Na ekrany kin trafiła właśnie trzecia część niezbyt ambitnej serii o grupce najemników, pełna eksplozji, magazynków bez dna i puszczania oka do widza, pamiętającego klasyki filmów akcji. Jest to chyba najlepsza odsłona "Niezniszczalnych" do tej pory, a końcowa bitwa zdecydowanie przypomina rozgrywkę na jakieś mapie Battlefielda 3 lub 4!

Wiele osób wychowało się na takich filmach jak Rambo, Terminator, czy Szklana Pułapka. Sporo z nich tęsknie powraca myślami do tamtych czasów. Czasów twardzieli i nieskrępowanej akcji, gdzie nasi ulubieńcy masakrowali swoich wrogów na różne sposoby. Po wielu latach przerwy, podczas panującej mody na wystające żebra nowego pokolenia aktorów, na podium kina Hollywood powraca stara gwardia, chcąca wyżej wymienionym szkieletom pokazać kim są prawdziwi twardziele. The Last Stand, Bullet To The Head, a także A Good Day to Die Hard mają na celu przywrócić blask upadającej od lat kinematografii oraz zarobić stertę zielonych banknocików, bez których życie nie ma najmniejszego sensu. Przynajmniej w obecnych czasach... Czy opisywanym przeze mnie "dinozaurom" uda się powrócić w wielkim stylu? O tym przekonamy się dopiero po premierze tych trzech tytułów, ale biorąc pod uwagę Niezniszczalnych 2, śmiem twierdzić, że może być całkiem interesująco.

Bardzo cieszyłem się na Niezniszczalnych 2. Czekałem, wypatrywałem, przypomniałem sobie pierwszą część. Nakręciłem teaserami i kolejnymi doniesieniami z planu. A jaki okazał się być film? Po tych zdaniach można się spodziewać, że strasznie się rozczarowałem. Nic bardziej mylnego. Niezniszczalni 2 to kawał rozrywki, beczka frajdy, kupa śmiechu i dodatkowa zabawa przy wyłapywaniu całej masy odniesień do klasyków kina akcji. Czy było zatem coś nie tak? Po prostu myślałem, że dwójka będzie dużo lepszym filmem niż jedynka, a w mojej ocenie jest minimalnie słabsza. Postaram się wyjaśnić, skąd takie poczucie.