Singularity - czasem manipulacje czasem są GIT!

Pierwsze zapowiedzi Singularity wyglądały ciekawie, ale gdy gra pojawiła się na rynku, mniej lub bardziej świadomie ją olałem. Do kupna zachęciła mnie dopiero ostatnia obniżka cen i bardzo dobrze, że tak się stało. Studio Raven pokazało klasę i udowodniło, że doskonale zna się na produkowaniu wysokiej jakości niebanalnych strzelanek. Nie mówimy tu o grze rewelacyjnej, zdecydowanie nie. Natomiast czy jest to produkcja bardzo dobra? Oj, tak!

Właśnie przenoszę jego mózg w czasie. Yay!

Singularity to chyba dosyć niedoceniana i w sumie mało popularna gra, a szkoda. Po wczorajszym obejrzeniu napisów końcowych (i bonusa po nich) stwierdzam z całą odpowiedzialnością, że jeśli pojawi się sequel (na takim samym lub lepszym poziomie) z chęcią zapłacę za niego premierową cenę.

Plusy:

• świetny klimat sowieckiej wyspy z mnóstwem zardzewiałych instalacji
• tradycyjnie nośna tematyka zabawy czasem i zaskakująco wciągająca fabuła
• soczyste strzelaniny
• sympatyczny sposób ulepszania broni i rozwoju bohatera
• nieco ograniczona, ale zdecydowanie oryginalna mechanika manipulowania czasem
• autentycznie fantastyczny finał - efektowny wizualnie i dający poczucie bycia totalnym wymiataczem, któremu żadna horda przeciwników nie jest straszna
• 3 zakończenia (każde satysfakcjonujące)

Minusy

• Unreal Engine w rękach Raven pokazał swoją największą wadę - katastrofalnie częste spadki jakości tekstur (a dokładniej: zbyt późne lub wręcz "zapomniane" wczytanie tekstur w wysokiej jakości owocujące brzydkim bełtem na ekranie)
• strasznie drażniący polski dubbing

I w sumie tyle. Przez cały czas miałem poczucie, że Singularity to taki Bioshock dla ubogich i celowałem w 7,5. Ostatnie 30 minut gry pokazało jednak wielkiego, ostrego pazura, co automatycznie każe mi przyznać okrągłą ósemeczkę. Za 40 złotych grzech nie wziąć.