Tym razem nie tylko o tytułowej „sequelizacji”, ale i prequelach, spin-offach, restartach serii i nie tylko. O co w tym wszystkim chodzi, czy nowe marki rzeczywiście są niepotrzebne (i ryzykowne), dlaczego powstaje tak niewiele innowacyjnych tytułów i czasem są skazane na porażkę (mimo wysokiej oceny użytkowników i recenzentów) – o tym wszystkim postaram się w miarę sensownie rozpisać.

Kiedy za odświeżenie klasyka biorą się nowi twórcy, wśród starych fanów zwykle rodzą się pewne obawy. Zwłaszcza, gdy ma tego dokonać ktoś, dla kogo będzie to reżyserski debiut. Czy sobie poradzi, czy odda ducha oryginału, czy nie skopiuje 1:1. Tak było w przypadku Matthijsa van Heijningena juniora i prequelu filmu Coś z 1982 roku. Szczęśliwie, obawy te okazały się być na wyrost. Nowe Coś zostało zrealizowane bardzo zgrabnie.

Jak może pamiętacie, akcja pierwszego filmu rozpoczynała się od pościgu helikopterem dwójki Norwegów za, wydawałoby się, bogu ducha winnym psem. Zaskoczeni widzowie, tak jak i Amerykanie nie mogli się nadziwić zachowaniu niespodziewanych gości. A tymczasem, ci dokładnie wiedzieli co robią. Dopiero w miarę oglądania domyślaliśmy się, co mogli przeżywać ci nieszczęśliwcy. Teraz możemy to zobaczyć.