Wybrałem się do kina na Po prostu przyjaźń, myśląc sobie... No właśnie, co? Chyba nic nie myślałem. Niczego od tego filmu nie wymagałem. Nie spodziewałem się produkcji zasługującej nawet na 4/10. Wydawało mi się, że obejrzę ten gniot do końca, a na następny dzień o nim zapomnę. Tak jednak się nie stało i piszę nierecenzję dla Was, aby ostrzec wszystkich tych, którzy jak ja wybraliby się z głupot na tego idealnego przedstawiciela polskiej komedii romantycznej.
Od czasu do czasu dobrze jest obejrzeć ckliwy, prosty film, który sięga po banalne struktury po to by tylko wycisnąć odrobinę łez z widza. Takim dziełem jest z pewnością Ukryte piękno, czyli produkcja ukazana w kinie jakiś czas temu. Nie jest to jednak, w mojej opinii, kompletny „must see” dla każdego z Was. Raczej jeżeli chcecie spędzić popołudnie w kinie, bądź nie wiecie na co iść z drugą połówką (a ona chce koniecznie na komedie romantyczną) to Ukryte piękno wydaje się uczciwym kompromisem.
Telltale Games wydaje różne gry. Czasem są one gorsze, a czasem lepsze. W przypadku Tales from the Borderlands obawiałem się, że zawiodę się na produkcji z racji na to, że miałem dość wyśrubowane wymagania po uniwersum, za którym przepadam oraz po wielu poleceniach. Opowieści o tym jak dobra jest ta gra mogły przyćmić ją samą i ostatecznie skończyłbym z rozczarowaniem. Tak się jednak nie stało, gdyż studio postarało się nie przynieść wstydu i pokazali nam dobry, interaktywny film jakiego jeszcze nie zrobili.
Czy jest wśród nas ktoś, kto nie zna chociażby filmu Fight Club (pol. wersja Podziemny Krąg)? Dla wszystkich tych, którzy nie wiedzą: Istnieje również książka na podstawie, której nakręcono film. Chuck Palahniuk jest ojcem tego pomysłu oraz wielu innych książek z granic psychodelli oraz brutalności. Fight Club to jednak jego najbardziej znane dzieło, więc pewnie jakaś część z Was uraduje się na wiadomość, iż został wydany komiks kontynuujący wątek. Początkowo wydawano osobne zeszyty, jednakże od jakiegoś czasu mamy również możliwość zakupienia całości w rubasznej oprawie.
Filmy, których głównym tłem historii jest kosmos zawsze wzmagają we mnie wiele pozytywnych emocji przed seansem. Zauważyłem, że bardzo często motywy muzyczne są w jakimś stopniu do siebie podobne. Tajemnicze, nowoczesne brzmienia grają w moim sercu bardzo głośno. Do tego dochodzi sam fakt podróży kosmicznych, które od zawsze mnie interesowały zarówno w książkach, filmach, jak i grach, czy innych przyjemnych rozrywkach. No i może kwestia tego, że prawdopodobnie nigdy nie uda mi się przeżyć przygody w kosmosie. Szkoda, że duża część naszej kultury nie przedstawia tej części science-fiction na takim poziomie, jaki bym chciał. Do tej grupy zalicza się także film Pasażerowie, który jest bardziej romansidłem niż odyseją kosmiczną.
