Przypadek często kieruje naszym losem. Przeglądając niezmierzone otchłanie YouTube'a, odkryłem pewien film animowany z Kraju Kwitnącej Wiśni. Zaintrygowany kilkoma ujęciami i opisem dzieła w końcu obejrzałem całe. Czy było warto? O tym dowiecie się z niniejszej recenzji.

Niewiele jest filmów na które czekałem w tym roku z taką niecierpliwością, jak na Meridę Waleczną. Pierwszy zwiastun filmu, jeszcze bez oficjalnego polskiego tytułu, miałem okazję obejrzeć chyba w okolicach listopada ubiegłego roku i z miejsca się w nim zakochałem: niesforna, ruda nastolatka, która z łukiem w ręku postanawia walczyć o prawo do swojej własnej ręki i wszechobecny, szkocki akcent. Spodziewałem się wypełnionej gagami "szkockiej wersji" Zaplątanych i choć już teraz mogę napisać, że efekt końcowy zupełnie rozminął się z moimi oczekiwaniami, to wyszło to filmowi tylko na dobre.

Shrek, Madagaskar, Epoka Lodowcowa – oto trójka najbardziej znanych animacji ostatnich lat. Każda z nich ma już przynajmniej po 3 części. Jako ostatnia dojrzała opowieść o zwierzętach z zoo w Nowym Yorku. Warto zobaczyć kolejną bajkę próbującą przypodobać się zarówno młodszym jak i starszym widzom?

Filmy drogi to taki gatunek w literaturze i kinematografii, który chyba nigdy nie odejdzie do lamusa. Jest to formuła wciągająca swoją historią, pouczająca, niekiedy opowiada o niebezpieczeństwach i zabawnych sytuacjach, w których znaleźli się główni bohaterowie. Taka właśnie jest Epoka Lodowcowa 4, która, dodając postać Wiewióra, wypada w moim zestawieniu jako najlepsza (na równi z „jedynką”) część przygód mamuta Mańka, tygrysa szablozębnego Diego i leniwca Sida.

„Tu Japonia, Agent Biały z Planety Ziemia.

To bardzo pokojowa planeta.

Agent Biały utrzymuje pokój. Robię co w mojej mocy, walcząc z oprychami wszędzie tam, gdzie mogą się znajdować.

Bez odbioru.”

Nieprzypadkowo Biały może nasuwać skojarzenia z postacią Małego Księcia. Tak jak Michael Arias – twórca gry Tekkon Kinkreet przypomina osobę Antoine de Saint-Exupéry'ego. Co może mieć wspólnego deweloper z pisarzem? Okazuje się, że wiele. Na przestrzeni 150. lat ludzkie charaktery i emocje to wciąż wartki temat i (bez)cenny materiał na skłaniające do przemyśleń opowiadanie lub grę. Szczególnie, gdy głównymi bohaterami są osieroceni chłopcy o imionach Biały i Czarny. To właśnie o duszach w najczystszej postaci, o sercach dzieci-ulicy traktuje ta gra na podstawie mangi.

Pamiętam swoją pierwszą styczność z tym (po)tworem. Serial ten ukazał się tuż po The Animated Series, a właściwie piątym, ostatnim sezonie. Oczekując kontynuacji przygód Człowieka-Pająka, z uśmiechem przywitałem nową serię, która jak się później okazało, nie miała zbyt wiele wspólnego z tym, co tak bardzo polubiłem.

Ostatnio wspomniałem o animowanym serialu w uniwersum Batmana. Dziś na ruszt wrzucam innego, bliższego memu sercu herosa. Spider-Man, bo o nim mowa, urzekł mnie swoją szybkością, pajęczym zmysłem oraz gibkością, podczas wszelakich akrobacji. Ponadto Peter Parker należy do bardzo inteligentnych, aczkolwiek nieśmiałych osób. Przemierzanie miasta wśród wysokich wieżowców za pomocą pajęczyn, było tym o czym marzyłem po obejrzeniu kilku odcinków, wydanego w latach 1994-1998 serialu z podtytułem The Animated Series na czele.

Oscary, jak co roku - przyszły i poszły. O wynikach trochę podyskutowano, ponarzekano na zwycięzców takich czy innych kategorii lub pogratulowano zasłużonym zwycięzcom. Jak się ma to do kategorii Najlepszy Krótkometrażonwy Film Animowany? Oceńcie sami. Na YouTube można obejrzeć pełną wersję nagrodzonej Oscarem animacji The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore. I od razu Wam mówię - warto poświęcić te 15 minut.

Nie miałem przyjemności oglądać pozostałych nominowanych, ale mając na uwadze dwóch największych tegorocznych zwycięzców zapraszających widza w nostalgiczną podróż do początków kinematografii (Artysta i Hugo), nie powinen nikogo dziwić ten rezultat. Latające Książki to filmik stworzony z miłości do słowa pisanego i jako taki jest: a) szalenie pomysłowy i b) całkiem wzruszający (a co, nie bójmy się tego!). Wersja w wysokiej rozdzielczości dostępna jest do kupienia w iTunes, możecie też zajrzeć na oficjalną stronę produkcji. Brawo, panowie autorzy (William Joyce i Brandon Oldenburg)!

Witam. Tym razem wspólnie „przeniesiemy” się z jednego kontynentu na drugi. Dzisiejszym gościem programu jest Batman: The Animated Series, powstały w latach 1992-1995. Jest on niewątpliwie kultowym i bardzo lubianym serialem, który zaprezentował nam mroczne jak na standardy kreskówki klimaty. Czas spędzony przy każdym jego odcinku był dla mnie czymś wyjątkowym. Mając wtedy zaledwie kilka lat, chętnie „uczestniczyłem” w tym uniwersum wcielając się w skórę Bruce’a Wayne’a. Lata mijały, a z każdym kolejnym rokiem, doceniałem go coraz bardziej. Dziś, same wspomnienia z nim związane, powodują kręcącą się w moim oku łezkę.

Roboty z Transformersów zna chyba każdy. Omawiane uniwersum przez dziesiątki lat jest coraz bardziej rozbudowywane. Świetnym przykładem jest tu Beast Wars, którego akcja toczy się wiele lat później. Zamiast Autobotów oraz Decepticonów, mamy tu nowe pokolenie, nazwane odpowiednio Maximale i Predacony. Oczywiście kilku nawiazań do oryginalnej sagi nie zabrakło, co skutecznie wprawia widza w uczucie nostalgii.