Podcasty, podcasty, podcasty
Prawdopodobnie wnioskujecie już po tytule, że jestem całkiem sporym fanem podcastów. Moje uwielbienie podcastów jest zwielokrotnione żałosnym poziomem polskich mediów. Radia, może poza „Trójką”, nie da się słuchać. Pewnie znajdzie się kilku ludzi, którzy będą bronić poziomu merytorycznego wybranych stacji, ale reszta aspektów radia, czyli nieustające reklamy, cenzura słowna ( w sensie istnieją magiczne słowa, których nie można powiedzieć, bo bezpieczeństwo dzieci!), grzeczność i żałosny poziom intelektualny, są dla mnie nie do przejścia.
Zaprezentuje Wam zatem kilka podcastów, których słucham. Wszystkie niestety są w języku angielskim i wymagają one co najmniej dobrej znajomości owego języka. Nie znam żadnych polskich podcastów, więc jeżeli ktoś zna ciekawe, rodzime produkcje, to z chęcią się zaznajomię.
Jeden z najbardziej popularnych podcastów na świecie, nadmieńmy również, że może najdziwniejszy, najróżnorodniejszy i bardzo wpływowy. Ostrzegam, że słuchanie tego podcastu wymaga bardzo otwartego umysłu, znajdzie się również w nim spora doza spekulacji. Joe Rogan jest komikiem, ale większość ludzi kojarzy go z pewnego kontrowersyjnego programu zwanego „Fear Factor”. Fani mieszanych sztuk walk mogą znać go z tego, że komentuje walki dla UFC, czyli największej federacji MMA na świecie. Jak streścić podcast, który praktycznie porusza wszystkie tematy, nawet te wzajemnie się wykluczające. Stand-up, MMA, fizyka, rekreacyjne zażywanie narkotyków i dysocjacje związane z nimi, teorie spiskowe, aktywizm obywatelski, muzyka. Przez podcast Rogana przewinęło się mnóstwo znanych gości z różnych dziedzin życia. Nauka: Neil Degrasse Tyson, Amit Goswami (fizyka kwantowa), Bruce Lipton, Sam Harris, Chris Ryan (seksuolog, który napisał słynną książkę “Sex at Dawn”), Dan Carlin. Komedia: Doug Stanhope, Joey Diaz, Duncan Trussell Jim Gaffigan, Kevin Smith, Bobcat Goldtwaith, Russell Peters. Aktywiści: Peter Joseph, Rick “Freeway” Ross (nie ten raper, który zresztą ukradł tożsamość tego pana, gdy on siedział w więzieniu, ponieważ był największy dilerem kokainy w Stanach Zjednoczonych. Ross zbudował narkotykowe imperium przez przypadek, nie potrafił czytać ani pisać i był nieświadomie zamieszany w rządową aferę narkotykową z CIA w tle. Postać głównego dilera z „The Wire” jest na nim wzorowana), Shane Smith (twórca magazynu “Vice”), Amber Lyon, David Seamen (przecieki NSA i korupcja rządowa), Justin Wren (walczy o prawa Pigmejów). MMA : Dana White (jeden z szefów UFC), George st Pierre (mistrz UFC wagi półśredneij), Josh Barnett, Dan Hardy, Bass Rutten. Muzyka: David Lee Roth ( Van Hallen), Maynard James Keenan (Perfect Circle, Tool), Everlast, Honey, Honey. Wyliczanie gości może nie mieć sensu, ale to chyba jedyny sposób w jaki można pokazać różnorodność tego podcastu, który wymyka się szufladkowaniu. Atmosfere panującą podczas słuchania można określić jako: szaloną, zabawną, edukacyjną, czasem irytującą. Jestem pewien, że może zasiać w Waszych umysłach idee, o których jeszcze nie słyszeliście.
