Gdy młody książe wraca na rodzinne włości sytuacja staje się napięta. Niespodziewane sukcesy przysporzyły mu popularności. Zbyt dużej, by jego ojciec mógł pozostać na nią obojętnym. Gdy konfrontacja zdaje się nieunikniona, pojawia się trzeci gracz. To wojownik niebywale wprawny w politycznej grze.

Tytułowa Vei jest młodą wojowniczką od lat przygotowywaną do turnieju, w którym reprezentować będzie swe ukochane bóstwa – olbrzymy. Uświęcona rozrywka bogów okazuje się walką o wysoką stawkę. Dziewczynie przyjdzie mierzyć się nie tylko z przeciwnikami lecz także z własnymi pragnieniami, słabościami i wiarą.

W pierwszym półroczu poszalałem trochę z zakupami książek, w wakacje trzeba było więc trochę przystopować i przeczytać to, na co się wcześniej wydało worek kasy. Tak więc lipiec i częściowo sierpień upłynęły mi w głównej mierze na lekturze. Nie zamierzam tutaj recenzować przeczytanych pozycji, bo forma tych wpisów jest zbyt pobieżna i służy czemuś zupełnie innemu. Niemniej nawet w wakacje nie mogłem sobie odmówić jakiegoś zakupu. A konkretnie czterech, czyli liczby żenującej każdego książkowego mola. No, ale to zawsze coś, o czym warto napomknąć, bo chyba nawet tymi trzema pozycjami wyrabiam roczną normę sześciu dorosłych Polaków. Podobno, ale nie sądzę żaby z czytelnictwem w naszym kraju było aż tak źle.

Tym razem przyznam się do swojego guilty pleasure, którym są książki z uniwersum Gwizednych wojen, a konkretnie, z nowego kanonu. Piszę o tym dlatego, że ostatnią pozycją z serii jaką nabyłem był Katalizator, po przeczytaniu którego cały czas nie mogę się zmusić żeby nabyć kolejne, wydane po nim pozycje. Przypominam więc sobie samemu o sprawie.

A teraz czas na przedstawienie zakupów! Będzie kryminalno-historycznie.

Czy gra jest w stanie rzetelnie przedstawić piekło, jakim jest choroba psychiczna? Jeśli tak, to czy nie przestaje wtedy jednocześnie być grą na rzecz przywdziania szat interaktywnego filmu? Razem z Senuą wybrałem się do piekła by znaleźć odpowiedzi na te i wiele innych pytań.