W dzisiejszym wpisie chciałbym poruszyć temat minigier w grach wideo, i to takich minigier, przy których zdarzyło nam się nieraz zapomnieć o tym, że jest to tylko niewielka część tytułu, który ogrywamy.
Nikt nie może odmówić Nintendo pomysłowości. W końcu jaka inna firma stworzyłaby złą wersję swojej maskotki i nazwała ją prawie tak samo jak oryginał. Jakby tego było mało zła wersja Mario stała się kultową postacią i dzisiaj wielu graczy wyczekuje nowych produkcji z jej udziałem. Najlepszym dowodem tej bajeranckiej pomysłowości wielkiego N jest najnowsza, zakręcona gierka z tajemniczym klonem sympatycznego hydraulika. Czy WarioWare Gold jest tytułem dla którego warto odpalić nasze zakurzone 3DS'y?
W kolejnym odcinku Strefy zrzutu* przyjrzymy się kilku nowym produkcjom, które na rynek trafiły po cichu, bez większej kampanii marketingowej. Wyraźnie widać, że tworzyły je mniejsze studia za mikroskopijne budżety, w porównaniu do tych przeznaczonych na stworzenie Legend of Zelda czy Contry. Czy z automatu możemy więc uznać, że to produkcje niewarte naszego czasu i pieniędzy? Na to pytanie odpowiedzą nasi recenzenci.
Prekursorzy Indyków to cykl mający na celu przedstawić graczom parę gier, które są nieoficjalnymi protoplastami dzisiejszych produkcji typu Indie. Wówczas pozycje te nazywano minigrami i zazwyczaj były one darmowe. Dlatego też stworzyłem niniejszy wątek, aby zaprezentować wam poniższe tytuły.
Jedną z najpopularniejszych małych produkcji okazało się niepozorne, lecz bardzo grywalne Deluxe Ski Jump, nazywane także DSJ. Powodów sukcesu było od groma, poczynając od Małyszomanii, a kończąc zaś na przyjemnej rozgrywce. Program został wydany przez Mediamond, ale głównym twórcą okazał się fiński programista Jussi Koskela. Pewnie większość osób zastanawia się, dlaczego wspominam tutaj drugą, a nie pierwszą wersję gry. Otóż odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Dwójka to tak naprawdę rozbudowana i dopracowana jedynka. Dlatego zdecydowałem, iż nie warto w tym przypadku pisać o protoplaście.
Za dwie godziny musisz być na uczelni z wydrukowanym projektem i gotową prezentacją, choć nie jesteś jeszcze w połowie pracy. Innym razem już się zbierasz do łóżka, bo rano musisz wstać do roboty, ale jeszcze coś trzyma cię przed ekranem komputera. Albo mama (żona?) woła na obiad. Albo za dziesięć minut masz autobus i jeszcze nie opłaca się wychodzić z domu. W takich sytuacjach, zamiast zachowywać się jak dorosły człowiek i po prostu być punktualnym, próbujesz oszukać sam siebie, wszystkie terminy i niepowstrzymanie upływający czas pod pretekstem „jeszcze jednej partyjki”. Duże, czasochłonne produkcje są do tego celu nieodpowiednie. W sytuacjach, o których mówiłem, sumienie i poczucie czasu nie pozwoli wpakować Ci się w sprawę, która może pochłonąć godziny. Idealnym rozwiązaniem są gry, które możemy odpalić w oknie przeglądarki. Małe, ale jare. Gierki, na które w założeniu można poświęcić 5 minut… ale i tak wszyscy wiemy, jak to się kończy. Przedstawiam trzy moje ulubione pierdółki, które skutecznie kradną mi czas pod przykrywką bycia niezobowiązującymi gierkami.
Gierek flaszowych w sieci jest całe zatrzęsienie. Małe popierdułki, ale także ambitniejsze flaszki. Praktycznie każdy portal oferuje u siebie takie tytuły, przy czym zazwyczaj są to te same pozycje. Te gierki to w sumie popierdułki, jednak coś w nich przyciąga. I potwornie zżera czas. Bardzo zżera...
Jedną z nowości w nowym dodatku do World Of Warcraft czyli Mists Of Pandaria, jest możliwość tresowania petów (małych zwierzątek i innych towarzyszy), aby staczały walki z innymi.
Kojarzycie Peggle? Jakiś czas temu tytuł ten robił dużą furorę wśród fanów prostych w założeniach gier logicznych, które oferują długie godziny wciągającej zabawy. Sam natknąłem się na niego w nieco uproszczonej wersji na telefonie komórkowym z Androidem. Pech chciał, że w tym samym czasie sprawdzałem też na czym polega fenomen Angry Birds.
Sympatyczna, uzależniająca drobinka. Chcielibyście umieć szybko pisać na klawiaturze? Świetnie. Okazuje się, że można się tego nauczyć w sposób przyjemniejszy, niż korzystanie z nudnych, smutnych i ani trochę nie wybuchających programów edukacyjnych. Z-Type to ładna i bardzo wciągająca gierka typu: na dole jest twój statek, z góry nadlatują wrogowie - NAPARZAJ! Trik polega na tym, że strzela się wpisując wyrazy, które znajdują się obok każdego wroga. Rzecz nadaje się najbardziej do ćwiczenia pisowni angielskich słów, ale jeśi autor zaimplementuje inne języki... Będzie zacnie. Uwaga - trudność zabawy dosyć szybko rośnie. A zatem, do boju!
Czytając komentarze w sieci na temat Burnout Crash nie sposób odnieść wrażenia, że gracze traktują ten tytuł jak sygnał apokalipsy. Skoro taka seria zamienia się w tanią i prostą mini-gierkę rodem ze smartphone’ów to już niedługo wszystkie inne tytuły to czeka.
