Spider-Man: The Animated Series // Pajęcze wspomnienia

Ostatnio wspomniałem o animowanym serialu w uniwersum Batmana. Dziś na ruszt wrzucam innego, bliższego memu sercu herosa. Spider-Man, bo o nim mowa, urzekł mnie swoją szybkością, pajęczym zmysłem oraz gibkością, podczas wszelakich akrobacji. Ponadto Peter Parker należy do bardzo inteligentnych, aczkolwiek nieśmiałych osób. Przemierzanie miasta wśród wysokich wieżowców za pomocą pajęczyn, było tym o czym marzyłem po obejrzeniu kilku odcinków, wydanego w latach 1994-1998 serialu z podtytułem The Animated Series na czele.

Od tamtego momentu, mając zaledwie kilka lat, bawiłem się z innymi dziećmi w "spajdermena", często wcielając się w skórę głównego protagonisty, bądź samego Venoma. Symbiot był, jest i na zawsze pozostanie moim ulubionym arcywrogiem człowieka pająka. Od lat pobudzał we mnie strach, spowodowany paskudnym pyskiem, obiftą muskulaturą czy też jego ogromną siłą. Nie wspominając o dźwiękach jakie dotychczas wywoływał. Każdy przejaw symbiotu, powodował i powoduje we mnie ciary na skórze. Niezależnie od tego czy jego właścicielem był Peter Parker, czy też Eddie Brock.

Venom - Postrach z dzieciństwa

Nie oznacza to jednak, że inni antagoniści wypadają przy Venomie blado. Każdy z nich ma indywidualne cechy, które ich wyróżniają oraz powodują, że są oni na swój sposób wyjątkowi. Co ciekawe, w wielu przypadkach dowiadujemy się o ich przeszłości. Mnie takie smaczki zawsze intrygowały, a z biegiem lat przykładam do nich coraz to większą uwagę. Jak na kreskówkę, omawiany serial jest zaskakująco dojrzały. Twórcy zdecydowali się nie przekoloryzowywać swojego dzieła, dzięki czemu będąc starszym, nadal ma się ochotę na odświeżenie wszystkich dostępnych odcinków. Dialogi są przemyślane, a klimat miejscami dosyć mroczny. Przejawiają się tutaj również bohaterowie z innych uniwersów Marvela, co dodatkowo cieszy widza. Nie zabrakło zatem Wolverine'a, Punishera czy także DareDevila!

My zaś, podczas całego seansu, wspólnie przeżywamy niezwykłą historię Petera. Co prawda w końcowych sezonach, odnoszę wrażenie, że scenarzystów zanadto poniosła fantazja. Mam tu na myśli inne wymiary jak i brak logiki w kilku sytuacjach. Na domiar złego, okazuje się, iż Spider-Man: TAS nie ma zamkniętego zakończenia. To bardzo rozczarowuje. Chciałbym ujrzeć kolejne sezony, które zwieńczyłyby całą przygodę. Niestety z dzisiejszego punktu widzenia jest to niestety nierealne.

Dr Octopus też dawał radę

Kolejne jak i poprzednie kreskówki z człowiekiem-pająkiem na czele, nie przypadły mi do gustu. Starsze ze względu na dziecinne przekoloryzowanie i brak, względem omawianego tworu, emocjonującej akcji. Nowsze za przerost formy nad treścią oraz brak klimatu i czegokolwiek innego, co mógłbym zaliczyć na plus. Ponadto w The Animated Series, naszym uszom towarzyszy wspaniała oprawa audio, a sama kreska prezentuje wysoki poziom wykonania. Brakuje mi tu tylko przekonwertowania serialu do jakości HD, bo jak wiadomo, rozdzielczość tego Spider-Mana w dzisiejszych czasach nie należy do wysokich. Do reszty nie mam absolutnie żadnych zastrzeżeń.

Jeśli chodzi o innych przeciwników, to należy wspomnieć o Goblinach, szczególnie po głowie chodzi mi tu Green Goblin, a to dlatego że jest to jedna z najważniejszych postaci w tej ekranizacji. Zresztą jak już wcześniej wspomniałem, każda bardziej znana postać, prezentuje się na tyle charakterystycznie, że nie sposób kogokolwiek pominąć. Gdybym miał ich tu wszystkich opisać, to prawdopodobnie musiałbym wydać elektroniczną wersję książki, co z pewnością nie było moim zamysłem podczas tworzenia tego felietonu.

Jedna z ciekawszych scen

Podsumowując: Spider-Man: The Animated Series z lat 94-98, nadal jest najlepszym serialem animowanym o człowieku-pająku. Cieszy i bawi widzów, niezależnie od ich wieku i co ważniejsze, jest to bardzo dojrzały jak na kreskówkę twór. Polecam tym, którzy go nie oglądali, a starych wyjadaczy zachęcam do ponownego obejrzenia, bo naprawdę warto.