Vin Diesel postrzegany jest w hollywoodzkim świecie różnie, ale nie da się zaprzeczyć, że osiągnął wiele. Znany aktor filmowy i właściciel studia Tigon Studios odpowiedzialnego m.in. po części za growego Riddicka, w tym roku chce powrócić na ekrany kin – i to w mocnym stylu. Oczekiwania są duże, ale możemy być raczej spokojni, bo po sukcesie dwóch poprzednich części i obu częściach gry sukces musi być murowany. Czego możemy się spodziewać po nowym Riddicku i jak wyglądała historia tej groźnej osobowości?

Graczy można podzielić na tych, co marudzą (zwykle słusznie) i tych, którzy wszystkie zmiany w branży przyjmują z entuzjazmem (ewentualnie neutralnie). Każdy z nas jest mniej lub bardziej wymagający, ale chyba nietrudno zauważyć, że nie jest w branży tak kolorowo i uczciwie, jakbyśmy tego sobie życzyli. Zatem czy ludzie, którzy niegdyś włożyli kawał serca i pracy w swoje flagowe tytuły cokolwiek jeszcze w branży zmienią? Czy ich potrzebujemy? O tym i nie tylko – poniżej.

Tematyka zombie w ostatnich latach przeżywa istny renesans. Nie sposób nie wspomnieć ile powstało gier z umarlakami w roli głównej, ale część z nich z pewnością zasłużyła na uznanie. W temat idealnie i bardzo nietypowo wpasowało się studio Telltale Games wypuszczając na świat genialną przygodówkę na podstawie komiksu The Walking Dead. Ale czy do takich tytułów należał również Dead Island? Cóż... i tak, i nie. To gra, którą trudno ocenić i choć z jednej strony naszpikowana jest niedociągnięciami, z drugiej w krótkich sesjach może się podobać. Przed premierą samodzielnego dodatku do survival horroru (?) wrocławskiego Techlandu postanowiłem zmierzyć się z podstawką. Kto z tego starcia ostatecznie wyszedł cało?

Jedna z największych firm branży IT kojarzyła się nam do niedawna (tu mam na myśli jeszcze poprzedni wiek) głównie z oprogramowaniem, a konkretniej – Windowsem. Ale ostatnimi laty gigant z Redmond, jak przyjęło się ową firmę zwać, nie tylko stworzył jedną z najpopularniejszych konsol stacjonarnych ale i odważnie wchodzi na inne rynki, gdzie, zdawałoby się, miejsca dla niego nie ma. Idealnym przykładem jest tu rynek tabletów, gdzie Microsoft poradził sobie naprawdę kiepsko, choć swoimi porażkami się nie zraża i zapowiada kolejne „rewolucje”. Nie to jest jednak najistotniejsze; sednem tematu jest forma, jaką przybrał Microsoft: minimalizm, ujednolicenie na wszystkich platformach oraz grupa, na której w przeciwieństwie do innych wciąż nie została nasycona: chodzi rzecz jasna o casuali i laików wszelakich.

Call of Duty 4: Modern Warfare był autentycznym przeskokiem jakościowym w historii najbardziej znanej wysokobudżetowej serii. I jednocześnie ostatnim Call of Duty, który zaoferował mi coś świeżego, z czym jeszcze nie do końca mieliśmy styczność – potem było już powielanie schematów, a co najbardziej istotne, w ciągu kolejnych pięciu lat na świat przyszło pięć kolejnych części, na przemian mielonych przez dwa studia pod nadzorem Activion. Zapewne to strasznie oklepane słowa, ale zamiast narzekać i powtarzać te dobrze Wam znane oczywistości, przypomnę czym tak naprawdę świat zachwycał się ponad pięć lat temu.

Ile razy mówiło się, że rynek FPSów ma się źle i ciężko w tym momencie nie wspomnieć o militarnych shooterach. Na ile jest to jednak kwestia dyskusyjna, to jednak nie jest najgorzej – podobnie jak w przepełnionej holywoodzkimi filmidłami sferze, także i gracze mogą liczyć od czasu do czasu na coś naprawdę ekstra. Ken Levine jak zawsze utwierdził nas w przekonaniu, że warto było czekać tyle czasu – Bioshock Infinite powstawał bowiem całe sześć lat! Jak wypadło najnowsze dzieło Irrational Games? „Znakomicie” to małe słowo...

