem innej strony (najpierw nowe aranżacje, potem oryginały) i, jak się okazało później, była to bardzo, ale to bardzo dobra decyzja.
Tak się składa, że o nowej muzyce Linkin Park pisałem za każdym razem, od początku istnienia Gameplaya. Tradycję wypada kontynuować, skoro właśnie pojawił się nowy album chłopaków. One More Light od początku było zapowiadane jako coś innego, bardziej osobistego, jako kolejny muzyczny eksperyment w karierze zespołu. Wielu z Was pewnie słyszało pierwszy singiel - Heavy. Wielu z Was na pewno wydało werdykt po jego usłyszeniu. Wielu z Was na pewno od razu wiedziało, co o tym myśleć, ale ja postanowiłem sprawdzić, czy aby na pewno OML jest takie, jakie jest...
Nie będę tracił Waszego czasu na usprawiedliwianie tego, czym jest Linkin Park. Zespół istnieje na muzycznej scenie od ponad 17 lat, mają rzeszę fanów i są świetni w tym co robią - w nagrywaniu krótkich, chwytliwych, melodyjnych numerów na dwóch wokalistów, dwie gitary, bas, perkusję i pana od sampli. Lubię ich, są sympatyczni, fajnie opowiadają o swojej pracy w studiu nagraniowym i większość ich muzycznego portfolio mi odpowiada. Aż do teraz.
Film z Tomem Hanksem i Emmą Watson to kolejny dowód na starą jak świat filmową prawdę – nawet najwybitniejsza obsada nie pomoże, kiedy kuleje scenariusz.
Nowa gra twórców Dishonored jawi się nie tylko jako duchowy następca kultowego System Shocka, lecz przede wszystkim jako bardzo grywalny i zmuszający do myślenia FPS, z ciekawą, nieoczywistą fabułą i wyjątkowym klimatem, budowanym m.in. przez niesamowitą oprawę audiowizualną. To gra, w której bardzo umiejętnie połączono elementy znane najlepszych, nastawionych na immersję pierwszoosobowych strzelanin – kolejny tytuł, który po latach będzie się kiedyś wspominać obok takich klasyków jak Deus Ex, czy Bioshock.
Nieco ponad dwa lata temu ograłem po raz pierwszy Maxa Payne’a i zrecenzowałem go na łamach gameplay.pl. Nowojorski glina oparł się upływowi czasu przyzwoicie i nadal potrafił zaoferować solidną rozrywkę, o ile w ogóle można użyć takich słów w kontekście tak mrocznej historii. Minęło dwadzieścia siedem miesięcy, a ja do czytnika PlayStation 2 wsunąłem płytę z kontynuacją. Obok widzicie już, że Max utrzymał formę, choć za wzór to bym go nie stawiał.
Od kilku tygodni poznajemy nazwiska kolejnych aktorów, którym dane będzie zagrać w kontynuacji Godzilli z 2014 roku. Kyle Chandler (Manchester by the Sea, Bloodline), Vera Farmiga (cykl Obecność) i Millie Bobby Brown (Stranger Things) to tylko niektórzy z nich. Wczoraj dowiedzieliśmy się, że do obsady Godzilla: King of the Monsters dołączyli również Charles Dance, czyli jedna z gwiazd Gry o tron, oraz Sally Hawkins, która po raz kolejny wcieli się w doktor Vivienne Graham.
Mam wrażenie, że jeśli przez resztę roku gierki będą wychodziły w takim tempie jak przez ostatnie pięć miesięcy, to ja po prostu nie wyrobię. Za dużo dobroci i człowiek nie wie w co włożyć ręce. Chciałoby się posiedzieć nad jakimś tytułem, a tu gonią nas kolejne gry. Może to wina chęci posiadania wszystkiego od razu, ale nie jestem w stanie zwolnić lub odpuścić sobie jakąś produkcję. Z tego powodu nie sypiam po nocach i spożywam zdecydowanie zbyt dużo zielonej herbaty. Lekarz mówi mi, że to może być przyczyną moich problemów zdrowotnych. Kto by jednak takiej gadki słuchał? Teraz pozostaje tylko pytanie, czy warto narażać swoje zdrowie dla gierek takich jak Akiba's Beat?
Tegoroczny listopad będzie niezwykłym dla serii Call of Duty, gdyż po latach powróci ona do realiów II wojny światowej. Dla większości graczy jest to informacja pozytywna, ponieważ futuryzm spotykał się z powszechną krytyką, choć głównie nieuzasadnioną. Dla mnie także, gdyż setting historyczny należy do mojego ulubionego w grach. Z tej okazji dzisiaj powspominamy stare i nowe dzieje Call of Duty, tyle, że w ewolucji stosowania narracji i kreowania historii. Sprawdzimy, czy seria poczyniła na tym polu postępy. Pogadamy więc wyłącznie o kampaniach, a tryby wieloosobowe pozostawimy na inną okazję.
The Circle. Krąg
Współtwórca seriali Master of None i Shameless bierze na warsztat powieść Dave'a Eggersa Krąg. Tytułowa firma to coś w rodzaju Google'a i Facebooka stopionego w jednego, internetowego molocha. Młode dziewczę o uroczej twarzy Emmy Watson wchodzi w ten świat jako nowa pracownica Kręgu, zafascynowana możliwościami oferowanymi przez technologię. Poznaje nawet szefa wszystkich szefów, a jej nowe obowiązki pochłaniają ją bez reszty. Ale musi być "ale". Dziewczyna stopniowo zaczyna odkrywać prawdę o swoim pracodawcy i wszystko robi się dużo mroczniejsze, a widzowie zaczynają zacierać ręce. Technologiczny dreszczowiec dotykający wspólczesnych tematów? Dobra obsada? Super! Szkoda więc, że recenzje są raczej chłodne i nie zachwalają tej produkcji. Ale może dacie się skusić?
zobacz więcej