Na finał pierwszego sezonu The Walking Dead czekałem z utęsknieniem. Wirtualny serial śledziłem na bieżąco od pierwszego odcinka, każdemu kolejnemu poświęcałem dłuższy tekst (1,2,3,4). Gra jest na tyle wybitna, i nie waham się użyć tego słowa, że zasługiwała na wytężoną uwagę. Co czekało na mnie w piątym, finałowym odcinku?

UWAGA. Ocena 10/10 dotyczy się tylko ostatniego odcinka. Ogólnie The Walking Dead oceniam na 9/10, tak jak mogliście przeczytać w recenzji UV w serwisie gry-online.pl.

Jak zawsze postaram się uniknąć spojlerów. Jeżeli się pojawią, ich początek i koniec zostaną wyraźnie oznaczone CZERWONYM NAPISEM.

Stało się, nareszcie światło dzienne ujrzał ostatni odcinek pierwszego sezonu gry The Walking Dead. Dla graczy, którzy rozpoczęli swoją znajomość z serią tuż po premierze, przygoda trwała pół roku. W związku z tym, że poszczególne części serii były już wielokrotnie recenzowane, zamiast pisać o całości skupię się jedynie na najnowszym odcinku. Dołożyłem wszelkich starań, żeby tekst był wolny od spoilerów.

Są gry, do których nie jesteśmy przekonani. Nie wiemy, czy warto poświęcić jakiś tam czas na zapoznanie się z nimi. W moim przypadku było tak z produkcją The Walking Dead game studia Telltale Games. Ostatnia dyskusja nt. serialu, a raczej jego trzeciej serii (możecie ją znaleźć tutaj), wpłynęła znacząco na zmianę mojego podejścia do tytułu, który z jakichś względów mnie odstraszał. No i powiem Wam, że jest świetnie!

Czwartego, przedostatniego odcinka pierwszego sezonu gry The Walking Dead, wypatrywałem z wielkimi oczekiwaniami. Wciąż w pamięci mam wrażenie jakie zrobiły na mnie niezły pierwszy, niesamowity drugi i zaskakująco brutalny w kwestii obchodzenia się z postaciami trzeci odcinek. Co czekało na mnie w czwartym?

Suspens. Gdybym miał użyć jednego słowa do określenia epizodu Around Every Corner, to użył bym właśnie tego. Akcja przeplatała się w tym odcinku z przestojami, na co zwróciło uwagę wielu recenzentów, ale odcinek jako całość, na tle całego sezonu, wydaje się właśnie suspensem. Uwaga, pierwsza część tekstu jest pozbawiona spojlerów. Wszystko co znajduje się po WYRAŹNYM CZERWONYM NAPISIE czytacie na własną odpowiedzialność.

W drugim Wiedźminie nie ujęła mnie najbardziej artystyczna oprawa audiowizualna. Owszem, zapiera dech w piersiach, ale najznakomitsi są, podobnie jak w pierwszej części, wyraziści bohaterowie, pełnokrwiste dialogi, uknute spiski, tajemne układy, rzucane w twarz kłamstwa, i walka w imię… no właśnie, czego tak naprawdę? Myślałem, że nieprędko jakakolwiek współczesna gra tak wciągnie i zaintryguje mnie jak właśnie Wiedźmin. Jakże się myliłem… Zamiast na peceta czy iPada – dorwałem trzy epizody The Walking Dead w Xbox Live Arcade i przeszedłem je niemal nie odchodząc od telewizora. I wcale nie jestem z tego powodu szczęśliwy. Przeciwnie, chciałbym, żeby taka historia nigdy nie powstała – żeby „kroczący” ludzie zostali tam, gdzie ich miejsce, czyli głęboko pod ziemią. A ludzie, którzy jeszcze wczoraj byli dobrodusznymi istotami, nie okazali się w obliczu śmierci podłymi, chorymi psychicznie manipulantami, kłamcami i… mordercami. Ale zaraz, przecież sam jestem jednym z nich!

Znowu sobie poczekaliśmy na kolejny odcinek The Walking Dead. Miały się ukazywać co miesiąc, a od ostatniego minęły prawie dwa. Jakby tego było mało, po raz pierwszy niestety zmuszony byłem przejść epizod na raty, może to sprawiło, że mam kilka uwag krytycznych do tej części gry.

Moim zdaniem Long Road Ahead obnażyło kilka problemów z The Walking Dead. Nieco ulotniło się wrażenie kształtowania własnej przygody, tak szumnie przez Telltale nagłaśniane. W połowie odcinka twórcy bezceremonialnie zaczynają szatkować naszą grupę, usuwając z niej co bardziej problematyczne dla scenarzystów postaci. Problematyczne pod względem dalszego kształtowania fabuły. Z jednej strony to fajny zabieg – pokazuje nam, że nie ma postaci nieśmiertelnych i przypomina, że zagrożenia w świecie żywych trupów są jak najbardziej realne. Z drugiej, można było to zrobić później i lepiej. Kiedy pozano by nam już, że nasze decyzje we wcześniejszych odcinkach faktycznie mają wymierne znaczenie. Obecnie czuję się, jakby twórcy zrobili unik. W dobrym stylu, ale jednak unik.

Zombie to ostatnimi laty chwytliwy temat. Wiele studiów deweloperskich dostrzegło potencjał w wizji apokalipsy z hordami zjadaczy mózgów w rolach głównych. Mieliśmy już strzelaniny z otwartym światem (Dead Island), linione FPSy nastawione na kooperację (Left 4 Dead), niezależne gry strategiczne (Atom Zombie Smasher) i wiele, wiele innych.

Telltale Studios postanowił połączyć świat komiksu i serialu, The Walking Dead, z gatunkiem w którym ów deweloper się specjalizuje - przygodówkami, a do tego zastosować epizodyczny model dystrybucji. Brzmi niewykonalnie? W rzeczywistości jest możliwe, powiem więcej - efekt jest świetny.