Grawitacja to film w pewnym sensie nietypowy i interesujący w swoim charakterze. Dzieje się tak, ponieważ obraz Alfonso Cuaróna wymyka się jednoznacznemu zdefiniowaniu. Grawitacja potrafi być zarazem oszczędna i monumentalna. Jednocześnie na ekranie dzieje się dużo i pozornie niewiele. Widoki z przestrzeni kosmicznej nieustannie przypominają o maleńkości człowieka względem wszechświata, a z drugiej kameralna historia dwójki astronautów staje się najważniejsza w tej mroźnej i bezkresnej przestrzeni. Ten dualizm urzeka.