Jeeeesień idzie, a z nią cała masa nowych albumów, których słuchać będziemy czy słońce, czy deszcz. Ten krótki wpis skupia się na trzech nowych singlach zapowiadających trzy nowe płyty trzech zupełnie różnych zespołów. Dlaczego akurat dzisiaj? Bo 9 października to data oficjalnych debiutów tychże utworów, choć oczywiście wszystkie dostępne były wcześniej. Poniżej posłuchacie i poczytacie o:

• Hey - Do Rycerzy, do Szlachty, do Mieszczan (do odsłuchu od wczoraj),
• How to destroy angels - Keep it together (do odsłuchu od wczoraj)
• Deftones - Tempest (do odsłuchu od 5 dni).

Jesień tuż, tuż. Idzie ochłodzenie, kasztany lecą z drzew, pada deszcz i człowiekowi robi się tak jakoś dziwnie. Na tyle dziwnie, że zaczyna cofać się pamięcią do wydarzeń zakurzonych. Trent Reznor, bardzo zdolny facet, zaserwował nam ostatnimi czasy muzykę filmową do Social Network oraz Dziewczyny z tatuażem. Ponoć w tym roku ma się pojawić album How To Destroy Angels, na co niespecjalnie czekam. W tym roku za to na pewno pojawi się temat do Black Ops II – chętnie posłucham, choć sama gra mnie niespecjalnie bierze. Zaś rok 2013 Reznor ma poświecić na pisanie nowego materiału Nine Inch Nails. Nie pozostaje nic innego, jak czekać. A to czekanie można sobie urozmaicić wydobywaniem wspaniałych wspomnień, związanych z muzyką tego pana. Moje pochodzi sprzed pięciu lat. Poniższy tekst został wygrzebany z prawie szuflady (folderu) i jest słowną ilustracją do zdjęć z mego pierwszego koncertu Nine Inch Nails. Fantastycznych doznań nie zniweczyły katar, gruźliczy kaszel i temperatura, które towarzyszyły mi tamtej nocy. Powspominamy? Dołączam zdjęcia i filmik z własnego zbioru ;)

2 CD, 23 utwory, niemal 104 minuty muzyki. Tyle składa się na The Fragile - mój najukochańszy album w historii jakichkolwiek muzycznych wytworów ludzkich rąk (tak, wliczam w to także You Can't Touch This MC Hammera i You Suffer zespołu Napalm Death :P). Okazja w sumie jest żadna, ale uznałem ten dzień za dobry moment, by napisać kilka akapitów o Trencie Reznorze, Nine Inch Nails i najlepszej płycie sygnowanej tą marką. I jestem pewien, że - jak to w przypadku opisywania rzeczy ulubionych bywa - nie będzie łatwo.

Nie jest łatwo pisać o soundtracku do filmu, którego premiera jest ciągle przed nami. Ale jeśli za ścieżkę dźwiękową odpowiada człowiek, który mógłby smarknąć i nagrać to, a ja bym za zapłacił w dolarach by tego posłuchać, to pokusa jest zbyt duża. Film - The Girl with the Dragon Tattoo (Dziewczyna z Tatuażem). Człowiek - Trent Reznor (kolaborujący z czarodziejem macowskiej klawiatury, Atticusem Rossem).

Film Davida Finchera jest jedną z najbardziej oczekiwanych przeze mnie premier kinowych, a o tym, że Reznor odpowiada za muzykę do kolejnego jego filmu wiadomo było od kilku miesięcy. Czekałem więc cierpliwie, 2 grudnia pojawił sie darmowy sampler z sześcioma utworami (o czym uprzejmy był napisać imć UVI), a po tygodniu premierę miał pełny materiał. 12 dolarów za 39 plików składających się na 2 godziny 53 minuty muzyki. Ewentualnie 14 dolarów (+6 za wysyłkę) za ślicznie opakowane 3 płyty kompaktowe (i natychmiastowy dostęp do mp3). A jeśli ktoś jest szalony/bogaty to może wysupłać 300 dolarów na mega-turbo-deluxe-paczkę z winylami, podpisami, usb-stickami i innymi czarodziejstwami. Ja wybrałem opcję środkową (nieco ponad 70 zł za takie wydawnictwo to bombowa cena) i teraz się raczę. Co nie jest łatwe, bo żeby przesłuchać całość za jednym zamachem trzeba mieć chwilkę wolnego. No i co?

