Ponad dziewiętnaście miesięcy zmagań na wirtualnych boiskach. Setki spotkań i bramek, dziesiątki poczynionych transferów i mnóstwo ciekawych wspomnień. W porównaniu do poprzedniej kariery, w FIFA12, tym razem powędrowałem trochę po Europie, dwukrotnie zmieniając pracę. Ostatecznie udałem się na trenerski urlop w wirtualnym 2020 roku, po kilku sezonach emocjonującej walki w rozgrywkach ligowych, pucharowych i na arenie międzynarodowej. Pora podsumować minione kilkanaście miesięcy mojej kariery w FIFA14.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Ostatnie tygodnie pracy na stanowisku trenera Monaco zaczynałem pełen nadziei, ale i nerwów. Nadchodzące dni nosiły wszelkie znamiona kluczowych w mojej karierze. Mistrzostwo Francji miałem już zapewnione, w gablocie stały też już trofea za Puchar Ligi i SuperPuchar Francji. Wielkimi krokami nadchodziły jednak decydujące potyczki w Pucharze Francji i Lidze Mistrzów, na które wyczekiwali wszyscy kibicie i osoby związane z klubem. Byłem zadowolony z gry swojej drużyny i osiąganych przez nią rezultatów. Szczerze to nawet miałem problem, by uwierzyć, że pięć trofeów w jednym sezonie jest już na wyciągnięcie ręki.

Źródło: mirror.co.uk

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Pokonałem Massimiliano Allegriego i jego Juventus w 1/8 finału Ligi Mistrzów. W kolejnej rundzie okazałem się lepszym taktykiem od Manuela Pellegriniego, który trenuje Manchester City. Prawdziwy test moich możliwości trenerskich czekał na mnie jednak w półfinale. Jose Mourinho znał sztuczki i zagrywki, przed którymi tylko pojedynczy szkoleniowcy byli w stanie się bronić.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Byłem pod wrażeniem pracy Manuela Pellegriniego w Maladze. Po wyjeździe do Anglii Argentyńczyk moim zdaniem gdzieś się jednak pogubił i stracił tę swoją pomysłowość i odwagę. Jego Manchester City nigdy mnie nie zachwycał. Nie mogłem pozbyć się wrażenia, że ta pełna gwiazd drużyna gra na pół gwizdka, tylko momentami ocierając się o właściwy sobie poziom. Nie inaczej było w ćwierćfinale Ligi Mistrzów, który The Citizens grali z moją ekipą.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Życie pisze najlepsze scenariusze, a ja utwierdzam się w tym przekonaniu, powoli zbliżając się do końca swojej kariery. Za kilka miesięcy rozegram ostatni mecz z Monaco i odejdę na zasłużoną emeryturę, by znowu zregenerować siły. Te ostatnie miesiące zdają się mieć dodatkową wartość. Wszystkie wydarzenia wydają się ważniejsze, mecze bardziej emocjonujące, a sukcesy cenniejsze. Chyba robię się nostalgiczny.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Znakomita seria wyników nie wystarczyła, by zrobić sobie na półmetku rozgrywek bezpieczną przewagę nad resztą stawki. Akurat tak się złożyło, że kilka zespołów rozgrywało równie udany sezon i robiło wszystko, by utrzymać nasze tempo. To komplikowało moje plany na kolejne miesiące.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Gwiazdy nie grają na miarę swojego potencjału – grzmiał felietonista – to nie jest Monaco, które chce się oglądać. To nie są artyści, a rzemieślnicy, którzy wychodzą na boisko tylko wykonać swoją robotę. Jeśli Brucevsky chce odnieść sukces z taką drużyną, musi szybko coś zmienić...

Źródło: all-hd-wallpapers.com

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

To jest jak inna rzeczywistość. Mój ostatni sezon w Monaco stanowi symboliczne wejście w świat wielkiej piłki, drogich transferów, wielkich nazwisk i ogromnych sum na bankowych kontach. Długo do tego dążyłem. W końcu jednak tu jestem, pracuję na treningach z Cristiano Ronaldo, Radamelem Falcao czy Jamesem Rodriguezem, biorę udział w Lidze Mistrzów, rywalizują na rynku transferowym z Realem Madryt i Barceloną, a także mam realną szansę na wygrywanie trofeów.

Źródło: ladepeche.fr

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

1 lipca 2019 roku. Monaco zaczyna nowy sezon już jako zespół pięciogwiazdkowy. Przybycie Cristiano Ronaldo, Philippe Coutinho i Wellingtona Silvy podciągnęło renomę klubu, a kibiców wprawiło w wyjątkowo dobry nastrój. Przede mną i moimi podopiecznymi ostatni sezon zmagań, w którym spróbujemy wywalczyć poczwórną koronę – mistrzostwo Francji. Puchar Francji, Puchar Ligi i wygrać Ligę Mistrzów.

Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.  

Kwiecień 2019. Wielkimi krokami zbliża się koniec sezonu. Daleki jestem od myślenia o wakacjach, bo moje Monaco czeka jeszcze finał Pucharu Francji i cztery kolejne spotkania w Ligue 1. Wyścig o mistrzostwo kraju trwa w najlepsze, a pracownicy klubu już zaczynają przygotowywać miejsca pod dwa nowe trofea. Nie jestem zbyt przesądny, ale traktuję to jako zły omen. Nic jeszcze nie jest wyjaśnione, korony są dwie, a chętnych do ich założenia trzech – Lille, Monaco i Marsylia.