Życie nie jest sprawiedliwe. Chyba każdy z nas zdaje sobie z tego sprawę. Codziennie można dostrzec przykłady niesprawiedliwości i tego, że szczęście i przypadek mają większe znaczenie niż ciężka praca czy dobre pomysły. Trudno mi nawet wyobrazić jak muszą czuć się twórcy gry Alone in the Dark wiedząc, ze ich produkcja zawsze stoi w cieniu Resident Evil, które jest znane jako ojciec survival horrorów. Czy jest jeszcze szansa, że cykl o byciu samemu po ciemku powróci i zabłyśnie w światku horrorów? Może wydany właśnie remake sprawi, że Alone in the Dark podbije serca graczy?
Ogólnie jestem całkiem usatysfakcjonowany z położenia w jakim znajduje się obecnie jeden z moich ulubionych gatunków, czyli horrory. Podobnie jak gry RTS, straszące produkcje mają swoje najlepsze lata dawno za sobą i już nigdy, nie powrócimy do złotej epoki. Jednak w przeciwieństwie do strategii produkcje typu horror trzymają się całkiem nieźle dzięki większym wydawcom i scenie indie. Tylko niestety dużo z indyków to takie szybkie skoki na kasę i gry bez polotu. Trzeba się namęczyć by trafić na perełki. Czy REVEIL jest jedną z nich?
Plastomorphosis to niezwykła podróż przez świat przemiany i transformacji, która wciąga gracza od pierwszych chwil.
Devil Inside Us: Roots of Evil to gra, która wprowadza graczy do mrocznego i intrygującego świata pełnego tajemnic i zagadek. Czy jest to produkcja warta uwagi dla fanów gier przygodowych i horrorów?
Lubię dobre horrory. Niestety nie ma ich zbyt wiele i trzeba przebić się przez kilka metrów odpadów kanalizacyjnych by trafić na coś w miarę ok. Nie przepadam za takim stanem rzeczy, ale się do niego przyzwyczaiłem. Nawet w ostatnich latach jest trochę lepiej dzięki ciekawym indykom pojawiającym się na Itch.io czy tytułom w estetyce PSX. W każdym razie tym razem w moje ręce wpadło SENSEs: Midnight. Czy to jedna z tych dobrych pozycji?
Lovecraft jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Niezwykle ciekawy człowiek, o którym wiemy całkiem sporo za sprawą niezliczonej ilości listów jakie wysłał do swoich znajomych był też niezwykle utalentowanym autorem. Kosmiczny horror, którego podwaliny stworzył w swoich opowiadaniach i nowelach jest bardzo interesujący. Pojawiło się wiele gier korzystających z motywów tego typu. Jedną z nich jest Eresys.
Nie jestem influencerem ani jakimś poważanym redaktorem czy recenzentem. Jednak moja skrzynka mailowa zalewana jest mailami z zapowiedziami premier i prasówkami nadchodzących tytułów. Staram się przejść przez wszystkie wiadomości, ale czasem nie jest to łatwe ze względu na ilość wirtualnej poczty, która mnie przytłacza. Jednak wystarczyło że w informacji o pewnym indie horrorze pojawiła się wzmianka, że w projekcie bierze udział Akira Yamaoka, a ja zamieniłem się w słuch. Czy Decarnation warte jest uwagi z jakiegokolwiek innego powodu niż udział wybitnego muzyka?
Horror ma wiele motywów przejawiających się w filmach, książkach i grach. Jednym z popularniejszych jest audycja radiowa, zazwyczaj w okolicach północy, gdzie prowadzący wysłuchuje strasznych historii lub dzieli się wskazówkami ze słuchaczami. Nie spodziewałem się, że przyjdzie mi sprawdzić grę wykorzystującą ten element straszaków. Jednak trafiłem na Killer Frequency i nie mogłem się oprzeć.
Jestem fanem estetyki rodem z horrorów. Dobrze wykorzystana może ona przemienić grę w czyste złoto. Idealnym przykładem tego jest Bloodborne. Tytuł, gdzie formuła souls została połączona w grozą w mistrzowski sposób, co zaowocowało jedną z najlepszych gier w historii. Dlatego też staram się trzymać rękę na pulsie jeśli chodzi o gry z elementami straszaków. Ostatnio wpadło mi w oko Hunt the Night. Czy jest to tytuł na miarę wspomnianej gry From Software?
H.P Lovecraft byłby nieźle zaskoczony tym jak wielką rolę w popkulturze odgrywa jego twórczość. Niewielu autorów może pochwalić się tak wielkim dorobkiem, który zainspirował tak wielu innych twórców. Oczywiście nie wszystko na bazie twórczości Lovecrafta jest dobre. Czasem jednak trafią się prawdziwe perełki. Ciekawe jak będzie w przypadku gry The Shore.
