Grudzień to miesiąc Mikołaja, Świąt Bożego Narodzenia, prezentów, choinki, śniegu oraz szybkiego i niekontrolowanego znikania pieniędzy z kont bankowych i to bez napadów. To także czas bycia dobrym dla innych oraz dzielenia się, a także przypomnienie sobie, że mamy krewnych, a przy okazji świąt to będzie grzechem się z nimi nie spotkać. Grudzień to też masa smacznego jedzenia, słodkich placków, barszczu z uszkami, czy smażonej ryby. To także nieskończenie długie sprzątanie, gotowanie i przygotowywanie się na przyjście rodziny. Grudzień to także miesiąc nadziei na lepszy nowy rok, który powinniśmy połączyć z narodzinami naszego Pana, ale grudzień to także nieustanna walka z czasem, konsumpcyjna wojna, w której bierzemy czynny udział, pracując lub konsumując. Wiele osób, zamiast sobie porządnie odpocząć w święta, stara się dogonić tradycje. A przecież można inaczej. Zabrać książkę, komiks, nie zawsze rodzinę i wsiąść do samolotu, by za kilka godzin siedzieć sobie w jakimś ciepłym kraju i cieszyć się ulubionym autorem. Wszystkim Wam w tym nowym roku 2022, życzę dużo zdrowia, bo to dziś produkt lekko deficytowy, dużo fajnych i zaskakujących zwrotów akcji w komiksach i książkach, a także byście więcej czytali, niż grali. Zdrówko jeszcze raz i zapraszam na Inny Regał #32, w którym opowiem o kilku pozycjach, jakie udało mi się przeczytać w tym mocno dołującym i jakże krzepiącym Grudniu.

Zastanawiam się, jak minął wam październik? Czy dużo graliście w gry? Czy cokolwiek czytaliście? Ja tak. Dużo czytałem, dużo słuchałem, zero grałem. Tak więc zapraszam na kolejny odcinek Innego Regału już #28, w którym nie będę prowadził wywodu na temat jednej książki, a opowiem o kilku, w tym przedstawię również ciekawe komiksy. Poza tym od kilku lat na stronie Lubimyczytać.pl odznaczam sobie przeczytane pozycje i z góry polecam zapisywanie dat oraz nazw przeczytanych książek. Dlaczego zapytacie? A dlatego, że patrząc na koniec roku na swoje statystyki, możecie bez zbędnego koloryzowania podnieść swoją samoocenę. Ja tak robię. Smutne wiem, ale działa.

Zaczynając cykl Biblioteczka Gracza, zamierzałem umieszczać w nim książki i komiksy, które powiązane są z grami. Nawet w najmniejszym stopniu nie sądziłem, że podczas mojej przygody z Gameplay, pojawią się teksty, które nie będą pasować do tej tematyki. Życie weryfikuje wszystko i zacząłem pisać także na inne tematy. Postanowiłem więc stworzyć segmenty. Wszystko przez mój pojawiający się od czasu do czasu pedantyzm. Inny Regał jest dobrym przykładem, gdyż chciałem odróżnić książki powiązane z grami od książek z nimi nie związanymi. Na blogu pojawiło się kilka tekstów o komiksach, o co bym siebie nawet nie podejrzewał. Od tego momentu obok słownej lektury do czytania przed snem mam też obrazkową. Głównie na razie Wielka Kolekcja Marvel, ale także przygody Thorgala, choć znów zacząłem kolekcjonować stare komiksy TM-Semic, o których mam nadzieję niedługo napisać. Z tego powodu teksty o Thorgalu wycinam z Biblioteczki Gracza i wklejam je w nową serię (mało oryginalną) Historie Obrazkowe. Zapraszam na recenzję tomu 3 Thorgala.

Czas na kolejny odcinek z serii opowieści o Thorgalu. Tym razem recenzja tomu drugiego, wydanego w magicznej kolekcji firmy Hachette. Świat wikingów powraca w jeszcze mroczniejszej i bardziej tajemniczej historii, a główny bohater musi stawić czoło prawdzie o sobie i świecie w jakim przyszło mu żyć. Scenariusz Jean Van Hammego, znów da nam sporo do główkowania, a Grzegorz Rosiński nie zawiedzie swoimi pracami. Zapraszam na kolejny odcinek Świata Thorgala.

