Kiedy w sieci pojawiły się materiały z nowej odsłony serii BloodRayne fani byli dość zaskoczeni i rozczarowani. Okazało się bowiem, że BloodRayne: Betrayal to komiksowa, dwuwymiarowa bijatyka, za którą odpowiada studio Way Forward Technologies, autorzy A Boy and His Blob i Contra 4. Czy taka zmiana stylistyki wyszła serii na dobre?

W drugiej i ostatniej części Dead Island bez tajemnic odpowiadam na Wasze kolejne pytania. Chcieliście się dowiedzieć czy gra jest tylko zwykłą sieczką oraz jak prezentuje się fabuła. Oprócz tego, pojawiały się pytania o regenerację zdrowia, maksymalny poziom doświadczenia, system zapisu, liczbę błędów i kilka innych aspektów rozgrywki. Zapraszam do lektury.

Crimson Alliance to nowa gra studia Certain Affinity, która na pierwszy rzut oka przypomina takie hity jak Torchlight (dostępny na Xboksie 360). Kilka godzin spędzonych z grą pokazuje jednak, że mamy do czynienia z innym pomysłem na rozgrywkę.

Wyobraźcie sobie grę hack&slash w klimatach fantasy pozbawioną motywu zdobywania poziomów doświadczenia i wymagającą myślenia podczas walk z hordami przeciwników. Brzmi nierealnie? A jednak, to działa.

W opublikowanym wczoraj tekście na temat Dead Island zachęcałem do zadawania pytań na temat gry. Produkcja Techlandu wzbudza w końcu duże zainteresowanie i jest bardzo ciekawa. Pytaliście o takie elementy jak długość kampanii, misje, wielkość świata czy system walki i umiejętności. Odpowiedzi znajdziecie w rozwinięciu.  

Ostatnio znalazłem trochę czasu, by wreszcie zająć się grami, które stały nierozpakowane na półce od kilku tygodni, a nawet miesięcy. Mowa tu o Metro 2033, Crysis 2, DIRT 3, GTR Evolution i Shift 2: Unleashed. Chciałbym się z Wami podzielić moimi pierwszymi wrażeniami dotyczącymi trzech ostatnich gier i jakoś porównać je ze sobą, korzystając z faktu, że jeszcze nie ochłonąłem po pierwszym uruchomieniu każdej z nich i na świeżo mogę zrelacjonować moje odczucia.

Fakt, że nie są to produkcje najświeższe, jednak starałem się także umiejscowić każdą z gier w konkretnych przedziałach (graficznych, targetowych, poziomu symulacji itp.).

Twisted Metal nie cieszy się wielką popularnością w Polsce. Gra stawiająca głównie na multiplayer (chociaż kampanii solowej w niej nie zabraknie) i reprezentująca niezbyt popularny gatunek samochodowych strzelanek jest rzeczywiście trudna do zareklamowania. 

Początkowo mój entuzjazm wobec produkcji studia Eat Play Sleep także był umiarkowany. Śledząc kolejne materiały trafiłem jednak na 5 elementów, wobec których nie mogę pozostać obojętny. Dlaczego zajawiłem się powracającym Twisted Metal i samochodami uzbrojonymi w karabiny czy wyrzutnie rakiet? Pięciopunktową odpowiedź znajdziecie w rozwinięciu.

Wczoraj na Xbox LIVE pojawiła się nowa gra studia ACE Team – Rock of Ages. Ta niepozorna produkcja powinna spodobać się osobom, które cenią świeże pomysły i jednocześnie lubią się pośmiać. Dzieło twórców Zeno Clash jest bowiem niezwykle sprytnym rozwinięciem mechaniki rodem z gatunku tower defense z domieszką żartów w stylu Monty Pythona.

Nowej gry z serii Age of Empires oczekiwałem od lat, ale nie spodziewałem się, że zamiast pełnoprawnej „czwórki”, koncern Microsoft zdecyduje się pójść zupełnie inną drogą. Age of Empires Online od początku budziło we mnie mieszane uczucia – nie podobała mi się cel-shadingowa oprawa wizualna oraz planowany podział na konta darmowe i płatne, który w większości tego typu przypadków posiadaczom tych drugich daje zbyt wielką przewagę.  Miałem też nieodparte – choć nie poparte żadnymi dowodami – wrażenie, że dzieło firmy Robot Entertainment będzie znacznie mniej skomplikowane od swoich poprzedników i zamiast pełnoprawnej strategii, otrzymamy casulaowego erteesika dla każdego. Jak się później okazało, mocno się w tej kwestii pomyliłem, bo...

...Age of Empires Online to tytuł naprawdę rozbudowany. W zasadzie mamy tu do czynienia ze starą, dobrą „trójką”, która została wzbogacona o różne interesujące elementy. Tak jak w poprzedniku, postęp uzależniony jest od zdobywanego w trakcie zabawy doświadczenia – im sprawniej wykonujemy kolejne zadania, tym więcej jednostek i wynalazków odblokujemy w głównym mieście. Jednocześnie progres jest bardzo powolny. Dopiero po siedmiu godzinach gry udało mi się osiągnąć dziesiąty poziom u Egipcjan, który gwarantuje dostęp do technologii z trzeciej ery. Zakładam, że dotarcie do ery czwartej zajmie mi co najmniej kilkanaście godzin, co jest miłym zaskoczeniem.

Jestem szczęśliwy. Nie może być inaczej, jeśli dostałem w ręce grę, na którą czekałem dziesięć lat. Dziś popołudniu ogrywam Alice: Madness Returns i chcę na szybko podzielić się wrażeniami.

Kolejny hit oficjalnie rozpoczął dziś podbój rynku elektronicznej rozrywki i jak to zwykle w takich przypadkach bywa, wywołał masę emocji. Recenzenci rozpływają się w komplementach i wystawiają hurtowo „dziewiątki”, co z kolei nie podoba się prawdziwym-graczom-którzy-zalecają-innym-żeby-nie-dać-się-nabić-w-butelkę. Ci ostatni dissują produkt Valve'a ile wlezie, zarzucając mu rzekomą konsolowość (uwielbiam tę obelgę), niski poziom trudności i skandalicznie krótki czas rozgrywki. Nie przejmując się opiniami jednych i drugich postanowiłem samemu przekonać się, jaki Portal 2 jest naprawdę. I choć gry jeszcze nie skończyłem, już teraz mogę powiedzieć, że jest bardzo dobrze.