Choć od zakończenia Dextera minęło sporo czasu, to wciąż pobrzmiewa echo tego kontrowersyjnego finału. Czy rzeczywiście zakończenie jednego z lepszych seriali ostatnich lat było tak beznadziejne?

Zakończenie Dextera spotkało się z masą kontrowersji. Wśród głosów oburzenia zdarzają się jednak zwolennicy chłodnego podejścia do sprawy, którzy owe zakończenie AKCEPTUJĄ. Rozumieją je w kategorii najlepszego rozwiązania dla naprawdę ciekawego serialu, który z czasem wyczerpał się i przekształcił w miałką, nudną telenowelę.

Należę do zwolenników chłodnej akceptacji  - uważam, że po tak beznadziejnym sezonie, którym twórcy karmili nas przez ostatnie miesiące, po prostu nie byliby w stanie upleść lepszego rozwiązania dla tej sieci niedorzeczności i absurdów.

Krótkometrażówki to nie tylko durnowate filmiki, o których zapominasz chwilę po obejrzeniu. Istnieje kilka takich, które mogą zachwycić, wzruszyć, a nawet wbić w fotel, bo mają w sobie coś, czego czasem brakuje ich długometrażowym siostrom.

Krótkometrażowe filmy animowane – wiele osób po przeczytaniu tych słów ma przed oczami średniej jakości historyjki puszczane w kinie tuż przed jakąś dłuższą animacją. Zazwyczaj jest to kilkuminutowa, bardziej lub mniej sensowną bajeczka, której nadrzędnym celem jest rozbawienie, ewentualnie poruszenie najmłodszych widzów.

Dla koneserów animacji (jakkolwiek śmiesznie to brzmi), krótkometrażówki to kopalnia genialnych treści i intrygującej grafiki, która często ma do zaoferowania o wiele więcej niż jej długometrażowe koleżanki.

Choć porzucił szkołę w wieku 16 lat, jego IQ wynosi 160. Twórczość tego oryginalnego reżysera budzi kontrowersje, niektóre sceny z jego filmów zdobyły rangę kultowych, a swoją miłość do kina wyssał wraz z mlekiem matki. Filmografia Quentina Tarantino to esencja nawiązań do kultury masowej, niejednokrotnie okraszonej drastyczną przemocą. Przez jednych okrzyknięty geniuszem, przez innych uznany za kompletnego świra. Mimo wszystko, krytycy są zgodni – to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli filmowego postmodernizmu.

Choć wyrażenie no-life zapisało się w naszej świadomości jako określenie osoby uzależnionej od gier, to jednak istnieją przeróżne formy tak zwanego nołlajfowania. W bardzo ciekawy sposób ujmują to Japończycy. Chociaż panuje powszechne przekonanie: Japonia – tego nie zrozumiesz, to właśnie mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni przodują w ujmowaniu historii z życia nołlajfów w niesztampowy, inteligentny i zabawny sposób. Zapraszam do przeglądu anime, które uświadamiają kim właściwie jest prawdziwy hikikomori.