Bez zbędnych formalności i przydługich wstępów - zapraszam na kolejny krótki ale treściwy, Przegląd Wiadomości z Dalekiego Wschodu. 

Bez zbędnych formalnych wstępów, zapraszam na kolejny przegląd newsów z Dalekiego Wschodu, minionego tygodnia. Jak zawsze proszę o komentarze, co tym razem wydało Wam się najciekawsze.

Witajcie. Tydzień temu szukałem jakiejś gry, która zajęłaby mnie na dłużej po remake’u Resident Evil 2 i padło na Borderlands 2. Króciutkie dodatki, o których wcześniej wspominałem okazały się dobrymi przekąskami przed daniem głównym, a więc czterema ogromnymi dodatkami dostępnymi w ramach Borderlands 2 GOTY. Dwa z nich już zaliczyłem. Jestem w trakcie ogrywania kolejnego. Cały ten czas spędzony z produkcją Gearbox Software skłonił mnie do przemyśleń na temat tego jak powinien wyglądać bardzo dobry looter shooter i na tym chciałbym się dziś skupić w swoim tekście. Zapraszam oczywiście wszystkich graczy do dorzucenia od siebie trzech groszy w kwestii ogrywanych gier.

Historia 47 rōninów – opowieść o honorze, odwadze i zemście. Jedno z lepiej znanych wydarzeń dawnej Japonii, o którym słyszał prawie każdy miłośnik Kraju Kwitnącej Wiśni. Mały epizod z przeszłości, który na przestrzeni lat urósł do statusu legendy. 

Zanim wybuchło szaleństwo o nazwie PUBG, rok  wcześniej dodatek Przetrwanie do The Division pokazał wszystkim bezcelowym survivalom pokroju DayZ, jak powinna wyglądać gra, w której trzeba martwić się o zimno, pragnienie, głód i zbieranie złomu. Szwedzi dali nam przy okazji najbardziej oryginalną i najbardziej klimatyczną wersję battle royale, wprost stworzoną dla graczy lubiących fabularne, singleplayerowe doświadczenie rozgrywane w swoim tempie i na swoich zasadach. Na nieszczęście, dodatek Przetrwanie ukazał się w najgorszym możliwym momencie i formule, przez co mało kto miał okazję go wypróbować. Nie wyobrażam sobie jednak The Division 2 bez trybu Survival !

Nowe zestawienie wieści z Dalekiego Wschodu. Tym razem coś o Pokemonach (a jakby inaczej), specjalnych atrakcjach dla turystów, modzie, słodkościach i pewnym golfiście.

Niespecjalnie przepadam za produkcjami z segmentu „okruchy życia” w których głównymi bohaterami są nastolatkowie. Z czysto prozaicznego powodu, okres dorastania mam już dawno za sobą a i problemy współczesnej młodzieży są mi kompletnie obce. W przypadku „Beztroskiego Kempingu” lub jak kto woli „Yuru Camp” jest jednak zupełnie inaczej. Manga należy do szeroko pojętego grona obyczajówek i bohaterami są nastolatki, ale tytuł czyta się z niemałą satysfakcją, zapewniając sobie sporą dozę relaksu po ciężkim dniu pracy.

Witam wszystkich graczy. Czy wciąż gracie w ulubione gry? Radzicie sobie z nimi a może nic Wam nie wychodzi? Jestem tego bardzo ciekawy, więc dajcie znać w komentarzach o tym, co u Was słychać.

Co do mnie, to po spędzeniu blisko miesiąca z odświeżoną wersją Resident Evil 2 wreszcie mogę napisać, że zrobiłem w niej wszystko to co chciałem. Nie zaliczyłem jak zwykle trybu Tofu, który jest poza moim zasięgiem od dwudziestu lat, ale udało mi się przynajmniej przejść scenariusz Hunka oraz ostatnią misję w trybie The Ghost Survivors, więc żegnam się z RE2 z podniesionym czołem.

Ciężko ot tak po prostu przejść do porządku dziennego po tym wszystkim, ile pozytywnych i negatywnych wrażeń dostarczył mi tytuł Capcomu, więc postanowiłem sprawdzić kilka gier w ten weekend i zadecydować o tym, z którą zostanę na dłużej. Padło na następujące gry: Kingdom Hearts III, Umineko, The Friut of Grisaia oraz dodatki do Borderlands 2. Po więcej informacji na ich temat zapraszam do dalszej części tekstu.

Wakacje 1992 roku. Ledwie kilka miesięcy po drugiej kinówce z Coolerem, gdy serialowy Dragon Ball prezentował akurat polowanie Cella na Androidy, do kin trafił kolejny film pełnometrażowy w lubianym uniwersum. Tym razem Son Goku i spółka musieli zmierzyć się z inną grupą androidów stworzonych przez Doktora Gero. Jak wypada Super Android 13?

Uwaga, nisko latające spojlery!

Najlepsza fikcja literacka to taka która mogła wydarzyć się naprawdę (przynajmniej w segmencie książek wojennych/sensacyjnych). Mistrzem w tworzeniu tego rodzaju historii w ostatnim czasie stał się pisarz Piotr Langenfeld. Jego książki (w tym cykl „Czerwona ofensywa”) czyta się nie jako powieści z segmentu beletrystyki ale wręcz jako literaturę faktu (w pozytywnym tego znaczeniu). Nie inaczej jest też w przypadku jego najnowszego dzieła „ Tajne Operacje Oddziału II”.