Na mojej półce pojawił się ostatnio nowy-stary tytuł. Postanowiłem skolekcjonować (dzięki firmie Hachette) 45 albumów, poświęconych przygodą Thorgala. Będzie to trwać bagatela półtora roku, ale już widzę, że kolekcja jest tego warta. Tak więc, co dwa tygodnie zamierzam sobie przypominał historie, które czytałem w dzieciństwie, a z czasem poznam nowe losy rodziny Aegirssonów. Zapraszam na pierwszy odcinek Świata Thorgala, gdzie opowiem o przygodach walecznego wikinga i jego rodziny. 

Tak jak lubię komiksy amerykańskie i japońskie, tak z europejskimi nigdy mi po drodze nie było. Mimo całkiem licznych podejść, przemielenia wszystkich wydanych u nas Asteriksów, kilku tomów 100 Naboi, paru numerów Fantasy Komiks i kilkudziesięciu innych, których tytułów sobie teraz nie przypomnę, jakoś żaden z nich nie zdołał mnie mocniej zainteresować i zmotywować do regularnego czytania. No, może cykl Armada, choć w tym wypadku kolekcjonowanie uniemożliwiły mi kwestie finansowe. Tym niemniej Thorgalowi postanowiłem dać szansę, głównie ze względu na bardzo sprzyjające okoliczności, jakimi był start nowej kolekcji komiksowej od wydawnictwa Hatchette. Świetne wydanie wypełnione dodatkami, którego pierwsze numery dostępne są na dodatek za przysłowiowe grosze? Czemu nie.

Tradycyjnie mam nadzieję, że ten tom Thorgala będzie lepszy niż poprzedni, bo tę serię czytam już bardziej z sentymentu do młodzieńczych fascynacji, niż z prawdziwego zainteresowania. Thorgal od dawna zjeżdża po równi pochyłej i w końcu wypadałoby zatrzymać tę tendencję. Zobaczmy, czy „Statek miecz” ma do zaoferowania coś ciekawego.

Po lekturze „Tarczy Thora” wciąż miałam nadzieję, że może następny tom będzie lepszy, że może przebój mojego dzieciństwa wróci do dawnej formy. Zobaczmy, na ile spełniły się moje życzenia.

Jolan, zdobywszy tarczę Thora, dostaje pod swoje rozkazy armię szmacianych lalek, obdarzonych duszami poległych wojowników, i wyrusza do Asgardu po jabłko nieśmiertelności dla Vilnii. Podstępny Loki próbuje mu przeszkodzić, ale chyba nie zaspoileruję za bardzo, jeśli napiszę, że skończy się to niepowodzeniem. Syn Thorgala każdą przeszkodę pokonuje z łatwością (w ogólemam wrażenie, że wszystkie trudności są tworzone na siłę). Do całej awantury wtrącają się inni bogowie i boginie, łącznie z samym Odynem. I nie, nie czyni to akcji ciekawszą.

Przed nami 31. tom „Thorgala” i jednocześnie drugi, którego scenarzystą jest Yves Sente. Czy udało mu się zaspokoić nadzieje rozbudzone całkiem przyzwoitym albumem „Ja, Jolan”?

Jolan i jego towarzysze zostają poddani przez Manthora kolejnej próbie, mającej wyłonić spośród nich wybrańca, który poprowadzi armię czarnoksiężnika.

Oto kolejny tom Thorgala – nie wiem, czy powiedzenie, że to najważniejsza komiksowa premiera w 2007 r., nie byłoby nieco na wyrost – ale bez wątpienia wiele osób czekało na nią z niecierpliwością. Nie tylko dla tego, że Thorgal jest wyjątkowo popularny w Polsce, ale również dlatego, że ta kultowa (teraz już może trochę mniej) seria zmieniła scenarzystę – miejsce Jeana van Hamme zajął Yves Sente. Od ładnych kilku odcinków widać było wyraźną tendencję spadkową, zobaczymy, czy Sente zdoła przywrócić Thorgalowi dawną świetność.