Minęły już prawie cztery lata od premiery Sezonu burz. Ta zaś nastąpiła jakieś czternaście lat po debiucie Pani Jeziora. Stało się to zupełnie znienacka, gdy chyba nikt już nie spodziewał się, że Andrzej Sapkowski wróci jeszcze kiedykolwiek do swojego sztandarowego cyklu powieści, którym unieśmiertelnił swoje nazwisko wśród czytelników – nie tylko fantasy i nie tylko w Polsce. Ba, niektórzy zaczynali nawet podejrzewać, że „AS” w ogóle powiesił pióro na kołku i przeszedł na pisarską emeryturę.

Po co o tym wspominam? Ostatnio wróciłem do Sezonu burz i przeczytałem go po raz drugi, ponad trzy lata po pierwszym podejściu. Nasunęło mi się przy tym kilka refleksji, które uznałem za warte przelania na cyfrowy papier – dotyczących nie tylko książki jako takiej, ale również formy Andrzeja Sapkowskiego czy korelacji między jego najnowszą powieścią a grą Wiedźmin 3: Dziki Gon. Początkujący entuzjaści twórczości „AS-a” może dowiedzą się w ten sposób czegoś ciekawego, podczas gdy ci starsi znajdą tu podłoże do potencjalnie interesującej dyskusji.

Po skończeniu siódmego tomu i całej sagi o przygodach Wiedźmina Geralta z Rivii, która pomimo rozmachu i fantastycznej opowieści, niestety nie porwała mnie tak bardzo, jakbym tego chciał, Andrzej Sapkowski zapowiedział, że nie ma zamiaru wracać do świata, który stworzył. Pisarz stwierdził, że nie napisze kolejnej książki o białowłosym pogromcy potworów. Życie jednak weryfikuje wszystko i na horyzoncie pojawiła się książka pt. Sezon Burz. Właśnie skończyłem ją czytać i muszę przyznać na początku, że podszedłem do niej bardzo sceptycznie i z dystansem. Wszystko spowodowane jest tym, że wolę bardziej opowiadania o Wiedźminie (dwa pierwsze tomy) niż pięciotomową sagę. A tutaj miałem dostać jedną długą opowieść składającą się na jedną spójną książkę. Zapowiadała się tragedia. Zapraszam na Inny Regał, gdzie opowiem o najnowszej przygodzie Geralta z Rivii.

Skoro już zostało tylko kilka dni do najlepszych świąt w roku,  na dworze wciąż nie ma śniegu,  a w mieszkaniu jeszcze nie pachnie choinką, trzeba inaczej wprawić się w świąteczny nastrój. Najlepsze rozwiązanie dla mnie? Lista rzeczy, które są idealnymi prezentami dla mnie.

Jeszcze nie tak dawno przerzucałem kartki „Opowieści ze świata Wiedźmina”, zastanawiając się, czy kiedyś dane mi będzie przeczytać coś w uniwersum wieśka wsparte naprawdę solidnym warsztatem pisarskim. Już nawet zakładałem, że będę musiał czekać na jakiegoś kontynuatora dzieła Sapkowskiego… A tu niespodzianka. Sam Andrzej, po zbywaniu wszystkich ciekawskich ogólnikami w stylu „może coś piszę, może nie, odczepcie się” wyskoczył z całkiem nową porcją przygód Geralta. Nietrudno się domyślić, że ja, jako wielki entuzjasta ogólnie pojętej twórczości Sapcia (no, może poza średnią „Żmiją”), i jeszcze większy maniak jeśli chodzi o samą postać białowłosego, na wieść o rychłej premierze wydarłem z portfela kasę i rozbiłem namiot pod księgarnią. Kilka dni później już byłem bogatszy o kolejną przeżytą z Geraltem przygodę, a teraz (z dużym opóźnieniem, za które Was przepraszam) wzbogacam się o przemyślenia.

Andrzej Sapkowski długo kazał sobie czekać na nowe przygody wiedźmina Geralta. Do tego, właściwie żaden fan na poważnie nie czekał - bo autor wielokrotnie podkreślał że nowych książek o Geralcie już nie będzie.

Po zakończeniu pięciotomowej sagi o wiedźminie, Sapkowskiego starczyło doskonałych pomysłów na trylogię historyczną tzw. husycką, potem jednak, mimo prób, nic ciekawego nie udało mu się wykrzesać. Powieść o afgańskiej wojennej mistyce, o objętości normalnego opowiadania, "Żmija", do niczego się szczerze mówiąc nie nadawała.

Coś, na co wielu fanów twórczości Andrzeja Sapkowskiego liczyło od dawna. Znienacka gruchnęła wieść o wydaniu nowych przygód wiedźmina. I nie była to plotka, chociaż muszę się przyznać, że nie uwierzyłam, dopóki nie miałam książki w rękach. Do lektury zasiadłam, mając tyle nadziei ile obaw. A może nawet więcej obaw.

Geralt z Rivii powraca! "Sezon Burz" to nowa powieść o przygodach naszego ulubionego wiedźmina. Nowe potwory do zarąbania, kolejne przygody do przeżycia i czarodziejki do zal... yhm... poznania. Na 404 stronach najnowszej książki Andrzeja Sapkowskiego będziecie mieli okazję spotkać kilku starych znajomych i raz jeszcze zanurzyć się ponurym, ubłoconym i zakrwawionym świecie pełnym potworów w ludzkiej skórze.