Co się do licha dzieje z grami singleplayer?

Po tekście „Czemu gramy w chłam?” zacznę chyba sięgać po miano blogowego rewolucjonisty. Była to co prawda próba wsadzenia kija w mrowisko, bądź też palucha w szprychy i nie planowałem jej w najbliższym czasie powtarzać. Co mam jednak do diaska zrobić kiedy okazuje się, że na rynek trafia kolejna obiecująca gra, która ogranicza się do 4-godzinnej, wątpliwej jakością zabawy? Mowa tutaj niestety o Star Wars: The Force Unleashed II, po którejrzetelnie przejechał się g40st w swojej recenzji, podsumowanej notą 55%.

Przyznam szczerze, że do niniejszego tekstu przysiadłem, jak podekscytowany nastolatek do pierwszego wykradzionego ojcu Playboya. Klawiatura mi się pali pod palcami, tyle że nie z podniecenia. Jestem raczej zwyczajnie w świecie wkurzony. Zdaje się, że robienie gier, które długością rozgrywki przypominają takie dłuższe filmy stanie się niedługo normą, o ile już się nie stało. Szkoda tylko, że wydawcy nie kasują nas jak za bilet do kina, tylko każą sobie płacić 10 razy więcej.

No więc tak, był Kane & Lynch 2: Dog Days – ile 3, 4 godziny? Medal of Honor (tego chociaż ratuje multiplayer) też 3, albo 4? No a teraz Star Wars: The Force Unleashed II. Proszę o wsparcie czytelników przy pracy nad tą listą… Sytuacja wymaga raczej dłuższego namysłu, a na ten w tej chwili mnie nie stać. Prosty ze mnie człowiek, więc wolę się poawanturować.

O co do cholery chodzi? Mało czasu? Za małe inwestycje? Widywałem już dłuższe darmowe DLC niż to co sie teraz sprzedaje za grubą kasę.

Szczęśliwie na rynku pojawiają się takie tytuły jak Fallout: New Vegas, w którego, bez jaj, gram już prawie 60 godzin i końca nie widać.Tyle, że jedna jaskółka nie czyni wiosny, czy jak mawiała moja babka, to że kwiatek wyrośnie na oborniku, nie znaczy jeszcze, że mamy ogródek…

Moje pytanie jest takie: czy faktycznie wszystkie gry singleplayer pozbawione wątku RPG, będą już teraz tak wyglądać? Własnej odpowiedzi się boję, a jaka jest Wasza?