Do serii Heroes of Might and Magic mam stosunek szczególny. Pamiętam premierę jej pierwszej odsłony i pamiętam moje zdziwienie, gdy stało się jasne, że mam do czynienia ze znacznie unowocześnioną „kontynuacją” King’s Bounty. Miłość do dzieła Jona van Caneghema nie zgasła wraz z nadejściem „dwójki”, wręcz przeciwnie. Byłem tak podekscytowany jej istnieniem, że od razu zacząłem tworzyć tekstowy FAQ do tej gry - jak się później okazało, najobszerniejszy na świecie. Seria Heroes of Might and Magic pomogła mi też zadebiutować w roli tekściarza. Recenzjopis drugiej odsłony tego cyklu był jednocześnie pierwszym artykułem mojego autorstwa, który pojawił się w prasie, a konkretnie w powoli rozwijającym się magazynie CD Action – numer 2/97, jakby kto pytał.
Trzeci dzień w "Gameplayu" i dalsza próba poukładania sobie jakoś pracy. Jako, że najefektywniej pracuje się z reguły mając jakiś plan, pojawia się z mojej strony propozycja kolejnego cyklu, tym razem traktującego o starszych grach na PC. Jeśli się przyjmie, to tradycyjnie już obiecuję za tydzień kolejny artykuł. :) A tymczasem zaczynamy od prawdziwego klasyka wśród klasyków, protagonisty serii która do dziś z powodzeniem króluje na rynku - pierwszej części Heroes of Might and Magic.
Pierwsza część Bohaterów Magii i Miecza zadebiutowała w roku 1995, a więc w okresie gdy zarówno niżej podpisany, jak i zapewne spora część czytelników Gameplaya zbyt dużej styczności z grami komputerowymi nie miała (a nawet jeśli tak, to gra i tak do Polski dotarła z 6-letnim poślizgiem). Aż wstyd się przyznać, ale pierwszy kontakt z tym tytułem miałem przed jakimiś trzema laty, gdy za kilka groszy udało mi się nabyć wydaną przez CD-Projekt Złotą Edycję Heroes of Might and Magic (kupioną zresztą i tak tylko dla "trójki" i dodatków do niej). Pierwszą część zainstalowałem tylko i wyłącznie po to, żeby zobaczyć "jak to wszystko się zaczęło", spodziewając się tytułu który nie będzie już w dzisiejszych czasach zupełnie grywalny.
Koncern Electronic Arts najwyraźniej chce zrehabilitować się za koszmarną, czwartą odsłonę cyklu Command & Conquer, bo dał zielone światło kolejnej grze z tej serii. Nie byłoby w tym pewnie nic zaskakującego, gdyby nie dwa interesujące fakty. Po pierwsze: Tyberyjski zmierzch miał być ostatnim odcinkiem słynnej sagi; po drugie: za powstanie najnowszej odsłony odpowiada studio Victory Games, na którego czele stoi Jon van Caneghem.
Seria Heroes of Might and Magic cieszy się niesłabnącą popularnością wśród Polskich i zagranicznych graczy. Mimo bardzo burzliwych losów cyklu, nierównej stylistyce, a nawet zmianie wydawcy, „Hirołsi” trzymają się nieźle, o czym świadczyć mogą pracę nad szóstą już odsłoną serii. Właśnie na niej skupiają się w ostatnich miesiącach media, zapominając nieco o śledzeniu wiadomości na temat modyfikacji do poprzednich części. Jest to błąd o tyle, że fanowska scena Heroes jest naprawdę twórcza i potrafi zaskoczyć nawet twórców oryginalnych „Herosów”. Przekonaliśmy się o tym przy znakomitym In the Wake of Gods (w skrócie: WoG), modzie do Heroes III, w którym rozgrywka została wzbogacona o masę nowych, ciekawych elementów, takich jak dodatkowe jednostki, budynki, cechy potworów etc.
Czegoś jednak WoGowi brakowało – nowego, oryginalnego miasta. To pojawi się w Horn of the Abyss i, wierzcie mi lub nie, wzniesie Heroesów na zupełnie nowe wyżyny grywalności.
