Mafia II - jest nieźle ale nie idealnie

Czekałem ze swoją oceną Mafii II do momentu gdy ukończę finalną wersję gry, spróbuję wszystkiego co ma mi do zaoferowania. Chciałem to zrobić aby moja nie do końca pochlebna opinia o tej grze była na tyle wiarygodna na ile jest to możliwe. Nie jest łatwo być niezadowolonym z tak wychwalanej i tak gorąco wyczekiwanej pozycji.

Zacznijmy więc od słodkości czyli tego co w Mafii II zachwyca.

Grafika. Nie jestem fanem grafiki konsolowej, za to na PC grafika jest bardzo ładna, momentami zachwycającą. Zmieniające się pory roku, różnorodna pogoda, spore nadmiarowe w stosunku do fabuły miasto. Spore wymagania sprzętowe są uzasadnione.

Klimat jest bez zarzutu. Dobrze dopracowane szczegóły. Samochody, stroje, architektura. Chcieliśmy gry gangsterskiej i taką dostaliśmy.

Muzyka jest całkowicie bez zarzutu. Dobrze dobrany, spory zestaw znanych utworów z epoki, cudownie dopełnia całość wizji świata lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Grywalność. Misje są różnorodne, przerywniki sugestywne, walka pomimo zarzutów moim zdaniem zadawalająco zrobiona. Ukończenie gdy zajęło mi około 12 godzin, około 2 godzin spędziłem na ganianie się z policjantami, wyścigi samochodami i strzelanie.

Fabuła jest do zaakceptowania. Przydał by się twórcom gry porządny scenarzysta z hollywood, ale koniec końców fabuła daje radę. Jest opowieść, niespodziewane zwroty akcji, różnorodność, nie ma nudy. DLC uzupełnią ewentualne braki i dadzą nam zapewnie jeszcze kilka godzin zabawy.

Skoro więc mamy przed sobą wizję gry idealnej, gdzie jest problem. Ano mój osobisty problem z grą Mafia II to całkowita liniowość fabuły i całkowity brak wyborów moralnych. O ile w dzisiejszych czasach liniową fabułę można ostatecznie wybaczyć jeżeli jest ciekawa i różnorodna, to w wypadku gry gangsterskiej gdzie głównym motywem jest zabijanie ludzi brak wyborów moralnych nie jest do wybaczenia.

Główny bohater w którego wcielamy się jest w 100% socjopatą.

"Socjopatia – zaburzenie osobowości, przejawiające się nierespektowaniem podstawowych norm etycznych oraz wzorców zachowań w społeczeństwie, uwidaczniające się w wyraźnym braku przystosowania do życia w społeczeństwie."

Nie chcę być socjopatą. Chcę mieć wybór czy zabiję kogoś czy nie. Chce mieć wybór czy przestrzelę kolano, przekupię, utnę głowę czy wypuszczę wolno mojego wirtualnego wroga. Mogę być płatnym zabójcą, ale nie chcę być robotem który bezmyślnie zabija niewinnych ludzi. Chcę mieć możliwość rozwiązywania problemów sprytem, z ukrycia, oszustwem lub intrygą. Chcę mieć możliwość wyboru. Mafia II nie daje nam takiej możliwości. Idziemy jak po sznurku, śledząc losy głównego bohatera, gdy stacza się w morzu krwi ku swojemu jądru ciemności.