What the golf? jest reklamowane jako gra dla ludzi nie lubiących golfa, stworzona przez ludzi nie mających pojęcia o tym sporcie. To hasło reklamowe wydaje się być niezwykle trafne bo tytuł przestaje mieć wiele wspólnego z golfem w jakieś 30 sekund po starcie.

Ostatnio miałem okazje napisać kilka słów na temat Planet Coaster. Budowanie lunaparków tak mi się spodobało, że postanowiłem zanurzyć się w więcej nowych gier tego typu. Na celownik wpadł mi tytuł o znajomej nazwie. Jednak czy Theme Park Studio ma coś wspólnego z klasykiem od Bullfrog Productions?

W swoim życiu miałem okazję zobaczyć przeróżne parki rozrywki począwszy od DisneySea przez Lotte World, aż po chińską podróbkę World of Warcarft. Nigdy nie trafiłem na miejsce, które pasowało by mojemu gustowi. Dlatego też za pomocą gier takich jak Theme Park staram się wybudować wirtualną wersję mojego lunaparku. Teraz dzięki Planet Coaster jestem bardzo blisko zrealizowania mojej wizji miejsca łączącego w sobie mitologie Cthulhu z Hip Hopem i Japonią epoki Edo. Czy oznacza to, że Planet Coaster jest najlepszą grą o tematyce parków rozrywki?

Rok 2016 miał być początkiem epoki VR. Nowe czasy, gdzie każdy będzie chciał zamykać się w swoim pokoju z kaskiem na głowie i surfować po cyberautostradzie. Przynajmniej ja pod wpływem Kosiarza Umysłów wyobrażałem sobie nadejście domowego VR jako coś rewolucyjnego. Start w wirtualną przyszłość jednak wyszedł trochę tak sobie. Sprzęty do grania są drogie, nieporęczne i do tego jeszcze na te maszynki nie ma gier wartych naszej uwagi, a tym bardziej pieniędzy. Jednak z ratunkiem przychodzi Alice VR. Tytuł od polskiego niezależnego studia Carbon może być asem w rękawie technologii VR. Tylko czy wyszła z tego dobra gra?

Usłyszałem kiedyś, że nie istnieją trudne gry. To większość graczy jest za cienka w uszach by poradzić sobie z wyzwaniami stawianymi przez deweloperów. Nie wiem ile jest prawdy w tych słowach. Wiem natomiast, że produkcje takie jak Rive uczą mnie pokory. Jeśli kiedyś będę chciał powiedzieć o sobie pro/hardcore gamer to w umyśle zapali mi się lampka ostrzegawcza. Czy oznacza to, że trafiłem na kolejny orzech, na którym połamałem sobie resztki kłów?

Dark Souls jest jedną z najlepszych gier ostatniej dekady. To jest fakt i objawiona prawda. Żaden inny tytuł nie może się równać z epicką przygodą w umierającej krainie. Sukces produkcji From Software zachęcił innych deweloperów do spróbowania swoich sił w robieniu podobnych gier. Dodatkowo od jakiegoś czasu scena gier indie lubi bawić się w gry typu roguelike-like. Połączenie tych dwóch zjawisk zaowocowało gierką znaną obecnie jako Necropolis Brutal Edition.

Dawno temu usłyszałem słowa, które mnie niezwykle zadziwiły i zapadły w moją pamięć na długie lata. Narzekałem kiedyś na szkołę i to, że jest ona stratą czasu. Zostałem pouczony tym, że powinienem być wdzięczny za możliwość chodzenia do szkoły a mój rozmówca w swoim dzieciństwie był pozbawiony tego przywileju. Nie byłem w stanie zrozumieć jak ktoś z własnej woli mógłby chcieć marnować czas na naukę, odrabianie pracy domowej i słuchanie nauczycieli. Ostatnio przypomniałem sobie o tym wydarzeniu z dzieciństwa. Stało się tak za sprawą Dead or School, czyli gry o tym jak pewna dziewczyna gotowa jest narazić własne życie by móc pójść na lekcje. Czy ta produkcja pozwoli mi poznać zalety chodzenia do szkoły?

Niedawno skończyłem Aaru’s Awakening. Śliczną, piekielnie trudną platformówkę z bardzo oryginalnym schematem sterowania, wymagającym porzucenia wyuczonych przez lata nawyków i opanowywania od zera podstaw poruszania się. Tytuł ten był jedną z „darmówek”, jakie dostałem w ramach abonamentu PlayStation Plus w kwietniu 2015 roku. Od tego czasu cierpliwie czekał na dysku konsoli aż znajdę czas pomiędzy premierami kolejnych hitów a nadrabianiem zaległych Ważnych Klasyków, by poświęcić mu kilka chwil. Udało się teraz.

Heroland to kolejny z mega uproszczonych tytułów reprezentujących gry role playing. Co jakiś czas pojawiają się tego typu produkcje a ja sprawdzam je trochę z obowiązku. Może jednak kiedyś znajdę uproszczone RPG, które przypadnie mi do gustu? Czy Heroland będzie właśnie tym tytułem?

Koreański horror chyba zawsze pozostanie w cieniu swojego starszego, japońskiego kuzyna. Jest to o tyle dziwne, że kraina kimchi to istna fabryka straszaków i praktycznie każdego roku powstają tam ciekawe straszaki. Tyczy się to głównie filmów, ale trzeba przyznać, że istnieje także kilka koreańskich gier, które mają zmrozić krew w naszych żyłach by ochłodzić nas w upalne dni. Jedną z takich produkcji jest The Coma; Cutting Classroom, czyli horror osadzony na terenie koreańskiego liceum w okresie egzaminów. Teraz na rynku ląduje sequel tamtej całkiem ciepło przyjętej produkcji. Czy The Coma 2: Vicious Sisters sprawi, że nigdy nie przejdę obok szkoły bez zestawu do egzorcyzmów?