W niedzielę nawiedziło mnie uczucie wypalenia związanego z grami. Na szczęście przyszedł mi z odsieczą Czarny Wilk. Zasugerował wyjście ze strefy komfortu i zagranie w coś, zupełnie nowego, co kompletnie nie wpisuje się w profil lubianych przeze mnie gatunków.

Uznałem to za świetny pomysł, więc zajrzałem na swoją listę życzeń, a tam znalazła się gra pod tytułem DevLife.

Czasem żartuje sobie, że mój gust jest tak niezwykle niszowy, że nikt inny nie podziela moich opinii na temat gier. W końcu znacznie większe wrażenie niż  gigantyczne produkcje od Sony robią na mnie dziwaczne japońskie produkcje i tytuły z segmentu indie.  Może moje opinie nie są jednak tak bardzo nietypowe jak mi się wydaje. W końcu na rynek trafiają produkcje takie jak Morbid: The Seven Acolytes. Gra indie łącząca w sobie horror, role playing i Lovecrafta to mój typ na GOTY. Tylko czy tak jest w przypadku Morbid: The Seven Acolytes?

Witam wszystkich graczy. To jest ten czas, gdy robimy wszelkie podsumowania ubiegłego roku, o którym chcemy jak najszybciej zapomnieć, podejmujemy jakieś postanowienia, których nigdy nie zrealizujemy i zaczynamy sobie wmawiać, że wszystko się ułoży, bo ten rok musi być przecież lepszy od poprzedniego. Gracze też tak oczywiście robią, a później kończy się na tym, że wzdychają z rozrzewnieniem do starszych produkcji. Nie inaczej jest ze mną. Po więcej zapraszam do dalszej części tekstu.

Ludzie bardzo lubią wielkie roboty. Jest to jedno z tych zainteresowań, które chyba od zawsze jakoś łączy się z kulturą graczy pomieszaną z fanami anime i wszelkiej maści otaku. Ja co prawda nie zbieram Gundamów i nie oglądam anime o robotach walczących w kosmosie, ale czasem zdarzy mi się zagrać w produkcje skierowane raczej do tego grona. Dlatego ostatnio miałem okazję sprawdzić Override 2: Super Mech League. Czy sequel całkiem fajnego pomysłu sprzed kilku lat rozwinął skrzydła i stał się ekstra grą?

Witam wszystkich. Bardzo długo myślałem nad przygotowaniem własnej topki dekady. Czekałem na premiery najważniejszych gier w tym roku, zwlekałem z podjęciem tego tematu, aż wreszcie trafiła się szansa na realizację tego przedsięwzięcia. Zamiast dekady wybrałem dłuższy okres czasu, bo piętnaście lat, dzięki temu mogłem zahaczyć w swoim zestawieniu o gry z mojej ulubionej generacji konsol. Przez tak długi okres czasu wiele się zmieniło. Kiedyś dosłownie każdy nowy gamingowy sprzęt był moim priorytetem, aż w końcu zrozumiałem, że nawet gdybym kupił wszystkie konsole do końca życia, to i tak ominęłyby mnie wspaniałe gry pecetowe. Mając na myśli te ostatnie, nie chodzi mi wcale o tak zwane najlepsze gry pecetowe, które wypada znać, bo inaczej nie jesteś prawdziwym graczem. Uważam, że granie w ulubione gry innych graczy nie jest tak ważne dla gracza, jak posiadanie własnego podejścia do gier oraz przede wszystkim gamingowych preferencji.

Jedynym i najlepszym kryterium przy tworzeniu takich zestawień jest to, co sami lubimy, a nie wysokość przychodów, klikalność lub rozpoznawalność danej produkcji. To nie wybory, w których wygrywają najpopularniejsi. Nie jestem udziałowcem konkretnych firm zajmujących się grami, nie jestem także członkiem zarządu w jakiejś korporacji. Jestem po prostu graczem, i to takim, który lubi rozmawiać z innym graczami o tym, co lubią, nie bojąc się przy tym dorzucić trzech groszy od siebie. Dlatego też tym właśnie będzie poniższe zestawienie. Jeśli i Wy chcecie podzielić się Waszymi ulubionymi grami 15-lecia, to oczywiście zapraszam do komentarzy.

To już nasze ostatnie spotkanie z grami przed świętami, więc chciałbym z tej okazji życzyć wszystkim graczom Wesołych Świąt, dużo zdrowia oraz gier bez gliczy, które wciągną Was bez reszty. Warto ten czas spędzić z rodziną albo w towarzystwie jakichś gier wideo, szczególnie, że czasu na granie mamy pod koniec trochę więcej. Co u mnie? Nie próżnuję. Po więcej zapraszam oczywiście do dalszej części tekstu.

              Ostatni artykuł o CYBERPUNK 2077 pisałem w styczniu tego roku, kiedy świat obiegła informacja, że gra zostanie przesunięta po raz pierwszy. Wtedy nikt z nas nie wiedział, iż zrobią to ponownie i ostatecznie dopiero pojawi się 10 grudnia.

Wspominanie o Dark Souls, gdy mówi się o jakiejś innej grze, jest dosyć ryzykowne. Bardzo często jest to oznaka lenistwa i próby zastąpienia słowa trudne czymś innym. Równie często chodzi o clickbait lub brak zrozumienia czym jest magnum opus From Software. Przyznam się bez bicia, że souslike to określenie, jakie siedziało mi w głowie przez prawie cały czas spędzony z Chronos: Before the Ashes. 

Space Invaders to gra, którą darzę olbrzymim sentymentem. Prosty, mega wciągający tytuł zawsze będzie dla mnie powiązany z Atari 2600 mojego dziadka. Z tego powodu mam wielki sentyment do serii i zawsze korzystam z okazji, żeby sprawdzać kolejne odsłony serii. Wiadomość o premierze Space Invaders Forever zaintrygowała mnie. Tylko czy warto wydawać kasę na coś takiego jak Space Invaders Forever?

Witam wszystkich. Wszystkie najważniejsze gry już wyszły. Nagrody na spotkaniu na Zoomie z Geoffem Keighley gali gier roku zostały już wręczone. Konsole nowej generacji trafiły w ręce pierwszych scalperów i szczęśliwych posiadaczy, więc chyba powoli możemy żegnać 2020 rok.

Obecnie na rynku najgłośniej jest o najnowszej produkcji CD Projekt RED. Nie jest to jednak pierwsza, ani tym bardziej ostatnia produkcja z cyberpunkowym klimatem. Najlepszym przykładem na to niech będzie produkcja, którą się dziś zajmę.