Kickstarters finest: Yooka-Laylee

Efekt 3 miesięcy pracy, źródło: strona projektu na kickstarterze.

1szego maja gra wcześniej znana jako projekt Ukulele, czyli Yooka-Laylee od Playtonic Games (członkowie byłego Rare), trafiła na kickstartera. Można było się zastanawiać co się stanie. Sukces? Klęska? Kickstarter zna wiele różnych historii, również wielkich upadków. Nie było tak w tym przypadku. Autorzy zorganizowali zbiórkę w celu zdobycia pieniędzy na dokończenie produkcji, nie stworzenie jej od podstaw. Celem podstawowym było 175 000 funtów. Playtonic Games osiągnęło ten limit po 40 minutach. Obecnie, wieczorem 4 maja na koncie projektu jest przeszło 1 320 000 funtów.

Do końca zbiórki zostały 43 dni, a takiego zainteresowania nie spodziewali się chyba nawet sami twórcy (mimo sporego doświadczenia i zaplecza). Zrealizowane zostały wszystkie dodatkowe progi poza jednym, ustawionym na poziomie 1 500 000 funtów (muzyka przygotowana przez orkiestrę oraz dopracowanie gry). Czym właściwie jest Yooka-Laylee? Platformówka 3D przygotowywana przez ludzi odpowiedzialnych za jedną z pierwszych gier tego typu na Nintendo 64, która zbierała wyśmienite recenzje i odniosła duży sukces finansowy (blisko 2 miliony kopii sprzedanych w Stanach Zjednoczonych) czyli Banjo-Kazooie.

rare.co.uk

Zainteresowałem się zbiórką jednak nie tylko ze względu na jej komercyjny sukces, a przede wszystkim dlatego, że z Banjo-Kazooie mam świetne wspomnienia. Pierwowzór zdobył uznanie krytyków i w rzeczywistości był jedną z lepszych gier swojego gatunku w złotym dla nich okresie. Dla mnie przeglądanie, czytanie i oglądanie filmów udostępnionych na stronie kickstarterowej a także wywiadów eurogamera było głównie podróżą sentymentalną. Na początku XXI wieku byłem zachwycony światem jaki na swojej 64 mogłem przemierzać dzięki Rareware. Najważniejszymi z rzeczy, które były odpowiedzialne za sukces tej produkcji były:

• świetnie zaprogramowane pod względem gameplayowym, ale i artystycznym światy (było ich 9, mogliśmy je przemierzać w dowolnej kolejności po zdobyciu odpowiedniej ilości puzzli potrzebnej do odblokowania "wejścia"),
• wyśmienitej ścieżce dźwiękowej bardzo dobrze oddającej klimat gry,
• ciekawych i dość wymagających zagadkach, których rozwiązanie premiowane było nagrodami,
• bardzo przyjemnie poprowadzona fabuła, chociaż nie była ona główną osią rozgrywki,
• dialogi pisane były z humorem, który nie był infantylny a zdarzały się momenty wręcz rozbrajające,
• bardzo interesujące podejście do poziomów, które zostały częściowo otwarte, mogliśmy odblokowywać różnorodne światy (zielony las, murzyńska wioska, kanały, stylizowany na egipt, śnieżna kraina, cmentarz itd.) w dowolnej kolejności,

• starcia z "bossami" na zasadzie interesujących mini-gier (wyścig na sankach z misiem polarnym w śnieżnej krainie czy "pojedynek" z wielką małpą rzucającą pomarańczami, ogromnym pustelnikiem albo bałwanem rzucającymi śnieżkami),
• różne "umiejętności" odblokowujące się w poszczególnych światach, bohaterowie uzupełniający się w rozwiązywaniu zagadek, pokonywaniu światów i walce.

Fabuła gry opierała się na ratowaniu siostry misia Banjo z rąk wiedźmy Gruntildy, która za pomocą wymyślnej aparatury chciała przechwycić nieco piękna od młodszej siostry bohatera. Po bardzo dobrze przyjętej pierwszej części Rare przygotowało dla Big N drugą część platformówki nazwaną Banjo-Tooie. Sequel został bardzo dobrze przyjęty, sprzedał się w 3 milionach egzemplarzy. Oba klasyczne tytuły ukazały się w latach 2008, 2009 na xboxie360 w ramach xbox live arcade w wersji "zremasterowanej" przygotowanej przez 4J Studios. Remake'i otrzymały raczej średnie recenzje.

Gruntilda przed transformacją (nie da się ukryć, że przydałoby jej się kilka szlifów)

W 2008 roku na X360 ukazała się 3 gra z serii: Banjo-Kazooie: Nuts and Bolts. Mimo otrzymania niezłych recenzji (sporo słabszych od poprzedników, jednak nadal 79 na Metacritic i 80 na GameRankings) nie powtórzyła komercyjnego sukcesu innych gier serii. Najprawdopodbniej dlatego, że platformówką była tylko chwilami a przez większość czasu skupiała się na budowaniu własnych pojazdów. To właśnie z powodu różnic w stosunku do orginału gra trafiła na 9 miejsce na liście 10 najgorszych sequeli przygotowanej przez GameTrailers.

 

I Gruntilda po transformacji (fragment filmiku, który odpalał się w przypadku stracenia przez nas żyć)