Wampiry, dynamiczna historia, dobrze nakreślone postacie, rewelacyjna kreska i stempunkowy Paryż. Czy można chcieć coś więcej? Seria Księga Vanitasa oczarowuje czytelnika od pierwszego tomu i zapewnia mu masę niezapomnianych wrażeń.

Rian Johnson, gdy nie zajmuje się niszczeniem Gwiezdnych wojen (ja tak nie uważam, ale jeszcze dużo czasu minie, nim niektórzy zapomną Ostatniego Jedi), robi ciekawe, autorskie kino, na które trudno się złościć. Jako autor scenariusza i reżyser Johnson stworzył właśnie swój czwarty, pomijając Star Wars, pełnometrażowy film. Tak samo, jak poprzednie produkcje, Na noże to kino gatunkowe, poruszające się w obrębie jednego wyraźnego stylu opowiadania historii. W tym wypadku mamy do czynienia z typowym "kto zabił" wzorowanym na klasycznych literackich wzorcach.

Scenariusz filmu Na noże wrzuca do jednego wora ograne motywy: śmierć bogatego seniora rodu, walka o spadek, rodzina będąca grzeczną tylko na pierwszy rzut oka, kilkoro podejrzanych, ograniczona ilość miejsc akcji i genialny detektyw szukający rozwiązania zagadki. Na szczęście gotowa produkcja z łatwością przeskakuje takie określenia jak "ograny", "nudny" czy "przewidywalny" i dostarcza rozrywki na bardzo wysokim poziomie.

Teddy czuje, że jego życie nie jest do końca normalne. Podejrzanie mało wie o swoich starych, tym skąd są, kim byli i dlaczego mieszkają tu gdzie mieszkają. Jedno zdjęcie, głupi żart, a przeszłość przypomni o sobie z pełną mocą. Kryminał, akcja, alegoria młodzieńczego buntu. Wszystko w zjawiskowej oprawie Tylera Jenkinsa kolorowanej bajeczną akwarelą.