Jako człowiek kulturalny (a przynajmniej starający się takim być) nie mogłem w swym pierwszym dniu jako autor na gameplay.pl odpuścić sobie jednej, pozornie tylko błahej rzeczy. Rzeczą tą było umieszczenie wpisu nienajeżonego informacjami bądź przemyśleniami, który mimo wszystko będzie zawierał w sobie istotne dla mnie przesłanie. Taki wpis da się niedokładnie streścić w czterech wdzięcznych słowach: witam was wszystkich serdecznie!

Gry wideo, mimo, że są najmłodszym dzieckiem w rodzinie kultury, zdążyły już pokazać swój potencjał na zostanie również tym najzdolniejszym. Z biegiem czasu coraz bardziej uwydatniły cechę, której pozazdrościć im mogą nawet angażujące wyobraźnię książki – odbiór gry w dużej mierze zależeć może od samego gracza. W tytułach takich jak Bioshock nasza wiedza o świecie przedstawionym różni się, zależnie od gorliwości w zwiedzaniu poszczególnych pomieszczeń. Po całej trylogii Mass Effect szukanie dwóch jednakowych Shepardów jest jak szukanie igły w stogu siana &‐ każdy pojedynczy wybór definiuje naszą grę i naszą postać. W serii Civilization dostajemy do dyspozycji zestaw mechanik i efektów wizualnych, a tysiące osób wyłuskuje z nich swoją własną, niepowtarzalną fabułę. Przykłady można mnożyć, ale czas, abym w końcu przeszedł do meritum.