Lara Croft powróciła! I to już w 2013 roku, więc blisko 3 lata temu. Cóż, jednak takie wydarzenia najlepiej oceniać na chłodno, kiedy opadło już napięcie, a na Metacritic widzimy naprawdę wyważoną ocenę. Prawda? To niewątpliwy urok recenzowania czegoś po tak sporym czasie – grafika jeszcze się nie zestarzała aż tak, a mechanizmy produkowane obecnie są na tyle uniwersalne, że 3, 4, 5 lat nie robi im większej różnicy. A „nowy” Tomb Raider jest po prostu dobry!
Wydawać by się mogło, że gry komputerowe od zawsze wzbudzały kontrowersje – czy to brutalnością, czy też samym faktem swojego istnienia i tego, że ktoś śmiał spędzać długie godziny przed komputerem miast rozłożyć się jak człowiek na kanapie z piwkiem w jednej i pilotem od telewizora w drugiej dłoni. Wszystko jednak ma swój początek, nie inaczej było z kontrowersyjnością gier komputerowych, której historię pomagam wam zgłębić w serii artykułów. Przemierzyliśmy już niemal całą historię tej branży, od wypełnionych prostymi automatami salonów gier, po czasy, które większość z nas już doskonale pamięta. Pozostało nam już tylko kilka ostatnich lat.
Jak co roku, blogerzy serwisu gameplay.pl wzięli udział w plebiscycie na wybór najlepszej gry ostatnich dwunastu miesięcy. Dziś ostatni dzień grudnia,, najwyższa więc pora, aby ogłosić wyniki tego wewnętrznego plebiscytu. Udział w zdecydowało się wziąć szesnaście osób. Każdy mógł wytypować pięć tytułów, poczynając od najlepszego. Ważna więc była kolejność umieszczenia danej gry na liście.
Produkcja znajdująca się na pierwszym miejscu otrzymywała dziesięć punktów, na drugim siedem, na trzecim pięć, na czwartym trzy, a na piątym jeden.
Dzięki przyjęciu takiego sposobu punktowania łatwo dała się wyodrębnić grupa faktycznych faworytów. W tym roku było ich aż pięciu, a walka o pierwsze miejsce była niezwykle zażarta.
Najlepszą grą 2013 roku według blogerów gameplay.pl zostaje, o włos przed konkurencją, (werble):
Mój rok minął pod hasłem dużych tytułów i nowych doświadczeń. Zdecydowanie. Odkryłam miłość do literatury postapokaliptycznej, na nowo zakochałam się w sandboxach, pożegnałam swój strach i zgłosiłam się do gameplay.pl, jak i pożegnałam kilka dobrych tytułów serialowych dla nowych, może nawet lepszych.
Gry są coraz dojrzalsze, poruszają poważniejsze problemy, opowiadają poruszające historie i coraz bardziej zbliżają się swoją warstwą narracyjną do filmów. Dla niektórych rodzi to pewne problemy, bo jak połączyć opowiadanie smutnej historii o wychodzącym z nałogu alkoholiku z niezliczoną ilością scen akcji? Zgrzyt estetyczny, który zdaniem wielu powstaje, bywa najczęściej tłumaczony zdaniem „bo to jest gra”. Można i tak, ale proponuję inne rozwiązanie, należy odpowiedzieć: „Bzdury pleciesz, nie ma zgrzytu!”
Ach, Lara Croft. Najstarsza żelazna dama videogamingu nawiedza marzenia graczy od kilkunastu lat i nadal pozostaje tak samo atrakcyjna, jak w 1996 roku (choć z pewnością większość z Was dobrze wie, że pokaźnych rozmiarów biust Lary w pierwszym Tomb Raiderze był wynikiem przypadkowego kliknięcia jednego z projektantów). No dobrze, teraz chyba jednak jest atrakcyjniejsza... Tak czy siak: twórcy uwielbiają wracać do przygód pięknej pani archeolog - chłopaki z Core Design powołali Larę do życia i zorganizowali jej 6 dużych przygód, ale tendencja spadkowa była wyraźna. Remedium okazało się być adoptowanie panny Croft przez nowych rodziców. Państwo Crystal Dynamics odświeżyli wizerunek i gameplay, ale dopiero ich czwarte starcie ze słynną marką przyniosło taki rezultat, o jakim marzyli - WOW, ALE CZADOWY TOMB RAIDER!
To, jak bardzo nam się podoba lub nie podoba dana gra, często zależy przede wszystkim od tego, czego my sami w niej szukamy. Nie ma co się oszukiwać, nowy Tomb Raider nie jest w stanie zapewnić nam większych wyzwań zręcznościowych i łamigłówek logicznych. Jest za to jednym z najlepszych tytułów, jeżeli mowa o dostarczaniu graczom przygody.
„Tak samo wydaje się, że nie zmieniliśmy się od chwili, gdy, jako osiemnastoletni ludzie, spojrzeliśmy jasno na świat. Te same upodobania, te same uczucia, te same myśli. Nie zaszły żadne gwałtowne zmiany, po prostu rozkwitło wszystko. To, czem jesteśmy w istocie, ostało się wszelkim zmianom i wpływom.”
Fragment z opowiadania „Poziomka” Jarosława Iwaszkiewicza
Kochana Laro!
Chociaż minęło już parę dni od tych kilku nocy, jakie ze sobą spędziliśmy, nie mogę przestać o Tobie myśleć. Ponowne spotkania z Tobą okazały się tak intensywne i pełne emocji! Zmieniłaś się. Wydoroślałaś. Nie, nie fizycznie, czas obchodzi się z Tobą wyjątkowo łagodnie, czego niejedna pewnie Ci zazdrości. Powiedziałbym nawet, że z roku na rok stajesz się coraz piękniejsza. Wydoroślałaś psychicznie. Stałaś się poważniejsza, nie tak zadziorna, choć wciąż niepozbawiona pazura, który tak w Tobie lubię. Ale przede wszystkim jesteś teraz bardziej… ludzka. Dawniej Twoja małomówność, wieczna pewność siebie i nadludzkie wręcz umiejętności sprawiały, że zdawałaś się obca, trudno było odczuwać z Tobą bliższą więź emocjonalną. Oczywiście ja, jak i wielu innych adoratorów, bo oboje dobrze wiemy, że miałaś i masz ich bez liku, nadal lubiliśmy spędzać z Tobą noce, wspólnie podróżować i przeżywać niesamowite przygody, ale jednak brakowało między nami więzi, dzięki której mogłoby to przerodzić się w coś więcej niż wzajemną fascynację.
Z czym kojarzy się Lara Croft? Dla tych, co mieli styczność z filmami, oczywiście z Angelina Jolie, a dla graczy – z bohaterką obdarzoną przesadnie męską zaciętością i konkretnym, wręcz ogromnym biustem. To już taki standard. Już dawno temu wieszano plakaty z twardą babką, głębokim dekoltem i dwoma pistoletami w charakterystycznej, zielonej podkoszulce i brązowawych spodenkach. Teraz jednak będzie inaczej.
