Jeden z moich ukochanych memów dotyczących Death Stranding przedstawia stojących obok siebie na planie zdjęciowym Hideo Kojimę oraz Normana Reedusa. Ten drugi ubrany jest w strój do motion capture, w rękach trzyma plastikowego bobasa, a na jego twarzy maluje się wyraz najwyższego skupienia. Obrazek opatrzony jest opisem „When Sony gives you a blank check and you use it to make your famous actor friend do weird shit”. Małe, głupie dzieło internetowej sztuki, a doskonale podsumowuje odczucia, jakie towarzyszą większości graczy podczas oglądania kolejnych zwiastunów nowej gry Kojimy. „Weird shit” to jednak bardzo powierzchowna diagnoza. Japończyk znany jest z pogrywania ze swoją widownią już na etapie trailerów, w których raz ochoczo podrzuca wskazówki odnośnie prawdziwego obrazu swojej produkcji (pewien gracz zdołał nawet przewidzieć główny twist fabularny MGS V przed premierą), a innym razem ten obraz całkowicie zakłamuje (do momentu premiery MGS 2 wszyscy święcie wierzyli, że protagonistą gry będzie Solid Snake). Dlatego też liczni fani jego twórczości, zamiast marudzić na brak konkretów, decydują się poświęcać swój czas analizie udostępnionych materiałów i snuciu licznych teorii. Chcecie się dołączyć?

To miała być cudowna historia o czystej miłości. Pierwszy opublikowany zwiastun szarpnął w moim sercu za strunę, która już nigdy miała nie być poruszona. Stado pojazdów przeróżnej maści, od zwinnych motocykli, przez skoczne buggy, po obudowane żelastwem terenówki. Otwarte plenery gdzieś na pograniczy cywilizacji oraz dziczy, z licznymi przewyższeniami i spadkami, stwarzające okazję do wzbijania się w przestworza maszynami, które bynajmniej nie zostały stworzone do latania. Totalna orgia destrukcji, gdy wszystkie te pojazdy zaciekle walczą ze sobą o każdy metr drogi. Energetyczny kawałek zespołu The Heavy bijący z głośników. You made me a believer – śpiewałem razem z wokalistą, wierząc, że Onrush przywróci chwałę arcade racerom. W końcu nosił wszelkie znamiona duchowego spadkobiercy serii Motorstorm! Kolejne publikowane materiały zdradzały, że być może gra nie będzie tym, czego się spodziewałem, ale wolałem zignorować te sygnały. Oh I know I know I should have seen the sign. W końcu, gdy położyłem ręce na grywalnej becie*, coś bardzo boleśnie ścisnęło mnie w klatce piersiowej i nie pozostało mi nic innego, jak zacytować słowa refrenu. What happened to the love?

Prawie pięć lat po wydaniu Mass Effect 3, które zwieńczyło oryginalną, znakomitą moim zdaniem trylogię Komandora Sheparda, już tylko niec ponad tydzień dzieli nas od premiery Mass Effect: Andromedy. Długo musieliśmy zadowalać się pogłoskami, przeciekami, lakonicznymi danymi czy filmikami, z jakich w zasadzie niewiele wynikało. Dzisiaj, po ładnych kilku latach śledzenia tematu i ostatnim zatrzęsieniu informacji, przyglądam się nadchodzącej odsłonie Mass Effect z zamiarem ocenienia, czy jest to gra, na którą czekałem pół dekady. Czy Mass Effect: Andromeda da cyklowi drugi początek i zjedna sobie serca zarówno starych wyjadaczy, jak i zupełnie nowych odbiorców, czy może nigdy nie wyjdzie z cienia Komandora Sheparda i załogi fregaty Normandia? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w niniejszym felietonie.

Cykl The Legend of Zelda osiągnął kultowy status wieki temu. O każdej z odsłon tej legendarnej serii napisano już tyle, że spokojnie można by zapełnić całą bibliotekę tylko publikacjami na temat kontrowersyjnej kwestii płci Linka. Nie dziwi więc, że na przestrzeni lat powstało wiele gier inspirowanych dziełem Nintendo. Jedną z takich produkcji jest właśnie Blossom Tales: The Sleeping King. Czy to oznacza, że ta produkcja trafi w gusta fanów Zeldy?

„Sercem gry jest eksploracja i śledztwo, więc fabuła jest tu bardzo ważna, ale to jak ją przedstawimy różni się od tego, co można zobaczyć w ostatnio wydawanych RPGach. Zawartość i historia będzie naprawdę czymś nowym! Oznacza to mniej więcej tyle, że każdy gracz może doświadczyć opowieści w trochę inny sposób, cały czas jednak podążając za tym samym dla wszystkich wątkiem głównym.”
The Division Dev Team

Z powyższej zapowiedzi wynika, że w The Division możemy nie znaleźć tradycyjnej fabuły podanej na tacy, a raczej coś bardziej oryginalnego - być może jakiś szereg wskazówek do ułożenia sobie samemu wszystkich wydarzeń? Cokolwiek to będzie - warto być przygotowanym i poznać tło fabularne gry oraz autentyczne fakty, na których się opiera.

Ostatnie beta testy gry Tom Clancy’s The Division dały nam jakieś pojęcie czego możemy spodziewać się po nowej produkcji Ubisoftu, ale trzeba zaznaczyć, że był to dokładnie zaplanowany i przygotowany fragment na potrzeby bety, a nie po prostu kawałek kompletnej gry. Kilka rzeczy było zmienione, wielu nie umieszczono w ogóle - warto więc przybliżyć to, co powinniśmy zobaczyć grając w pełną wersję.

…tylko że to wciąż Battlefield w uniwersum Gwiezdnych Wojen.

W etapie produkcyjnym każdego wielkiego tytułu zawsze nadchodzi ten moment, w którym trzeba zejść na ziemię i pokazać graczom faktyczną jakość ochoczo zapowiadanej gry. Takim momentem dla The Division okazały się być tegoroczne targi E3, już trzecie dla nowej marki Ubisoftu. Wnioski są jednak niepodważalne, im bliżej premiery, tym więcej wylewa się na nas wiader z zimną wodą.

Wieść o Kickstarterowej zbiórce na nową, retro-futurystyczną ścigałkę obiegła prawdopodobnie wszystkie growe site’y, ale większość z nich koncentrowała się na przekazaniu podstawowych informacji. Co prawda Ameryki nie odkryłem, ale pograłem trochę w udostępnione demo i pragnę wylać z siebie nieco emocji.

Na oficjalną zapowiedź Deus Ex: Mankind Divided czekałem od pojawienia się w sieci pierwszych przesłanek wskazujących na fakt, że Square Enix ma zamiar nadal angażować zasoby w legendarny cyberpunkowy cykl. Wiele wskazuje na to, że po znakomitym Buncie Ludzkości – dajmy spokój wpadce w postaci pecetowego The Fall – czeka nas kolejna dawka niezbyt optymistycznej wizji niedalekiej przyszłości. Po lekturze dostępnych informacji i obejrzeniu zwiastuna dobrych kilkadziesiąt razy, moje oczekiwania wobec Mankind Divided są bardzo duże – czuję bowiem, że możemy otrzymać ulepszoną wersję tego, co pokochaliśmy  w Buncie Ludzkości, choć nie byłbym sobą, gdybym nie miał też pewnych obaw wobec tego, czym mimo dobrych intencji może ostatecznie okazać się Mankind Divided. Powszechnie przecież wiadomo, że przesadne ulepszanie rzeczy udanych ma tendencję do odnoszenia całkowicie odwrotnego skutku.