Kilka lat temu kanapowa kooperacja wróciła do łask graczy i producentów gier wideo. Po epoce zachwytu nad rozgrywką online powoli powracamy do czasów świetności trybów współpracy przy jednej konsoli. Pode to kolejna z gier tego typu. Jednak czy warto siadać przy konsoli z kimś nam bliskim? Czy wspólna partyjka w Pode nie zakończy się awanturą?

Travis Touchdown jest dosyć nietypową postacią pośród gwiazd z gier na Wii. Ten antybohater to otaku opętany manią zabijania, która prowadzi go na sam szczy listy najlepszych zabójców świata (dwa razy!). Koleś wywodzi się z naprawdę powalonej rodzinki i na pewno nie jest wzorem do naśladowania. Coś jednak sprawia, że Travisa nie da się ubić i ten psychopata powraca (ku uciesze fanów No More Heroes). Czy Travis Strikes Again: No More Heroes będzie ostatnią przygodą najlepszego zabójcy?

Advance Wars to seria turowych strategii przeznaczonych na przenośne konsole Nintendo. Kolejne odsłony cyklu wydane na GameBoy Advance i Nintendo Dual Screen to czołówka gatunku i jedne z najfajniejszych produkcji na konsole przenośne. Dlatego fani od dłuższego czasu wyczekują nowej części Advance Wars. Nintendo jakoś się nie śpieszy by dostarczyć nam ten tytuł, więc ktoś inny postanowił zadowolić fanów. Tak powstało Wargroove, czyli Advance Wars w wersji fantasy. Tylko czy warto się tą produkcją zainteresować i czy oferuje ona coś więcej niż kopiuj-wklej?

西游记znane u nas jako Wędrówka na zachód to jedna z czterech klasycznych chińskich powieści, które mają olbrzymi wpływ na kulturę w Azji. Na przestrzeni lat pojawiło się wiele adaptacji historii o mnichu podróżującym do Indii. Wiele produkcji w tym tytuły tak kultowe jak Dragon Ball zostały zainspirowane przez legendarną powieść. Nawet w świecie gier pojawiło się kilka produkcji inspirowanych tytułem. Czy Unruly Heroes to najlepszy tytuł bazujący na 西游记?

Świat gierek ciągle zatacza kręgi. Prawie 10 lat temu zagrałem na Wii w całkiem przyjemną, prostą grę strategiczną. Teraz ten sam tytuł powraca na kolejna konsolę Nintendo. Tylko czy Swords & Soldiers na Nintendo Switch jest coś warte?

Nie wiem czy to tylko moje wrażenie, ale wiele gier z segmentu szeroko pojętego indie stawia na platformówki z odrobiną puzzli. Może jestem w błędzie ale sukces Braid czy Limbo przyczynił się do tego, że w ostatnich kilku latach zalała nas fala tego typu produkcji. Sam nie jestem w stanie zapamiętać nawet garstki z nich bo co chwila pojawia się coś nowego. Teraz przyszła pora na Degrees of Separation. Czy projekt przy którym maczał palce Chris Avellone z legendarnego Black Isle Studios wyróżni się z tłumu podobnych produkcji?

Jako dzieciak podobnie jak wiele innych osób oglądałem Power Rangers. Nie wiem do końca co mnie w tym dziwacznym serialu pociągało. Jakbym miał strzelać to postawiłbym na walki ogromnych robotów z gigantycznymi potworami. Z tego powodu od jakiegoś czasu miałem na oku Override: Mech City Brawl. Czy ta produkcja to spełnienie marzeń wszystkich fanów ludków w kolorowych kostiumach?

Kilka lat temu na scenie indie zapanowała moda na gry pod kanapowego multiplayera. Produkcje gdzie siedzący obok siebie gracze mogą wykazać się swoimi umiejętnościami. Była to ciekawa odskocznia od produkcji, w które mogliśmy grać tylko online a ja podobnie jak wielu graczy z trochę większym stażem z byłem uradowany ideą powrotu do spotkań z kumplami by katować całą noc w jeden tytuł. Ten patent musiał spodobać się Nintendo bo Switch to system stworzony wprost pod multi na jednym ekranie. Dlatego na konsoli Wielkiego N nie mogło zabraknąć Nidhogg 2.

Druga wojna światowa, inwazja zmutowanych zwierząt i krwiożerczych zombie na usługach niemieckich dygnitarzy, porachunki mafijne, zdrady wieloletnich przyjaciół. Wydawać by się mogło, że tak wiele ciężkich motywów w tak niepozornej grze niezależnej to przepis na sromotną klęskę. Na szczęście, jeśli wszystko przedstawione jest w sposób wyłącznie humorystyczny i wypełnione parodią utartych stereotypów, rezultat stanowi naprawdę zjadliwy, wypełniony po brzegi stylem i miodnością deser po wysokobudżetowych produkcjach. Coś w stylu tytułowego cannoli, do którego nieposkromionych miłośników zalicza się protagonista Vinnie, notabene posiadający w swoim nazwisku właśnie sycylijski przysmak.

Praktycznie codziennie przeglądam nowe oraz nadchodzące tytuły, które są publikowane na platformie Steam. Istnieje bowiem bardzo duże prawdopodobieństwo, że mniejsze produkcje indywidualnych deweloperów zwyczajnie utoną w morzu dziesiątek cotygodniowych premier. W ten oto sposób kilka wiosen temu odkryłem Daydreamer, obłędnie prezentujące się, niesamowicie groteskowe dzieło autorstwa Rolanda Womacka. To właśnie oszałamiający art-design zachęcił mnie do zmierzenia się z grą i zdecydowanie jest on największą atrakcją psychodelicznej całości.