Blizzard podjęło się walki z autorem wspomagacza pod nazwą Watchover Tyrant, który między innymi pokazuje nam przeciwników na radarze w grze Overwatch. To nie jest pierwszy raz, od kiedy Blizzard próbuje zlikwidować takie narzędzie i nie pierwszy raz, kiedy wychodzi do walki z tym samym twórcą takich oszustw.
Czy ludzie o imieniu Adolf mogliby oczekiwać banicji w tamtych czasach?
Jihad Al Mofadda, tak nazywa się gracz, który został zbanowany przez Sony za własne imię umieszczone w PSN ID. To ID miało następującą nazwę: iJihad. Wściekły gracz, bo z wieloletnim doświadczeniem i posiadającym to konto od premiery PlayStation 3, napisał o całym zdarzeniu na reddicie. 9 czerwca po kilku mailach do Sony Jihadowi zaoferowano zmianę nazwy. Dopiero dwa tygodnie później ktoś inny rozpatrzył zgłoszenie i odmówił mu tej zmiany, bo jak stwierdzili w odpowiedzi - nie robią wyjątków.
Dokładnie 970 mln dolarów przeznaczył Amazon na zakup Twitcha. Niezła sumka prawda? Zaczynają się pierwsze zmiany, które już budzą mnóstwo kontrowersji w społeczeństwie graczy. Tym razem oberwie się użytkownikom, a przede wszystkim użytkowniczkom, którym lekko pomieszały się portale. Jedną ze zbanowanych jest widoczna na zdjęciu, znana cosplayerka Meg Turney.
Cheaty to oszustwo, powiedzą growi puryści. Cheaty to ułatwienie powiedzą sfrustrowani gracze. I każdy z nich będzie mieć rację. Nie każdy cheat to oszustwo, czasami jest on jedynie narzędziem do spokojnego i pozbawionego niepotrzebnych nerwów przejścia gry. Cheaty w grach były kiedyś wszechobecne. Każde growe czasopismo miało specjalną rubrykę, gdzie umieszczało najnowsze kody. Do dziś można kody do starszych gier znaleźć w sieci. Podobnie jak wielkie ilości trainerów, najczęściej zawirusowanych, do nowych tytułów. Jednak nie da się ukryć, że cheaty w tej formie praktycznie zniknęły. Po co one właściwie istnieją?
Riot Games walczy z chamstwem w League of Legends (problem ten opisałem dosyć obrazowo wczoraj). Ryba psuje sięod głowy, tak mówi przysłowie. Chociaż sądzę, że w tym przypadku jest inaczej, to firma nie traktuje ulgowo nikogo. Jeden z graczy drużyny Dignitas, Christian “IWillDominate” Rivera, został surowo ukarany, za karygodne zachowanie się podczas gry.
Jaką karę wymierzył trybunał temu pro-playerowi? Dotkliwą, to mało powiedziane. Rok niemożliwości brania udziału w Championship Series, a także stały ban na wszystkie konta, na jakich grał IWillDominate.
Kody, trainery, hacki oraz oczywiście Internet – oto najważniejsze elementy zbrojowni growego oszusta. Zastanówmy się jednak, czy dziś, kiedy starzy wyjadacze zarzucają współczesnym produkcjom dążenie do coraz dalej posuniętych ułatwień, ten niedozwolony doping ma sens. Przecież skoro poziom trudności w wielu grach można zmienić w locie, po co komu nieśmiertelność? Zresztą, zerknijcie do tegorocznego Tipsomaniaka, dodawanego od lat do jednego z letnich numerów CD-Action – poza nazwą nie ma on nic wspólnego z poradami. Czyż potrzeba czytelniejszego znaku?
Temat sprzedawania i nabywania gier wideo z drugiej ręki powraca w branżowych mediach coraz częściej. Jednorazowe kody blokujące kolejnym nabywcom dostęp do niektórych elementów rozgrywki – najczęściej tych związanych z zabawą online – stały się codziennością. Co rusz producenci i wydawcy komentują, jak bardzo obieg wtórny ich dotyka. Tymczasem niedawno na łamach Dziennika Gazety Prawnej pojawił się artykuł ukazujący sprawę w nieco innym świetle.
Od kilku dni na wszystkich forach dyskusyjnych poświęconych konsoli PlayStation 3 trwa zażarta dyskusja na temat PSJailbreak. Modchip w postaci niepozornego pendrive'a umożliwia uruchomienie pirackich wersji gier praktycznie na każdym modelu konsoli PS3. Nie jest to jednak w pełni bezpieczne. Według SKFU i RichDevX z forum Ps3hax Network po zalogowaniu się do PlayStation Network firma Sony jest w stanie zidentyfikować użytkowników korzystających z niedozwolonego „menedżera kopii zapasowych”. To z kolei oznacza najprawdopodobniej drastyczne sankcje.
