Lubię oglądać filmy w autobusie. Mały telewizorek, słaby dźwięk, ale ma to swój klimat. Kilka dni temu zepsuł mi się samochód i do pracy musiałem podjechać busem. Gdy szedłem na przystanek, by udać się w drogę powrotną, spodziewałem się tylko bólu kolan z powodu braku miejsca na nogi i nudnej półgodzinnej podróży. Kierowca miał taki mały telewizorek. Ale klasa – panoramiczny, lcd i w kolorze. Na postoju kończył oglądać jakąś produkcję ze Stevenem Seagalem. Zanim zapłaciłem za bilet i usiadłem, film się skończył i szybko załadował następny. Kierowca pod nosem trochę do siebie, trochę do babci siedzącej z przodu powiedział, że włączy następny. Babcia zaciekawiona, spytała co to było. Szklana Pułapka – odpowiedział kierowca. Dawaj pan! – poprosiła babcia. Szacun – pomyślałem. Film był z lektorem.