Konspekt scenariusza do 99% komedii romantycznych wygląda mniej więcej tak:

1. On i Ona się poznają (często na początku się nie lubią, mają kogoś innego)
2. On i Ona stopniowo się w sobie zakochują, obowiązkowa jest randka w niezwykłym miejscu, bo każdy szanujący się bohater komedii romantycznej musi takie miejsce znać.
3. On i Ona idą na randkę, podczas której przynajmniej jedno z nich pokazuje swoje spontaniczne zachowanie. Kolacja przy świecach odpada. Częściej jest to coś w stylu rejsu motorówką lub spędzenia nocy w sklepie z łóżkami.
4. On i Ona zaczynają mieć problemy. Z reguły te problemy wynikają z nieporozumienia np. ona widzi go całującego inną kobietę, podczas gdy to ta kobieta pocałowała jego, i w ogóle to jest to jego ciotka, która tak się wita. Ona mu nie wierzy.
5.  On i Ona się rozstają. Ona płacze w poduszkę, on chodzi smutny.
6. On i Ona przypadkowo się spotykają, lub dzwonią do siebie. Przynajmniej jedno z nich utrzymuje, że nie chce drugiego znać.
7. On i Ona biorą udział w wydarzeniu, które ponownie ich połączy np. On pomagający przejść staruszce przez pasy, Ona w ukryciu przyglądająca się temu.
8. On i Ona za chwilę rzucą się w sobie w ramiona, co można przewidzieć po deszczu i romantycznej piosence w tle.
9. On i Ona żyją długo i szczęśliwie.
   

„To tylko seks” nie odbiega za daleko od tego schematu. Ale to wielką wadą nie jest, bo twórcy są pełni autoironii i choć bohaterowie nabijają się, oglądając komedie romantyczne, to za chwilę sami robią to samo. Dodają do tego dużo seksu, ale…

Kintaro Oe, bohater anime pt. Golden Boy, to młodzieniec ze wszech miar wyjątkowy. Był studentem prawa na prestiżowym Uniwersytecie Tokijskim (zdał wszystkie egzaminy, ale opuścił uczelnię przed zakończeniem edukacji), a obecnie podróżuje po Japonii na swoim wiernym rowerze Mikazuki 5 i chwyta się przeróżnych dorywczych prac, przy okazji ucząc się życia. Czego możemy więc spodziewać się po tym 6-odcinkowym mini serialu? Świetnego japońskiego poczucia humoru, szczypty dramatu, odrobiny nienachalnego moralizatorstwa, a także kropelki erotyzmu.

Dzien dobry, czytelniku. Dzień dobry, oglądaczu. Znowu przyszedł czas na prezentację zestawu internetowych znalezisk maści wszelakiej. Tym razem mamy sporą garść filmików (popis w Battlefieldzie, naparzające się w imieniu nauki laski, bardzo brutalny Doom) i okolicznościowe grafiki (ślub & Halloween). No i Dorkly Bits na koniec. Zapraszam.

Brutal Doom 

Very, very brutal. Aż mam ochotę sprawdzić.

Jesteście znudzeni dzisiejszymi szaroburymi grami? Suda 51, znany między innymi z No More Heroes i Shadows of the Damned, doskonale Was rozumie. Poniżej możecie zobaczyć trailer jego najnowszej produkcji. Ostrzegam, zawiera dużo koloru różowego, plastikowego seksapilu i zombiaków.

Kilka dni temu świat obiegła informacja, że znana aktorka filmów dla dorosłych – Sasha Grey – użyczy swojego wizerunku i głosu na potrzeby nowej gry z cyklu Saints Row. Dla kogoś, kto przygotowywaną przez studio Volition serię śledzi od dłuższego czasu, wiadomość ta nie była specjalnie zaskakująca – w końcu już w „dwójce” zobaczyliśmy inną gwiazdę porno, Terę Patrick. Jak się jednak okazuje, tego typu występy należą do rzadkości. Historia udowadnia, że twórcy oprogramowania rozrywkowego bardzo rzadko sięgają po aktorki, które przed kamerami pracują całym ciałem.

Sasha Grey jako Viola w Saints Row: The Third

Gatunek RPG uważałem zawsze za jeden z najpiękniejszych i najciekawszych z szerokiego wyboru, jaki oferują nam gry wideo. Już sama jego nazwa, czyli Role-Playing Game (Gra w Odgrywanie Ról) sugeruje, że mamy do czynienia z tworem, który angażuje naszą wyobraźnię. Odrzucając złośliwe komentarze na temat zarośniętych geeków rzucających w półmroku wielościennymi kośćmi trzeba przyznać, że zazwyczaj to właśnie gry RPG są najczęściej przytaczane, jako przykłady tytułów ambitnych i niejednokrotnie potrafiących chwycić odbiorcę za serce. Sam, choć potrafię czerpać radość ze znakomitej większości gatunków gier wideo, uważam RPG za jeden ze swoich ulubionych.  Tymczasem nawet teraz, z głowy potrafię wymienić kilkadziesiąt absurdów i nieścisłości, które powodują, że te wszystkie fantastyczne światy stają się sztuczne i groteskowe. Takich list pojawiło się w sieci już kilka, ale ponieważ ostatnio ogrywam kilka fajnych RPG, postanowiłem spróbować stworzyć swoją. Z przymrużeniem oka i na wesoło, zapraszam Was do przeglądu swojej listy.

Temat seksu w grach jest podnoszony regularnie. Nadpobudliwych obrońców moralności musi być chyba więcej niż normalnych graczy, skoro twórcy wciąż „cenzurują” nawet okładki swoich tytułów.

W dzisiejszych czasach to może wydawać się nie do pomyślenia, ale wydawcy obawiają się pokazywać konsumentom nawet kawałki ud bohaterek swoich gier. I to teraz, gdy o seksie rozmawiają już nawet w programach śniadaniowych, a w co drugim filmie jest scena miłosna. Gracze wciąż jednak walczą o „dorosłość” i poważne traktowanie.

Gracze mieszkający w Australii nie mają łatwo. Ostatnio dowiedzieli się, że z powodu brutalności do sprzedaży nie zostanie dopuszczona najnowsza odsłona serii Mortal Kombat. Zdziwieniu i rozczarowaniu nie było końca, aż przyszła nowina, że prowokacyjna gra „We Dare” dostała PG.

Oglądając dzisiejszy zwiastun We Dare, na którym dwie pary ostro pogrywają z Wiimotami, pewnie sporo osób zadało sobie pytanie: dlaczego taka gra nie powstała na Xboksa i jego bajerancki kontroler Kinect? Odpowiedź wydaje się banalnie prosta... Bo Wii jest sexy, a przynajmniej tak swoją konsolę chciałby widzieć jej producent i spora rzesza użytkowników...

Pierwsze dni po premierze kontrolera Kinect w Stanach Zjednoczonych obfitują w zabawne doniesienia użytkowników. Być może amerykańscy gracze nie cechują się nazbyt rozwiniętym poziomem intelektualnym, ale niektóre ich „dokonania” są przynajmniej zabawne. Świadczy o tym chociażby przypadek internauty, ukrywającego się za nickiem "stewpaddasso", któremu od grania w Dance Central zrobiło się tak gorąco, że postanowił pozbyć się odzienia...