Raz w życiu byłem na rybach i wróciłem do domu z pustymi rękami. Okazuje się, że moje zdolności do połowu tuńczyków i innych bajerów w grach wideo nie przekładają się na stanie z wędką w prawdziwym świecie. Dlatego odpuściłem sobie łowienie w prawdziwym życiu i skoncentruję się na tym cyfrowym. Na szczęście tytuły takie jak Dredge pomogą mi w zostaniu utalentowanym, wirtualnym rybakiem.

Czasem siedzę i wspominam cudowne gry i serie, które nie miały okazji zabłysnąć i zdobyć zasłużonego uznania. Są pewne perełki, które zasługują na kontynuacji czy większe rozpoznanie pośród graczy. Jednak nie ma dla nich miejsca, bo trzeba wydawać tytuły takie jak Alice Gear Aegis CS: Concerto of Simulatrix.

Kilka lat temu narzekałem na sytuację horrorów jako gatunku gier. Nie było za wesoło i wydawało mi się, że epoka straszaków pod YouTube skutecznie zabiła jeden z moich ulubionych gatunków gier. Na szczęście byłem w błędzie i gatunek odżył zarówno dzięki scenie indie jak i większym produkcjom. Doczekaliśmy się sporej ilości portów i remasterów. Nie spodziewałem się, jednak że kiedykolwiek przyjdzie mi zagrać w pewien starszak wydany przez Nintendo na Wii. Jednak jakimś cudem mogłem zagrać w Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse na PlayStation 5. Czy ja trafiłem do jakiejś innej rzeczywistości?

Mniej więcej pól roku temu cieszyłem się z premiery portu/remake jednej z najfajniejszych gier z PSP, które nigdy nie ujrzały premiery na zachodzie. Mowa o The Legend of Heroes: Trails from Zero, czyli wyśmienitym JRPG z legendarnego cyklu gier. Teraz przyszła pora na premierę sequela tamtej gry i zamknięcie dylogii Czy The Legend of Heroes: Trails to Azure jest tak dobre jak Trails from Zero?

Cykl Souls to swego rodzaju mały fenomen. Duchowy następca niszowej serii, który zdaniem Sony nie był nic wart stał się hitem. Jakby tego było mało przez ostatnie lata powstała cała masa gier naśladujących rozwiązania z cyklu From Software. Czasem są to lipne tytuły, ale trafiło się też trochę ciekawych gier zainspirowanych przez twórczość japońskiego studia. Do której kategorii należy Little Witch Nobeta?

Nie lubię kawy i nie rozumiem, jak można lubić kawę. Wiem, że to moje dziwactwo, ale dla mnie kawa smakuje jak jakiś brud i kojarzy mi się ze starymi skarpetkami. Dlatego w mim świecie każdy, kto lubi kawę, musi być jakimś potworem. Ktoś mnie chyba rozumie, bo miałem ostatnio okazję poczytać książkę o ogrzycy pakującej się w kawowy biznes. Czy oznacza to, że Legendy i Latte to prawdziwa historia o najgorszym trunku świata?

Pewnych rzeczy człowiek się nie spodziewa i zostaje przez nie nieźle zaskoczony. Mogą być to pozytywne sytuacje, ale też i niezwykle negatywne i smutne momenty. Ja na pewno nie spodziewałem się, że gra o tak dziwnym tytule jak void tRrLM(); //Void Terrarium doczeka się sequela. Jednak jakimś cudem niszowa pozycja RPG z tytułem, którego nie da się zapamiętać ma sequel. Czy void* tRrLM2(); //Void Terrarium 2 warte jest naszej uwagi?

Assassin's Creed to jedna z nowszych marek, które rozrosły się do gigantycznych rozmiarów i przedarły do popkultury. Masa mniej lub bardziej udanych gier z wieloma charakterystycznymi elementami. Do tego film kinowy z gwiazdami, nadchodzący serial, komiksy i książki. Ja miałem okazję przeczytać Spisek Maga, czyli najnowszą część książkowego cyklu Assassin's Creed. Czy była to ciekawa lektura?

Gal Gun to seria bardzo nietypowych strzelanek on rail, w stylu dawnych gier z automatów. Strzelamy tam wzrokiem do uczennic pewnej szkoły by je podniecić i rozgrzać. Wszystko to w poszukiwaniu prawdziwej miłości. Brzmi to dziwnie i jest niezwyklej niszowe. Nie spodziewałem się więc, że akurat ta marka otrzyma spin-off w stylu Castlevanii. Jednak Grim Guardians: Demon Purge jakimś cudem trafiło na rynek. Czy to kolejne dziwadełko, dla wąskiego grona odbiorców? Może jest to wyśmienita metroidvania?