Wszedłem ostatnio na swojego bloga i zauważyłem, że sporo tu krytykuję, a wręcz hejcę. Moje nastawienie do wielu zjawisk w branży jest zdecydowanie zbyt negatywne. Wiadomo, że wytykać palcem jest najłatwiej, co zresztą udowadniam w większej ilości swoich wypocin o gamingu. Czyta je coraz więcej osób, bo z dnia na dzień graczy przybywa. Codziennie ktoś ściągnie sobie Angry Birds czy League of Legends, albo kupi za grosze jakiś tytuł na steamowej wyprzedaży. Patrząc na te idące wzwyż statystyki, uśmiecham się. Głupio cieszę się, że gry stały się tak bardzo popularne. Dlatego postanowiłem napisać o tym luźny wywód.
Z wiekiem zmieniają się preferencje gracza. Zaczyna od prostszych tytułów, z czasem sięga po coraz trudniejsze, a potem życie upomina się o swoje... Prawda jest taka, że z wiekiem zmienia się sposób życia. Nie chodzi mi tu o model włoski, czy hiszpański, gdzie czterdziestoletnie dzieci mieszkają z rodzicami, a o chwilę, kiedy zazwyczaj ogrywane przez nas gry stają się nie zbyt wymagające, a zbyt czasochłonne... I tak hardcorowy gracz przestaje być taki hardcorowy.
Ileż to razy słyszeliśmy, że gdy w grach pojawi się guzik „gro, przejdź się sama” branża osiągnie dno. Gry wideo staną się festynem dla casualowych "Januszów", a hardkorowcy będą mogli przerzucić się na warcaby. Bzdura. Może być zupełnie odwrotnie.
Gracze hardcorowi to elita spośród wszystkich lubiących wirtualną rozrywkę. Nie dość, że dogłębnie poznają tytuły wszelkiej maści, to na bieżąco śledzą wszystkie nowinki z growego świata. Postrzegani są jako Ci najwierniejsi fani, którzy zrobią wszystko, aby ujrzeć choć fragment kolejnej produkcji sygnowaną logiem ich ulubionej serii. Nie grają regularnie, często nawet po parę/naście godzin dziennie. Gry to ich pasja.
Choć to co napisałem wyżej jest prawdą, to mimo wszystko wcale graczy hardcorowych nie postrzegam jako dobre i słuszne zjawisko. Dlaczego?
Szybka rozkmina to cykl felietonów, który oprócz ukazania interesującego zjawiska, gamingowej ciekawostki, śmiesznego filmiku lub ukrytego bonusu - zaprasza Was do dyskusji na konkretny temat.
O naszych preferencjach co do konkretnego poziomu trudności na jakim rozpoczynamy przygodę z grą rozmawialiśmy w drugim odcinku cyklu („Hand Cannon w Dead Space 2. Jesteś Hardkorem?”). Dzisiaj, z samotnej przygody dla pojedynczego gracza przenosimy się w świat sieciowych rewelacji, biorąc za przykład grę Battlefield 3. Z reguły wybieramy standardowy, normalny tryb czy decydujemy się na opcję Hardcore?
Pierwszy mój świadomy kontakt z muzyką sięga mniej więcej siódmego roku życia, kiedy to na kasecie marki Basf, dostałem z Zachodnich Niemiec nagrane kilkanaście kawałków muzycznych nagrywanych z tamtejszego radia. Dziś pamiętam jedynie, że wśród nich najwięcej było szlagierów Modern Talking. Jednak nie w stronę sympatycznego duetu poszedł mój gust muzyczny...