Do amerykańskiej premiery filmu Dziewczyna z tatuażem (The Girl with the Dragon Tattoo) pozostały jeszcze niecałe trzy tygodnie, ale już teraz możemy zapoznać się z obszernym fragmentem ścieżki dźwiękowej, którą do najnowszego obrazu Davida Finchera skomponował Trent Reznor i Atticus Ross.

Wedlug słów znanego Wam eJaya, jedynie nowa produkcja Finchera ma szansę zabrać tytuł filmu roku z wyjątkowo sprawnych dłoni Kierowcy (bo Drive naprawdę jest świetny!). Parę miesięcy temu w sieci pojawił się okraczony przerobioną piosenką Zeppelinów teaser, a teraz (w końcu!) przyszedł czas na pełnoprawny zwiastun. The Girl With the Dragon Tattoo doczekała się niemal czterominutowej zapowiedzi, która (z jednej strony) świetnie wprowadza widza w klimat i prezentuje sporo materiału, ale (z drugiej) niespecjalnie zdradza fabułę i wszelkie zwroty akcji. A dodatkowy smaczek - w tle cały czas słuchać smakowity kawał muzyki Trenta Reznora i Atticusa Rossa. Nakręcam się coraz bardziej!

Wersja HD do obejrzenia jest, póki co, tylko na stronie Apple.

Po raz pierwszy z jego muzyką zetknąłem się w połowie lat dziewięćdziesiątych – jeśli dobrze liczę, było to zaraz po moim debiucie w ogólniaku, czyli w 1994 roku. Zaczęło się od rzekomo ultrabrutalnego horroru Broken, który obejrzałem na kasecie VHS pozyskanej z Kapłanówki (każdy kto mieszka w Tarnowie i ma dziś więcej niż 30 lat, z pewnością wie, że swego czasu było to jedyne źródło nowych filmów w mieście). Oczywiście Broken nic wspólnego z horrorem nie miał, o czym przekonałem się już w domu, ale specjalnie mi to nie przeszkadzało. W hałaśliwej, gitarowej muzyce zespołu Nine Inch Nails zakochałem się od pierwszego słyszenia, a miłość ta trwa do dziś. Grubo ponad 15 lat.

Główny mózg zespołu – Trent Reznor – na razie odpoczywa od Nine Inch Nails, zabawiając swoją żonę i tworząc udane soundtracki do filmów. Złoty Glob i Oskar za muzykę do obrazu The Social Network na pewno zachęcają amerykańskiego multiinstrumentalistę do kolejnych eksperymentów na tym polu. W sumie może to i lepiej, bo ostatnie dokonania jego macierzystej formacji były dalekie od doskonałości, co przyzna każdy Ninoholik, tylko nie oficjalnie. 

Koniec roku za pasem, można zatem spokojnie rozpoczynać okres tak lubianych przez wszystkich podsumowań wszelakiej maści. Ja zaczynam od muzyki i krótkiego przedstawienia Wam najlepszych albumów, jakich w tym roku dane było mi posłuchać. Oczywiście, jak to z wszelkiego rodzaju listami bywa, takowe podsumowanie jest najlepsze i najprawdziwsze tylko dla mnie, a wielu z Was z pewnością się z nim nie zgodzi. Nie da się też (albo trudno jest) uniknąć braków w postaci kilku nieprzesłuchanych albumów, lub kilku płyt odkrytych za późno, by naprawdę dobrze się z nimi zapoznać. Mam nadzieję, że mimo widma VGA, ktoś zechce to przeczytać :)

Me muzyczne gusta oscylują wokół perkusji i gitary, tak więc moje najlepsze płyty roku 2010 w dużej mierze korzystają z tych właśnie instrumentów. Nie udało mi się skonstruować najlepszej dziesiątki, choć kilka albumów wydanych w tym roku (Korn, Godsmack, Ozzy Osbourne czy odkryty niedawno polski Blindead) pewnie według Was mogłoby się na tej liście znaleźć.