Cześć wszystkim. Mam nadzieję, że samopoczucie Wam dopisuje i dalej ogrywacie ulubione gry. U mnie ostatnio bywało z tym różnie, dlatego też napisałem dziś w kilku słowach o tym, co możemy zrobić gdy nie idzie nam w grach wideo.

Gdy młody chłopak spotyka dawną koleżankę, z którą łączyły go pierwsze pocałunki, szybko postanawia sprawdzić jak daleko mogą się razem posunąć w obecnym wieku. Zasłona pruderii pęka w całej rozciągłości. Nieśmiała propozycja przeradza się w namiętne, ogniste zbliżenie.

Młody Japończyk zakochany w klasowej koleżance decyduje się na nietypowy sposób nawiązania relacji. Za namową wspólnej znajomej płaci wybrance za seks. Zbliżeniu towarzyszą rozterki moralne - taka droga daleka jest od romantycznego ideału. Ach, gdyby tak okazało się, że wszystko to tylko mistyfikacja, a jego miłość odwzajemnia uczucia?

Witam wszystkich serdecznie. W ostatnim czasie więcej nie miałem Internetu, niż okazji do zabawy z grami wideo, nie mówiąc o pisaniu czegokolwiek. Ostatni odcinek W co gracie w weekend? opublikowałem  tak dawno temu, że pojawiły się nawet komentarze czytelników, że na forum GOLa powinna powstać karczma, w której zainteresowani mogliby rozmawiać o grach wideo.

Popieram oczywiście taką inicjatywę. Chciałbym jednak zapewnić Was, że mam jeszcze ochotę pisać od czasu do czasu o grach wideo. Przez ostatni miesiąc udało mi się nawet splatynować remake Final Fantasy VII oraz Bioshocka Infinite, ale ostatnia ścieżka fabularna w The Fruit of Grisiaia i tryb sieciowy w Gears of War 2 tak mnie porwały, że już praktycznie o tym zapomniałem.

Niniejszy wpis zawiera spoilery i nie jest przeznaczony dla osób poniżej osiemnastego roku zycia.

Jakby to było, gdyby seksowna współlokatorka nagle postanowiła zaciągnąć nas do łóżka? Albo najpiękniejsza koleżanka nagle rzuciła nam się w ramiona deklarując płomienne pożądanie? Tudzież biuściasta sąsiadka przyszła sprawdzić czy niczego nam nie brakuje? Napata odpowiada na te pytania w efektownym hentai*.

Witam wszystkich graczy. Rok niby mamy nowy a gry ogrywam stare. Chcę nadrobić parę rzeczy zanim wysypią się na nas największe premiery w marcu i kwietniu. Rok zacząłem od pożegnania się z Adamem Jensenem i od tamtej pory tak w zasadzie nie wiem nad czym się skupić? Próbuję zająć się dokończeniem produkcji, którym nie dałem rady w ubiegłym roku. Kontynuuję też swoje przygody w Eorzei.  W dalszej części tekstu przeczytacie o grach, które ostatnio odpalałem w poszukiwaniu czegoś co zatrzyma mnie na dłużej. Uwaga! Tekst zawiera spoilery.

Okrowie - rasa stworzeń fantasy, obdarzona ponadprzeciętną siłą i niepowstrzymaną chęcią siania zniszczenia. Elfy – piękna, długowieczna, obdarzona przeróżnymi zdolnościami magicznymi rasa, dla której bliskość z naturą jest czymś niezwykle ważnym. To tyle, jeśli chodzi o ogólnie przyjętą wiedzę, jak jednak doskonale wiadomo, w każdej społeczności od czasu do czasu pojawiają się jednostki „mocno odmienne”.

Wartka akcja, chwila sypialnianej przyjemności i odrobina pysznego jedzonka – trzy elementy, które pojawiają się w niemal każdym tomie Murciélago i są znakiem rozpoznawczym tej serii. Tytuł dobił już do trzynastego (dla niektórych pechowego) tomu, nic nie wskazuje jednak na to, żeby miało go dotknąć jakieś nieszczęście w postaci wyraźnego spadku jakości. Nadal jest mocno, wyraziście i ciekawie.

Przemoc i sex – dwie rzeczy, które stały się dość chodliwym towarem i zawsze znajdzie się na nie ktoś chętny. Nie dziwi więc fakt, że tego rodzaju treści pojawiają się w przeróżnych popkulturowych dziełach w tym w mangach. Na rynku istnieje wiele tytułów, w których przemoc pokazana jest w sposób dość mocno ugrzeczniony, są również pozycje, w których przemoc przekracza pewne granice, które pozostają w pamięci czytelnika na długi czas. Dokładnie taką pozycją jest Murcielago – manga łącząca elementy komedii, sensacji, thrillera, dramatu, powieści przygodowej oraz yuiri. Mix iście wybuchowy i dokładnie taki jest ten tytuł.

Witajcie. Cieszę się, gdy czytam Wasze komentarze na łamach niniejszego cyklu, z których wynika, że macie swoje ulubione serie lub gry dające Wam rozrywkę przez pół roku. Proszę o kolejne.

Co do mnie, to mogę się pochwalić ukończeniem pierwszej gry Nintendo od trzech lat. Fire Emblem na GBA dostarczył mi wielu niezapomnianych chwil. Szkoda, że przypomnienie sobie tego, na czym polega magia gier firmy z Kioto trwało tak długo. W każdym razie po ukończeniu tej świetnej gry taktycznej mam trochę więcej czasu na granie, więc skupię się na grach, o których była już mowa we wcześniejszych odcinkach. Są to: The Fruit of Grisaia, The Last of Us i oczywiście Final Fantasy XI.

Wpis zawiera spoilery.