Dungeon crawlery są prawdopodobnie moim pierwszym kontaktem z komputerowymi grami role playing. Na myśl przychodzi mi Might & Magic i wiele godzin spędzonych na błąkaniu się po zdecydowanie zbyt dużym świecie. Byłem pod olbrzymim wrażeniem skomplikowanych produkcji na setki godzin, które prawdopodobnie z powodu pierwszoosobowej perspektywy wydawały się większe od produkcji JRPG. Z czasem jednak mój entuzjazm do gatunku zmalał i przestałem trzymać rękę na pulsie dungeon crawlerów. W ostatnich latach powróciłem do gatunku, głównie dzięki Persona Q. Teraz biorę na tapetę kolejnego dungeon crawlera z Japonii. Czy The Lost Child sprawi, ze odnajdę zaginioną, dziecinną miłość do tego podgatunku gier RPG?

Koei Tecmo to trochę dziwna firma znana z bardzo niszowych produkcji, które na zachodzie trafiają do raczej wąskiego grona odbiorców. Ci ludzie jednak są bardzo pozytywnie nastawieni do firmy. Taki stan rzeczy mógł jednak ulec zmianie po tym co stało się z Dynasty Warriors 9. Czy najnowsza odsłona cyklu Nobunaga's Ambition sprawi, że Koei Tecmo odzyska zaufanie graczy?

Szybki rzut okiem na to co dzieje się na Twitterze sprawił, że zauważyłem interesujący hasztag. #CringE3 cieszy się sporą popularnością wśród internautów i daje im możliwość dzielenia się najbardziej obciachowymi momentami tegorocznego Electronic Entertainment Expo.

Gry typu visual novel są bardzo specyficznymi produkcjami docierającymi jedynie do wąskiego grona graczy. Ja w swojej misji zaznajomienia się ze wszystkimi gatunkami powoli przbiejam się przez kolejne dating simy i inne dziwadła. Dlatego też premiera Muv-Luv i Muv Luv Alternative na PlayStation Vita przykuła moją uwagę. Te dwa tytuły reprezentują podobno to co najlepsze w gatunku. Musiałem więc rzucić na nie okiem i dowiedzieć się czy w końcu trafię na jakiś visual novel, który naprawdę wgniecie mnie w fotel i sprawi, że stanę się fanem gatunku.

Okres przed E3 to magiczny czas, kiedy gracze marzą o zapowiedziach nowych gierek i wzmiankach na temat kontynuacji ich ulubionych serii. Wszystko może się zdarzyć czego dowodem była magiczna kumulacja w postaci wyczekiwanego Shenmue III i Final Fantasy 7 Remake. Ten wspaniały moment sprawił, że od trzech lat możemy mieć nadzieję na pojawienie się na Electronic Entertainment Expo praktycznie każdej gierki. Tradycyjnie postanowiłem puścić wodze wyobraźni i wytypować kilka produkcji, które chciałbym zobaczyć na tegorocznych targach. W ramach drobnego twistu do moich marzeń ściętej głowy dorzucam jeszcze gierki, które mogą pojawić się na E3 i produkcje, które będą tam na 100% ale uważam, że mówi się o nich zdecydowanie za mało.

Nie będę udawał, że jestem największym fanem Pokemonów na świecie. Wydałem łącznie kilka tysięcy na gry, karty, zabawki i podobne drobne bajerki, oglądałem serial telewizyjny i byłam na premierze pierwszego filmu kinowego. Nawet miałem okazję wbić do kafejki Pokemon w Tokio. Jednak do największych szaleńców sporo mi brakuje. Dlatego Pokemon Quest to nie gierka dla mnie.

Mniej więcej trzy lata temu miałem okazję zagrać w remastera pewnej gierki o kocie. Legend of Kay Anniversary było solidnym tytułem retro, któremu brakuje jednak wiele do klasyki gatunku. Gra musiała się całkiem dobrze sprzedać albo coś bo port tego rematsera nagle wylądował na Nintendo Switch. Czy produkcja ta ma szansę zaistnieć na systemie, który może pochwalić się Super Mario Odyssey?

Kiedyś zastanawiałem się czemu sklepikarze w grach są tacy bezwzględni. Bohaterowie ratujący świat i wykonujący misje dla danego miasteczka nie mają co liczyć na super promocje czy specjalne traktowanie. Sklepikarz widzi herosa upaćkanego w krwi najtwardszego potwora z głową lokalnego bossa w worku i ma odwagę powiedzieć, że nie sprzeda miksturki leczniczej taniej o jedną monetę. Ten element gier zawsze był dziwny i trochę mnie denerwował. Z drugiej strony życiowe doświadczenie pokazuje, że pani z osiedlowego sklepiku też pilnuje cen i jedyne na co sobie pozwala to wykiwać mnie na kilka groszy mówiąc, że nie ma jak wydać reszty. W każdym razie sklepikarze w gierkach to ciekawy fenomen. Dobrze, że stworzono grę poświęconą ich profesji. Tylko czy Moonlighter to coś więcej, niż stanie za kasą i ładowanie towaru na półki?