Dawid jest ostatnim człowiekiem na ziemi. Nawet jego najlepsza przyjaciółka Chloe jest tylko wysoce zaawansowanym konstruktem. Wszechobecna "sieć" ma za zadanie zniszczyć bądź zainfekować, każdą żywą istotę. Po uruchomieniu "przesyłu" Dawid dowiaduje się, że istnieje szansa dla ludzkiego gatunku. By po nią sięgnąć, będzie musiał stanąć naprzeciw setkom maszyn.

„Sztuka jest doskonałym narzędziem do przechowywania tajemnicy. Można powiedzieć więcej: sztuka jest stworzona, aby zawrzeć w sobie tajemnicę”. Dwa zdania, które widzimy już w samym wstępie książki, doskonale oddające enigmatyczność szeroko pojętej sztuki, która towarzyszy człowiekowi niemal od zarania dziejów. Poszczególni twórcy nie chcieli tylko zawrzeć w swoich pracach wizualnego piękna, przesiąkniętego własną emocjonalnością, ale również pewną dozę tajemnicy, która rozgrzewa umysły niektórych odbiorców do czasów współczesnych. Jeżeli więc pasjonują cię pewne niedopowiedzenia historyczne skrywające się za tworami mniej lub bardziej znanych artystów, to książka Tajemnice dzieł sztuki, jest właśnie dla ciebie.

Teddy czuje, że jego życie nie jest do końca normalne. Podejrzanie mało wie o swoich starych, tym skąd są, kim byli i dlaczego mieszkają tu gdzie mieszkają. Jedno zdjęcie, głupi żart, a przeszłość przypomni o sobie z pełną mocą. Kryminał, akcja, alegoria młodzieńczego buntu. Wszystko w zjawiskowej oprawie Tylera Jenkinsa kolorowanej bajeczną akwarelą.

Różnie mnie nazywają - ale uzyskałem pseudonim, więc żal z niego nie korzystać - Rywa. Zechciejcie posłuchać, co mam do powiedzenia. Jest to opowieść krótka, swoisty wstęp. Blogosfera, czyli ludzkie narzędzie do komunikacji niewerbalnej. Prawdziwy teatr. Pisarski teatr. Występ jednego człowieka przed tłumem czytelników. 

Ładny ten napis na górze! 

Wyjmijcie swoje okulary w rogowych oprawkach, włóżcie obcisłe spodnie, przywdziejcie na głowę zakurzony kaszkiet ojca z szafy. Przybierzcie mądry wyraz twarzy i łyknijcie jakiegoś smakowego latte, droższego niż cały Wasz obiad, bo dzisiaj pobawimy się w krytyków sztuki. Dużo się zwykło mówić o tym, że nasza branża na miano sztuki jak najbardziej zasługuje, ale gry popierające tę tezę zaczęły w większej liczbie się pojawiać dopiero po tym, jak nastąpił boom na produkcje niezależne. Dziś cofniemy się do początków tego trendu. Do czasów, gdy gry indie raczkowały, cyfrowa dystrybucja na konsolach była novum, a ludzie z Sony zwrócili się z prośbą do małego studia thatgamecompany, by sklecili dla nich trzy cudeńka. I tym sposobem, oprócz minimalistycznego Flow i zgarniającej liczne nagrody Podróży, otrzymaliśmy Flower, grę o snach kwiatów.

Okazuje się, że z balonów można nie tylko zrobić pieska! Wystarczy trochę umiejętności, fajny pomysł i można zaskoczyć znajomych, geeków i Internety naprawdę świetnymi dziełami, które powodują,  że uśmiech sam pojawia się na naszych twarzach. Co ciekawe, za wszystkie te dzieła odpowiada jedna osoba - balonowy maniak - Rob Driscoll!

Zobaczcie te dzieła i sprawdźcie, czy rozpoznajecie wszystkie te balonowe sceny!

Wystarczy spojrzeć na The Unfinished Swan, by wiedzieć, że to niezwykła produkcja. To jednak nie jej ascetyczna oprawą audiowizualna czy specyficzna mechanika zabawy sprawiły, że nie mogłem oderwać się od konsoli. Niezwykłych przeżyć dostarczyła przedstawiona w stylu opowiadanej dziecku do snu bajki historia.

Niemiecki ilustrator Uwe De Witt wpadł na świetny pomysł - postanowił zgromadzić okładki z popularnych płyt CD z muzyką z ostatnich lat i zastąpić postaci występujące na nich superbohaterami Marvela. A że Uwe ma wielki talent (jak za moment się przekonacie), powstało coś, co z pewnością spodoba się zarówno geekom, jak i fanom muzyki. Jeśli zaliczacie się do którejś z tych grup, zapraszam do zapoznania się z tymi świetnymi grafikami!

Kubrick nigdy za życia do Polski nie przyjechał, choć zamierzał. Piętnaście lat po jego śmierci w Muzeum Narodowym w Krakowie możemy obejrzeć wystawę poświęconą filmowej twórczości reżysera. Wystawa przygotowana została przez Deutsches Filmmuseum we Frankfurcie oraz spadkobierców Stanleya Kubricka, między innymi jego żonę – Christiane Kubrick, malarkę, której prace również przy tej okazji można podziwiać w Muzeum Narodowym w Krakowie. Do zorganizowania tej wystawy przymierzały się jeszcze dwa polskie miasta, prócz Krakowa - Warszawa i Wrocław. Po długich negocjacjach wystawa, która ruszyła w świat w 2004 roku i gościła już w 10 europejskich krajach, w końcu zawitała do Polski. Mimo tego, że po wejściu do Muzeum możemy trafić na delikatny opór (a to z powodu urzędniczo nastawionej pani z kasy, a to z powodu ceny biletów - 25 zł może zaskoczyć), wystawa jest warta grzechu!

Założę się, że wielu z was spotkało się przynajmniej raz w życiu z taką sytuacją: W telewizji leciał program o sztukach plastycznych, majsterkowaniu czy jakimkolwiek innym rzemiośle. Widzieliście na ekranie pana lub panią, którzy przy użyciu np. paczki pasteli, byli w stanie z niesamowitą łatwością stworzyć na czystej kartce prawdziwe cuda. Wiele osób po zobaczeniu czegoś takiego, nabiera ochoty aby samemu spróbować swoich sił i leci do najbliższego sklepu kupić potrzebne materiały. Siadają potem z całym sprzętem i biorą się do roboty, ale efekty okazują się być dużo poniżej oczekiwań. Tak dla wielu kończy się przygoda z tworzeniem, bo w końcu nie każdy ma czas albo chęci przez parę ładnych lat ćwiczyć regularnie aby nabrać wprawy. Osobą, której udało się zmienić ten stan rzeczy był Bob Ross.