Najważniejsze gry obecnej generacji cz. 2

Nie przedłużając zbytnio, oto drugie (i bynajmniej nie ostatnie, bo obiecuję także listę z Waszymi propozycjami) zestawienie najważniejszych gier siódmej generacji konsol. W przeciwieństwie do poprzedniej publikacji, znajdziecie tu również konsolowe exclusive'y oraz specjalne wyróżnienia dla tytułów, które na listę tą nie zdołały się załapać, a mimo to z różnych powodów warto je wyróżnić. Zapraszam!

Tym, którzy nie zapoznali się jeszcze z poprzednią częścią przypominam, że niniejsze zestawienie jest tylko moim skromnym zdaniem. Starałem się przy tym być możliwie obiektywny, a jeśli mi nie wierzycie, to za chwilę przekonacie się, dlaczego te kilka tytułów postanowiłem wyróznić.

Fallout New Vegas Wyróżnienie dla: Fallout 3

Na trzeciego Fallouta fani czekali długie lata. I chociaż ja się do nich nie zaliczałem, to mimo tego faktu przyjąłem Fallouta 3 z otwartymi ramionami. Wielu zawiodło się na typowo zręcznościowym modelu walki i określało Fallouta 3 jako Oblivion w świecie post-apokalipsy. W dodatku główny wątek nie był najwyższych lotów, a zakończenie rozczarowywało. Mimo to, jeśli już przełknęliśmy te kilka niedogodności (część z nich naprawiły mody, a zakończenie - DLC Broken Steel), to trzeba przyznać, że nie była to zła gra – a wręcz przeciwnie, twórcy w zasadzie na nowo stworzyli ogromny świat pustkowi, zapożyczając sobie silnik i pewne rozwiązania z czwartej części cyklu The Elder Scrolls. O wiele lepiej poradziła sobie za to ekipa Obsidian Entertainment tworząc kolejnego Fallouta o podtytule New Vegas. Chociaż zmiany na pierwszy rzut oka były kosmetyczne, to wyeliminowano większość wad poprzednika i wprowadzając do gry nowe elementy, takie jak warsztaty, rozmaite gry w kasynie i wiele innych. Wciąż nie jest to wymarzona przez fanów kontynuacja (im pewnie bardziej do gustu przypadnie Wasteland 2), niemniej nie sposób odmówić jej wciągającego gameplayu i mnóstwa zabawy w sandboksowym środowisku pełnym niebezpieczeństw.

Heavy Rain

Ta gra przez wielu określana mianem interaktywnego filmu (być może coś w tym jest, choć nie do końca) ma zarówno rzesze fanów jak i swoich przeciwników. Ci pierwsi chwalą – z czym trudno się nie zgodzić – niesamowity wpływ gry na emocje gracza, choć w czasach szerzącej się znieczulicy niektórzy mogą nie poczuć nic – tak to już jest. Mimo to jest to druga obok The Walking Dead produkcja, w której tak bardzo zależało mi na występujących w grze postaciach. Różnica jest jednak taka, że Heavy Rain jest produkcją wysokobudżetową i widać to na każdym kroku. Przepiękna grafika wyciskająca ostatnie soki z konsoli, świetnie odwzorowane i bardzo naturalne postacie oraz niesamowite cutscenki dają wrażenie autentyczności. Mimo mnóstwa QTE warto w ten tytuł zagrać, tym bardziej, że każda, nawet najdrobniejsza decyzja ma tu bolesne konsekwencje. A skutki tych decyzji możemy poznać zarówno po upływie paru minut, jak i dopiero po kilku godzinach.

StarCraft II

Blisko dwanaście lat – tyle czasu czekali fani historii Jima Raynora. W grach to cała epoka, ale mimo to zasady rozgrywki nie zmieniły się przesadnie. Wciąż mamy tu do czynienia z kampanią dla pojedynczego gracza i rozbudowanym trybem wieloosobowym, który jest istotą licznych turniejów i zawodów na arenie e-sportowej. Mimo wszystko grzechem byłoby stwierdzić, że to StarCraft przeniesiony w trzeci wymiar. Oprócz całkowicie nowego silnika otrzymaliśmy mnóstwo usprawnień wobec poprzednika oraz całkowicie nową odsłonę serwisu Battle.net, będącego podstawą rozgrywki w sieci.

Wyróżnienie dla: Mirror's Edge

O Mirror's Edge warto wspomnieć chociażby dlatego, że to jedyna gra w swoim rodzaju, a jednocześnie tytuł całkiem udany. Wrażenie robiła stylistyka: charakterystyczne, czyste i jaskrawe barwy oraz absolutny minimalizm sprawiały, że gra stawała się po prostu wyjątkowa. Mimo tego, że nastawiona głównie na pokonywanie przeszkód, rozgrywka przynosiła sporo satysfakcji. Starcia z przeciwnikami to przede wszystkim sztuki walki, a broń palna stawała się tutaj jedynie dodatkiem i narzędziem ostatecznym.

