Wydaje mi się, że w dzisiejszych czasach gry wideo należą do tej samej grupy, nazwijmy to, rozrywkowej co książki, filmy i muzyka. Ba, każdą z tych kategorii produktów trapią te same problemy - zarówno gry, jak i książki, muzykę i filmy można kupić w wersjach cyfrowych, często w atrakcyjnych promocjach. Z kolei zwolennicy tradycyjnych środków dystrybucji (czyt. pudełek, papieru i fizycznych nośników) chętnie chwalą się misternie poukładanymi na półkach grami, filmami czy książkami. Graczom z jednego powodu jest jednak zdecydowanie trudniej poszerzać swoją kolekcję. Dlaczego? Gry są droższe niż ich inni kulturowi odpowiednicy. A gdyby tak graczom przyszło płacić za nowe produkcje 40-50 złotych?
Chyba każdy tutaj wie, że pałam sympatią do starych kultowych produkcji. Skąd zatem bierze się do nich moje zamiłowanie? Czy jest ono spowodowane sentymentem? A może kiedyś gry naprawdę były lepsze? Jeśli tak to w czym? Na te jak i na inne pytania, postaram się odpowiedzieć w dalszej części tego tekstu.
Premiera wersji alpha ArmA III stała się faktem. Od 5 marca tysiące zwolenników realizmu może próbować swoich sił w najnowszej odsłonie symulatora wojennego od Czechów z Bohemii Interactive. Start tytułu jak na wersję testową jest zaskakująco dobry. ArmA III z miejsca stała się bestsellerem na Steamie (tytuł wspiera dobrodziejstwa Steamworks), wygrywając batalię nawet z wysoko ocenianym Tomb Raiderem, czy przecenionym Max Payne 3 i startującym z zamówieniami przedpremierowymi nowym Bioshockiem. Cyferki cyferkami, ale jak na pozycję kierowaną do hardkorowych graczy jest to wynik zaskakujący.
Duży wpływ na tak dobrą sprzedaż ma na pewno cena – 25 Euro za podstawowy pakiet gwarantujący dostęp do późniejszej bety oraz pełnej wersji to bardzo dobra okazja. A przecież kupując tę grę klient dokonuje pewnego rodzaju inwestycji na kolejne lata. Jak wypada nowa odsłona w zestawieniu z wyżyłowaną do granic częścią drugą? Zapraszam do lektury konkretnego FAQ. Szczera treść, bez marketingowej ściemy ;-) Jeżeli macie jakieś pytania, na które szukacie odpowiedzi i nie jesteście pewni zakupu – zachęcam do umieszczania ich w komentarzu. Odpowiem na nie w następnej części.
Wczoraj pojawiła się wiadomość, że w sezonie trzecim wiele się zmieni w systemie rankingowym League of Legends. Po dwóch sezonach przyjdzie nam pożegnać się z systemem ELO zapożyczonym z szachów, zamiast tego systemu pojawi się rozwiązanie łudząco podobne do tego, które znamy z drugiego Starcrafta. Dlaczego taka zmiana? Podobno zbyt wielu graczy bało się grać rankedy w obawie przed utratą punktów i wylądowaniem na poziomie najgorszych graczy. Z drugiej strony wystarczyło mieć trochę szczęścia by po kilkunastu grach wylądować na potwornie wysokim ELO nie przystającym nijak do naszych możliwości i skończyć psując gry innym graczom. Ot, loteria. Nowy system ma rozwiązać podobne problemy, ale jak zwykle, gdy lol się zmienia pojawiło się miliard dyskusji i zgadywanek na temat nadchodzących nowości. O co w tym wszystkim chodzi? Co wspólnego mają z tym kosmici? Zapraszam.
Będąc w Santa Monica, na finałach drugiego sezonu League of Legends (która zrodziła m.in. obfitą relację), spotkałem swojego idola z dzieciństwa Jaretta Cale i jego brata Geoffa Lapaire. Pierwszy z wymienionych, znany szerzej jako Jeremy z PurePwnage, został ikoną graczy na całym świecie i internetowym celebrytą na wiele lat przed fenomenem YouTube’a. Nie przeprowadziłem z nim wywiadu w dosłownym znaczeniu tego słowa, ale dowiedziałem się wielu interesujących i frapujących fanów na całym świecie rzeczy.
Zastanawiałem się „co z tym zrobić?. Nie spreparuję przecież jego wypowiedzi, żeby ułożyły się w wywiad sensu stricte. Wiem, że również w Polsce PurePwnage jest/było popularne, głupio więc żeby taka wiedza poszła na zmarnowanie. Postanowiłem ułożyć więc FAQ, czyli krótko mówiąc odpowiedzieć na najczęściej zadawane pytania, dotyczące Jaretta, jego osoby i jego show. Jeżeli macie jakieś dodatkowe pytania, to zadawajcie je w komentarzach. Postaram się odpowiedzieć, w miarę swojej wiedzy i możliwości.