Hardcore History with Dan Carlin
Nie opuszczajcie mnie jeszcze! Nie lubicie historii? Wydaje się Wam nudna? Może dlatego, że nikt nie opowiadał jej w fascynujący sposób? Dan Carlin zabierze Was w szaloną podróż przez historie. Carlin nazywa samego siebie „fanem historii”, jednak jego podcasty przewyższają bardzo często wykłady profesjonalnych historyków. Bardzo często Carlin czyta po 40 książek czy źródeł historycznych zanim zacznie nagrywać dany wykład. „Historia jest autobiografią szaleńca” - to główne motto serii. Przykładowa tematyka? Upadek Republiki Rzymskiej (10 godzin), podbój Mongołów w XIII wieku (około 10 godzin), front wschodni II wojny światowej (7 godzin), powstania Anabaptystów i reformacja (5 godzin). Carlin porównuje źródła, książki, zeznania i tworzy niewiarygodny obraz epoki, który przeniesie Was w czasie. Carlin prezentuje niemal wszystkie możliwe opcje i odnogi zdarzeń, żadnych nie faworyzuje i pozostawia wybór słuchaczowi. Nietuzinkowe spojrzenie na historie, niewiarygodny dar do opowiadania i krytyczny umysł tworzą jeden z najlepszych podcastów. Naprawdę polecam „Death throes of Republic”, traktujący o upadku Republiki Rzymskiej oraz „Wrath of the Khans” o podbojach Czyngis-chana. Zapomniałem dodać, że to wszystko jest darmowe? „History is a bunch of lies agreed upon”.
Carlin jest doskonałym komentatorem politycznym, więc jeżeli ktoś szuka dojrzałego i profesjonalnego spojrzenia na politykę Stanów Zjednoczonych, to warto się zaznajomic z „Common Sense”.
Bardzo, bardzo dziwny podcast. Duncan Trussell jest komikiem (stworzył coś, w czegoś istnienie dalej nie wierze, czyli mini serial „Log Cabin: Galaxy Cabin in Space”, opiewający przygody drewnianej chaty sunącej przez kosmos…!), który często jest gościem u Rogana (gdy Ci dwaj się zejdą, to możecie spodziewać się fascynującej rozmowy). W pewnym sensie jest to komediowy podcast pomieszany z rozważaniami nad życiem duchowym tj. medytacją, buddyzmem, chrześcijańską eschatologią, gnostycyzmem, transhumanizmem, ale to nie wszystko. Jest to jedyny podcast, w którym słucham reklam do końca, ponieważ są tak abstrakcyjne i szalone, że przypominają dialogi z „13 Posterunku”. Podcast również nie jest dla wszystkich, ale powoli staje się moim ulubionym.
Tangentially Speaking to podcast dr. Chrisa Ryana, który napisał „Sex at Dawn” („Na początku był sex Prehistoryczne źródła nowoczesnej seksualności”. Podcast o seksie i seksualności pozbawiony wstydu, osądu i wszystkich tabu jakie narosły przez wieki wokół prokreacji. Ryan często patrzy na seks przez pryzmat biologii ewolucyjnej.
The Bryan Callen Show, jaka sama nazwa wskazuje, prowadzi komik Bryan Callen. Na samym początku podcast był nastawiony na męski etos, który niby zanika, ale wyewoluował w coś bardzo interesującego. Amerykańscy pisarze, historycy, działacze społeczni, aktorzy, reżyserzy mówią o kreatywności, pisaniu i wielu innych ciekawych zagadnieniach.
Jestem zdziwiony, że w Polsce nie pojawił się jeszcze jakiś wpływowy podcast, który mógłby konkurować z dominującymi mediami. Podcasty mają mnóstwo zalet: zuepłna wolność słowa, łatwość produkcji, brak cenzury, dostępność, wygoda, brak ograniczeń zasięgu i "częstotliwości" możliwość podporządkowania contentu do odbiorcy jest bardzo łatwa. W Poslce z pewnością jest miejsce na jakiś udany tematyczny podcast. Dziwne, że uczelnie wyższe nie podjeły jeszcze tego tematu. Jeżeli ktoś z Was zna jakieś polskie podcasty, zwłaszcza o grach, to z chęcią przyjmę linki. Sam kiedyś chciałem stworzyć podcast orbitujący wokół gier i osobliwych rzeczy, ale raczej nie mam do tego daru.
