Przed sylwestrem postanowiłem utworzyć ranking gier, które okazały się dla mnie największym zaskoczeniem. Teraz zajmę się drugą stroną medalu, czyli rozczarowaniami. Uprzedzam jednak, że na mojej liście nie pojawią się najgorsze śmieci jakie zdołały wyjść w tamtym roku. Mowa o takich crapach jak Medal of Honor: Warfighter. Powodem takiego stanu rzeczy jest to, że na długo przed premierą spodziewałem się gówna, którym w istocie jest ten parch od Danger Close. Trafią tutaj tytuły, które pomimo nisko ustawionej przeze mnie poprzeczki, nie zdołały jej nawet tknąć. W ten oto jadowity sposób, zapraszam wszystkich do największych rozczarowań 2012 roku.
Minione dwanaście miesięcy upłynęło mi znowu na ogrywaniu większych lub mniejszych hitów z PlayStation 2. Odrobina samozaparcia pozwoliła tez odkurzyć PSP, na którym znalazło się kilka perełek. Sporo czasu pożarła FIFA12, której rolę potem przejął Football Manager 13. Spośród kilkunastu ogranych tytułów, które zapisały się szczególnie w mojej pamięci? Wzorem artykułu z zeszłego roku, pora na „Moje Najki 2012”. Tym razem z udziałem gościa specjalnego, przedstawicielki płci pięknej oraz dwiema dodatkowymi kategoriami, które nie są związane z grami.
Rok 2012 mamy już niemalże za sobą, ponieważ każdy z nas przygotowuje się na imprezę sylwestrową. Jest to więc idealny moment na podsumowanie ostatnich 12 miesięcy w świecie elektronicznej rozrywki. Trzeba przyznać, że całkiem sporo się w nim działo, dlatego też zdecydowałem się na małe podsumowanie najbardziej zaskakujących gier z tego roku.
Mam wrażenie, że to był naprawdę dobry rok w kinematografii. Udało mi się obejrzeć masę zacnych filmów i zaskakująco mało słabych. Do tego dochodzą jeszcze potworne braki - na sporo produkcji miałem ochotę, ale z różnych względów nie udało mi się ich obejrzeć. Z pewnością je kiedyś nadrobię (bo kilka na pewno ma szansę, by znaleźć się wśród najlepszych), ale myślę, że widziałem wystarczająco dużo, by napisać ciekawe podsumowanie.
Przy okazji tego kinowego rozrachunku delikatnie zmieniam formułę. Nie będzie tu filmów ułożonych w hierarchii od najgorszego z najlepszych do najlepszego z najlepszych, nie ograniczę się też tylko do jednego filmu roku - tych będzie aż 3, każdy z innego powodu. Najważniejsza zasada pozostaje jednak taka sama: przeczytacie tu o filmach, które wyróżniły się na tle tegorocznego kinowego krajobrazu i zdecydowanie warto każdemu z nich dać szansę (nawet jeśli - tradycyjnie dla mnie i wielu mi podobnych kinomanów - większość filmów jest "made in USA").
Co roku utalentowani montażyści robią prezent wszystkim zakochanym w kinie internautom i tworzą jedyne w swoim rodzaju podsumowania mijających 12 miesięcy w kategorii "film". Spośród kilku wartych uwagi filmików wybrałem 3, które najładniej, najtrafniej i najsympatyczniej prezentują kończący się rok w kinematografii. Tym razem do boju stają: debiutujący Christopher Sherwood, stary wyga Gen IP i ukochany przez wielu (w tym kilku forumowiczów) Kees van Dijkhuizen jr. (którego pracy nie umieściłem w podobnym tekście rok temu, więc szybko nadrabiam brak).
Powyżej umieściłem ten ostatni: niemal 8 minut rewelacyjnego połączenia kadrów z najbardziej znanych filmów i kilku mniej popularnych produkcji. No i jak zwykle: świetnie dobrana muzyka. Pełna lista wykorzystanych tytułów znajduje się tutaj. Szkoda, że Kees kończy już z tego typu filmikami - Cinema 2012 to jego ostatnia praca. Tym bardziej warto obejrzeć.
Blogi i serwisy atakują nas obligatoryjnymi w grudniu zestawieniami, podsumowaniami, konkursami i plebiscytami. Prześcigamy się w wybieraniu gry roku, szukamy prawidłowych odpowiedzi, próbujemy zaszufladkować różne tytuły i uporządkować rzeczywistość. U mnie znajdziecie trochę inne podejście – uczucie, zamiast kalkulacji i profesjonalnej analizy walorów rynkowych każdej z produkcji. Bo w 2012 roku zakochiwałem się nie raz. W tych niezwykłych i zróżnicowanych grach.
W filmach, które widziałem. A muszę przyznać, że jeżeli chodzi o najnowsze premiery to raczej jestem zacofany (albo inaczej – niewiele z nich mnie do siebie przekonuje). Pewnie to przez szum wokół superprodukcji, których mamy w ostatnich latach zdecydowanie zbyt wiele. Natłok coraz mniej pomysłowych blockbusterów zabiera naprawdę dużo uwagi innym, mniej efekciarskim filmom. Mimo to w pamięci zostało mi sporo rzeczy godnych odnotowania.
Witajcie serdecznie. W ramach cyklu, który automatycznie się wytworzy z racji podziału na kategorie mojego „plebiscytu”, chciałbym po krótce przedstawić moich faworytów w troszkę odmiennych niż standardowe kategoriach. Na pierwszy ogień cecha gry, która determinuje to, ile czasu spędzę na jeden raz przed komputerem. Sprawdź, kto wygrał!
Po grach, które ukazały się w roku 2012, spodziewałem się znacznie więcej. Niestety, ciągłe powielanie już zużytych rozwiązań, bazowanie na samej marce, a czasem po prostu zwyczajne niedopracowania, sprawiły, że lepiej będę wspominał rok poprzedni. Kilku tytułów jednak nie sposób przemilczeć, w ostatniej części mojego subiektywnego podsumowania przedstawiam gry, które uważam za najwybitniejsze tegoroczne produkcje. Jestem pewien, że jeżeli do jakiegolwiek tytułu z tego roku wrócę w 2013, będzie to któryś z przedstawionych poniżej.
Kontynuując rozpoczęty wczoraj wątek, przedstawiam cztery tegoroczne gry, które - moim zdaniem - w zupełności spełniły pokładane w nich nadzieje. Nawet jeżeli nie są to tytuły wybitne, zapewniły przynajmniej sporą dawkę dobrej zabawy i nie miałem odczucia, że okazały się czymś o kilka stopni słabszym, niż się spodziewałem.
