Jak każdy gatunek, również i horror stopniowo się zmienia. W przypadku kina grozy horyzont poszukiwań jest stosunkowo szeroki, bo sam strach może być rozumiany na wiele sposobów.

Współczesne, mainstreamowe kino gatunkowe jest wyjątkowo podatne na wpływ remake'ów, sequeli, prequeli i rebootów. Horror nie jest wyjątkiem od tej reguły. Choć fenomen krwawych slasherów – tak atrakcyjnych w pierwszej dekadzie XXI wieku – powoli dobiega końca, w kinach w dalszym ciągu podgatunek ten zbiera swoje żniwa. Już w październiku – oczywiście z okazji Halloween – premierę mieć będzie kolejna, już ósma część „Piły”, pod tytułem „Dziedzictwo”.

Nie inaczej jest w przypadku odnawianych wersji kultowych horrorów. W tym roku do kin wszedł „Rings”, czyli amerykański remake amerykańskiego remake'u japońskiego „Kręgu”, który robił furorę na przełomie wieków. Film, jak łatwo się domyśleć, został zbesztany przez krytyków i widownię. To samo spotkało „Blair Witch”, czyli sequel kultowego już „Blair Witch Project” z 1999 roku. Tego typu przykładów jest mnóstwo, gruba większość z nich niestety – albo stety – kategorycznie spartaczona, a więc potwierdzająca regułę, że co za dużo to niezdrowo. Tym smutniejszy jest brak kreatywności twórców i producentów odcinających kupony od wcześniejszych sukcesów.

Obecność 2

Przyznam bez bicia, że po Maleficent obiecywałem sobie naprawdę wiele. Nie śledziłem losów filmu w czasie produkcji, nie wyczekiwałem z wypiekami na twarzy kolejnych materiałów z planu. Obejrzałem za to kilkukrotnie zwiastun puszczany przed innymi seansami kinowymi. I to wystarczyło, by mnie nakręcić. Miało być mrocznie i baśniowo, epicko, nieszablonowo i wyjątkowo. A jak było? Całkiem nieźle, choć mogło być lepiej.

Już dzisiaj do kin wchodzi "Czarownica" z główną rolą Angeliny Jolie. Czy jej nazwisko jest w stanie jeszcze spowodować, by tłumy waliły do kin? Zapraszam do premierowej recenzji.