Gacha to życie. Takie coś przyszło mi na myśl po tym, jak otrzymałem kolejną prasówkę na temat kolejnej znanej marki, która "w końcu" zaoferuje nam możliwość wydawania tony pieniędzy po to, by zdobyć wszystkie ulubione postacie w kolekcji. W tym wypadku było to tragicznie wyglądające coś na bazie The Walking Dead. Nie ma jednak chyba w miarę znanego IP, które jeszcze nie doczekało się gry, w stylu złap je wszystkie. Są też produkcje takie jak Super Bullet Break, gdzie gatcha jest, ale nie ma mikropłatności i nie mam pojęcia, kogo zbieram. Czy to oznacza, że istnieją przyzwoite gatcha?
W tym roku na już trzeci mój Pyrkon przybywałem mając dwa jasno sprecyzowane cele – ignorując wszelkie prelekcje czy konkursy, zagrać w jak największą liczbę planszówek oraz wypić jak najwięcej piwek ze znajomymi z kraju. Ponieważ zaś cel numer dwa spektakularnie nie wypalił i zamienił się w jeden wielki festiwal mijania się z prawie wszystkimi, mogłem się w całości skupić na „jedynce” i przekonać się, jak wygląda poznańska impreza z punktu widzenia fana gier bez prądu.
Przez przypadek natrafiłem wczoraj na jedną z najbardziej toksycznych piose... utwor... bytów zawierających melodię, jakie słyszałem w tym roku. Mam paskudną cechę natychmiastowego zapamiętywania takich pierdołoek i niemożności uwolnienia się od nich przez godziny, ale w tym wypadku moją uwagę przykuł w mniejszym stopniu kawałek muzyczny, a bardziej obecna w jego tle kobieca postać.
Co to za dziewoja? Dlaczego ma królicze uszka, szkolne pończocy, odkryte majtki i towarzyszące jej... hm... chowańce o kształtach armat przeciwokrętowych? Pewnie to postać z jakiegoś durnego animca, może w jakieś wersji półporno, ale czemu ma tak dziwaczny design?
Prawda okazała się przekroczyć moje najśmielsze oczekiwania.
Moja fascynacja karciankami sięga dzieciństwa, a wszystko za sprawą... Polsatu, który pewnego pięknego dnia zaczął emitować Yu-Gi-Oh. Jakoś za dzieciaka nie przeszkadzał mi potworny polski dubbing, który dziś sprawia, że uszy więdną (może z wyjątkiem głównego bohatera, któremu oba głosy dobrano całkiem nieźle) i ziarno zostało posiane. Idea gier karcianych przemawiała do mojej wyobraźni jak nic innego, ale... na oglądaniu się skończyło. Wszystko za sprawą internetu, a raczej jego braku – zwyczajnie nie wiedziałem, że podobne gry nie są jedynie wymysłem twórców ulubionego serialu animowanego. Wszystko się zmieniło kilka lat, później kiedy za pośrednictwem "Clicka!" i coraz bardziej powszechnego dostępu do internetu docierało do mnie coraz więcej informacji o karciankach. Mimo skromnych możliwości finansowych powoli zacząłem wsiąkać w świat "kartoników" i... zostałem w nim do teraz.
Bardzo lubię papierowe „karcianki”, choć ich nie kolekcjonuję, bo nie jestem aż tak szalony i bogaty. Ta forma rozrywki przeżywa obecnie renesans w Polsce. Podobnie ma się sytuacja w grach. Ostatnim czasem pojawiło się całkiem sporo wirtualnych karcianek. Talisman, Duel of Champions, Magic: The Gathering i wiele innych. Do tego zacnego grona przybywa Blizzard ze swoja darmową propozycją o nazwie Hearthstone.
Od dłuższego czasu odkładałem złoto na zakup nowych pakietów kart z dodatku Gobliny kontra Gnomy. Udało mi się go zebrać dużo, bo 3615 sztuk, co pozwoliło na zakup 36 pakietów. Doliczając do tego 3 darmowe, otrzymujemy liczbę 39 pakietów, które czekały na otwarcie.
Jak się to skończyło? Czy modlitwy do bogów RNG zostały wysłuchane? Jaka karta rozpanoszyła się strasznie i pojawiła chyba kilkanaście razy? Jeśli macie wolne pół godzinki, zapraszam na mojego vloga.
Czy w realnym życiu nikt nie podzielał waszej pasji do gier? Czy jedyna gra karciana jaką znacie to Pasjans? Zapewne tak jak ja nie mogliście spróbować swoich sił w żadnej karciance z prawdziwego zdarzenia? Jeżeli chcecie nadrobić to co wam umknęło prezentuję wam wspaniałą wizualnie, pożerającą długie godziny, związaną z światem "World of Warcraft" i co najważniejsze grę, w której nie liczy się ilość wydanych pieniędzy, ale nasze zaangażowanie. Casualowy gracz odnajdzie się tu w ciągu paru minut, a zapaleńcy porzucą swoje karabiny w Battlefieldzie.
Świat snów zawsze pociągał ludzi i był dla nich inspiracją. Tak samo jak jest przekleństwem sumienia i koszmarów. Onirim to karcianka rozliczając z różnymi strachami.
Blizzard łupiąc kokosy z Diablo, Starcrafta i przede wszystkim World of Warcraft nie musi martwić się o swój stan finansowy jeszcze przez bardzo długi okres czasu. Lepiej dla nas, dzięki stałej sytuacji finansowej Zamieć pozwoliła sobie na dwójkę dzieci, jedno zostanie poddane próbie przetrwania na rynku MOBA, drugie prawdopodobnie podbije rynek gier karcianych. Rodzeństwo rusza w świat w darmowej formie z mikropłatnościami. I nadmienię jeszcze, że HearthStone: Heroes of Warcraft to świetna gra.
Wrażenia z bety Hearthstone
To ostatnio jakaś moda że ostatnio każdy twórca gier robi karciankę. Mojang zrobił swoją, swoje karcianki dostały też światy Might and Magic, Metal Gear Solid, a nawet Tekken. Blizzard wcześniej już miał grę karcianą w świecie Warcrafta, jedna rządzi się ona zupełnie innymi zasadami i grać w nią można tylko fizycznymi kartami. Jak zapewne wszyscy słyszeli, powstaje teraz coś nowego: Hearthstone: Hereos Of Warcraft. Jest to gra docelowo na PC, Mac, i w późniejszym terminie również na iPady.
Gra jest teraz w zamkniętej becie. Ominęły mnie pierwsze "fale" wysyłania kluczy do bety, ale w końcu się udało - Blizzard mnie zauważył. Zainstalowałem i pograłem trochę - odblokowałem wszystkie postacie, i jedną z nich (magiem), osiągnąłem 21 poziom. Nie jest to dużo ale mogę już coś o grze powiedzieć.