Amatorów papierowych wydań polskich magazynów o grach musiały zmartwić ostatnie wiadomości – jedne z niewielu czasopism branżowych zostało zamknięte, a mowa rzecz jasna o Neo Plus. Przyznaję, że nigdy nie kupiłem ani jednego konsolowego pisma, ale to dlatego, że od zawsze byłem wiernym pecetowym ideałom (nie znaczy to, że konsole były mi obce), a mimo to bardzo zaniepokoiła mnie ta wiadomość. Oznacza to, że pewna epoka się kończy, o czym pisałem już kilka miesięcy temu w publikacji dotyczącej wydań papierowych i serwisów o grach. Nie przypuszczałem jednak, że nastąpi to tak szybko, żeby nie rzecz: błyskawicznie. Zmiany te nie oznaczają jednak, że internet ma po prostu więcej zalet i to przeważyło na szali – niestety coś za coś: bezpowrotnie stracimy nie tylko magię tkwiącą w papierowych magazynach, ale i coś więcej.

Jak sobie radzi kontrowersyjny system, którego kilka miesięcy temu stałem się właścicielem? Jak zapewne pamiętacie, w mojej poprzedniej publikacji doceniłem pewne rozwiązania Microsoftu, choć z drugiej strony nie sposób było oprzeć się wrażeniu, że niektóre z nich – w tym bardzo przez giganta z Redmond chwalone kafelki – są wpakowane „na siłę”. Szczególnie, jeśli pod uwagę weźmiemy desktopowe użycie komputera, z tradycyjnym „niedotykowym” monitorem, myszką i klawiaturą. Pomyślałem więc, że cztery miesiące to odpowiedni czas do tego, by sprawdzić jak sobie „ósemka” radzi na moim PC. A pokrótce przetestowałem nie tylko stabilność systemu, ale i pokazuję, jak sprawuje się na nim to, co dla nas najważniejsze: gry. Poza tym odmienimy system nie poznania – ponieważ na dłuższą metę Modern UI przynosił mi więcej szkody niż pożytku, postanowiłem wziąć sprawy w swoje ręce.

Branża growa to jeden z tych obszarów rynku, który stale się rozwija i jest bardzo otwarty na nowości. Gorzej jest z elastycznością, bo wyniki sprzedaży największych hitów dają jasno do zrozumienia, że ludzie przyzwyczajeni są do sprawdzonych, dobrych pomysłów, ewentualnie ulepszonych o nowatorskie rozwiązania. Jeszcze gorzej jest z kontrolerami, określanymi jako "przyszłość branży" – o ile Kinect na dobre zadomowił się w typowym, amerykańskim domu, o tyle Playstation Move ma się nie najlepiej. Oba kontrolery mają za to poważny problem – "poważni" aka „hardkorowi” gracze nie są nimi zainteresowani. Czy Oculus Rift albo nowy Kinect i inne rewolucje coś na tym polu zmienią?

BMW M3 GTR pędzące z zawrotną prędkością, lakierowane w specyficzne granatowe wzory. Podjazd na rampę, skok, gdzieś obok w zwolnionym tempie wybuch. Zza drzew wyłania się uzbrojony śmigłowiec, a nas już dogania policja wyposażona nie tylko w najnowsze nowinki techniczne, ale przede wszystkim w piekielnie szybkie i wytrzymałe auta. Za chwilę zwolnienie akcji w matriksowym stylu i wjazd do kryjówki w ostatniej chwili. W to się grało! Pełen akcji i napięcia film sensacyjny przeniesiono do gry samochodowej. A wszystko to oblane sosem znanym z "Szybkich i Wściekłych". Dlaczego Most Wanted z 2005 roku był jednym z najlepszych przedstawicieli serii? I ile przez te osiem lat się zmieniło? Oj, sporo...