Crysis

To jedna z tych gier, wokół której trwały zażarte dyskusje o zasadność wysokich ocen czy sens grania w tego „benchmarka”. Tytuł Cryteka określałem podobnym mianem, dopóki sam go nie ukończyłem. I nawet, jeśli nie jest to gra najwyższych lotów, to przez długi czas było o niej głośno. Głównie z powodu oszałamiającej grafiki i rozbudowanej fizyki. W połączeniu z całkiem strawnym gameplayem, możliwością poruszania się pieszo bądź pojazdami po pół-otwartej wyspie i modyfikacjami broni, wyszła z tego całkiem udana gra. A przy okazji narodził się silnik chyba najlepiej oddający rzeczywistość w grach.

Wyróżnienie dla: The Orange Box

Ten pakiet pięciu gier w jednym pudełku to jedna z lepszych okazji na to, by poznać wszystkie najważniejsze gry od Valve. Oprócz nowości – Half Life 2: Episode 2, Portala oraz Team Fortress 2 znajdziemy tu podstawkę Half Life 2 i dodatek Episode One. Wszystkie te tytuły to absolutnie najwyższa półka i coś, z czym powinien zaznajomić się każdy fan dobrych FPSów.

Uncharted 2

Uncharted jest znakomitym przykładem na to, jak powinien wyglądać Tomb Raider – i w istocie, stało się tak, że jego reboot poszedł właśnie w stronę produkcji Naughty Dog. Uncharted to taki growy Indiana Jones z masą akcji, niespodziewanych zwrotów akcji i przepiękną oprawą. Niesamowite tereny, jakie przemierzaliśmy w grze to zasługa nie ostrych jak żyleta tekstur, ale zabiegów twórców i mocy tkwiącej w skomplikowanej architekturze PS3. Mimo to nie to jest wszakże w tej grze najważniejsze. Historia, choć niezbyt wymyślna, to wciąga co niemiara, a sporo strzelanin jest tu oddzielonych nieprzesadnie trudnymi, ale ciekawymi zagadkami. Do tego dochodzą bardzo interesujące postacie i już mamy murowany hit – taki, w który powinien zagrać każdy fan gatunku i posiadacz konsoli Sony.

Wyróżnienie dla: Dishonored

Gra twórców całkiem udanego Dark Messiah of Might & Magic to efekt kilkuletnich prac i współpracy z projektantem lokacji Viktorem Antonovem – znanym przede wszystkim z zaprojektowania City 17 w Half Life 2. Niesamowita atmosfera rozgrywki i wyjątkowy styl artystyczny to ledwo dwa z wielu licznych elementów, które sprawiają, że jest to tytuł bardzo interesujący. Steampunkowa otoczka przypomina nieco Bioshocka, ale większy nacisk od fabularnych zagwozdek twórcy postawili na rozgrywkę. Możemy – na czym skupiono sporo środków - skradać się, ogłuszać bądź zabijać i decydować o losach wielu postaci. Sposób, w jaki poprowadzimy fabułę na dalsze tory ma duże znaczenie, a dróg ku temu jest całkiem sporo.

Bioshock: Infinite

O tym tytule trudno było ostatnio nie słyszeć, a jeśli ktoś nie słyszał, to był prawdopodobnie wyjątkowym ignorantem. Zupełnie nie wiedzieć czemu, powstały nawet zestawienia w stylu „20 powodów, dla których NIE powinieneś kupować Bioshock: Infinite” co rozumiem jako objaw odmiennego gustu, albo niesamowicie przesadzonych wręcz wymagań. Jednak nawet, jeśli do ideału nowego Bioshockowi wiele brakuje, to wciąż jest to gra wyjątkowa, z największym growym fabularnym zaskoczeniem ostatnich lat. Elizabeth, nasza towarzyszka w grze, przypomina z kolei Alyx z Half-Life'a 2 w ulepszonej wersji – nie jest to wprawdzie rewolucja, ale zauważalny krok naprzód. Nie sposób nie wspomnieć również o wspaniale wykreowanej wizji podniebnej utopii - Columbii.

-----------------------

I to już wszystko, co przygotowałem dla Was w tej części zestawienia. Przed Wami wciąż trzecia część, w której przedstawię Wasze propozycje dla najważniejszych gier obecnej generacji konsol – jeżeli więc macie coś do dodania, to teraz macie na to ostatnią szansę.

________________________________________________________________________________

Znajdziesz mnie też na facebook.com/dinosfera – to łatwy i szybki dostęp do wszystkich publikowanych przeze mnie materiałów i innych ciekawych rzeczy. Zapraszam!