Bit.Trip Runner to jedna z tych perełek wydanych na WiiWare, które miały udowodnić, że Nintendo też potrafi zagwarantować swoim fanom dostęp do niezłych indyków. Seria Bit.Trip wraz z głównym bohaterem znanym jako Commander Video były swego rodzaju maskotką gier indie na konsolach Nintendo. Bit.Trip powraca na maszynkę Wielkiego N. Tylko czy Runner3 zadowoli graczy.

Zamiast jakiegoś udawanego wstępu ze znakiem zapytania, przejdę do sedna sprawy. Każdy posiadacz PlayStation 4 powinien jak najprędzej popędzić do sklepu po swoją kopię Yakuza 0. Jest to jedna z najlepszych gier w jakie grałem w ciągu ostatnich 15 lat.

Żyjemy w kulturze wstydu. Jest tysiąc rzeczy, o których nie potrafimy mówić i równie wiele rzeczy, które nas zawstydzają. Nie musi jednak tak być. Przynajmniej takie wnioski wyciągam z obcowania z ludźmi z różnych zakątków świata i słuchania ich historyjek. Są jednostki, które wyzbyły się wstydu i nie mają problemu z niczym. Gal*Gun 2 to gierka dla takich ludzi.

Lata 80. w amerykańskim kinie to wspaniały czas dla fanów akcji i mordoklepek. Masa klasyków wywodzi się z tamtego okresu a największe gwiazdy rozwałki serwowały nam klasyk za klasykiem. Prawie 40 lat temu eksplodowała też moda na tak zwane „white guy karate”, gdzie biali kolesie byli mistrzami sztuk walk wywodzących się ze wschodu. Każdy chciał być karateką i udawane walki były normą na podwórkach i placach zabaw. Jednym z najpopularniejszych przedstawicieli gatunku filmów o karate jest Karate Kid z 1984 roku. Klasyk nad klasykami, który można cytować dniami i nocami. Nie znam nikogo kto chociaż raz nie spróbowałby przesterować postawy żurawia z końca tego filmidła. W każdym razie z powodu swojego wieku tytuł ten może nie trafiac do dzisiejszej młodzieży. Dlatego ktoś wpadł na genialny pomysł odnowienia produkcji. Jednak zamiast crapowego rebootu z dzieciakiem Fresh Prince'a dostajemy kontynuację. Czy takie coś ma szanse wypalić?

Anime i horror to trochę ciężka sprawa. Osobiście jestem w stanie na palcach jednej ręki wyliczyć japońskie animacje, które mnie wystraszyły. Istnieje sporo niezłych antologii grozy ale większość z nich docenia się ze względów na walory estetyczne lub pomysły a nie z powodu nieprzespanych nocy. Dlatego informacja o tym, że historie japońskiego mistrza grozy – Junji Ito zostaną przeniesione na ekrany naszych telewizorów/ monitorów zaintrygowała mnie. W końcu Ito jest mistrzem gatunku i wiele z jego tworów mrozi krew w żyłach. Adaptacja tych historyjek to praktycznie gwarantowany sukces. Czy doczekałem się anime, które sprawi, że narobię w gacie?

Kultowe produkcje zazwyczaj mają w sobie to coś co sprawia, że o nich pamiętamy. Wybitna fabuła, zakręcone pomysły, szokujące momenty lub dobry klimat sprawiają, że Nier, Deadly Premonition, Killer 7 czy Ico są dobrze zapamiętane przez fanów. Ja z jakiegoś powodu ciągle pamiętam o jednej gierce na Xbox 360 o wiedźmie rozwalającej potworki. Nie mam tutaj na myśli Bayonetty. Chodzi mi o crapa znanego jako Bullet Witch. Teraz tytuł ten otrzymał szansę na drugie życie dzięki premierze pecetowej wersji. Tylko czy coś co dekadę temu było lipna gierką nagle może zostać uznane za dzieło sztuki?