Wcześniej pisałem wam na temat paru książek, które przeczytałem. Ostatnio chciałem wam też przygotować następną część tego wpisu. Jednak w marcu nie przeczytałem za dużej liczby książek, co dla mnie jest osobistą porażką, ponieważ kiedykolwiek mam okazję, to po prostu to robię, bo bez tego nie idzie przetrzymać nudy, która co jakiś czas się wkradnie.
Wątek brutalności gier, będzie przewijał się przez media i politykę zawsze. Nic na to nie poradzimy czy tego chcemy czy nie. Nie da się nic poradzić na fakt, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie doszukiwał się winy w czymś, co według niego mogło się przyczynić do tragedii.
Kiedyś pisaliśmy wam wspólnie w Gropiniach na temat Switcha, jak się zapatrujemy na nową konsolkę od Nintendo. Dziś, po wielu walkach ze sobą chcę podzielić się z wami swoją osobistą wojną czy jest ona dobrym zakupem.
Niedawno recenzowałem pierwszy dodatek do Assassin’s Creed Origins. Wczoraj udało mi się skończyć następny i chciałbym się podzielić z wami odczuciami na świeżo po rozgrywce. Zadziwiające jak wiele Ubisoft potrafi zmienić, ucząc się z błędu swojego pierwszego produktu. Gdyby jeszcze tak przykładał się do innych projektów, jak to zrobił w przypadku Klątwy Faraonów, moglibyśmy przestać na nich narzekać.
Kiedy dowiedziałem się, że nowa odsłona mojej ukochanej serii Assassin’s Creed doczeka się dodatku pod tytułem Hidden Ones, byłem bardziej niż sceptycznie nastawiony. Z wypowiedzią na jej temat chciałem poczekać, aż sam sprawdzę zawartość dodatkową, ponieważ opinie są naprawdę podzielone.
Pomyślicie sobie pewnie teraz „Jak Improbite może polecać książki?”. Fakt tego jeszcze na moim blogu nie było. To coś nowego i nawet dla mnie, ale próbowanie nowych rzeczy to coś, co dodaje naszemu życiu smak, więc i na mnie przyszła pora na coś nowego, zwłaszcza tutaj.
Pamiętajcie, pieniądze szczęścia nie dają. Dla innych to po prostu dodatek do życia, a innych coś, co daje bezpieczeństwo i iluzję pewności o swojej wartości. Film Wszystkie pieniądze świata pokazują wiele twarzy ludzi, którzy mają więcej, niż mogliby sobie wyobrazić. Oglądając ten film, zrozumiałem, dlaczego każdy powinien go obejrzeć.
Przyznam się wam szczerze, że kiedy w 2012 roku obejrzałem trailer nowego produktu studia Arcane, zakochałem się w fakcie, że protagonistą jest zabójca w masce. Nie wiedziałem o nim kompletnie nic poza faktem, że stał się taki dzięki temu, że prawdopodobnie został zdradzony.
Kiedy gra ujrzała światło dzienne, moje zainteresowanie nią gdzieś sobie uciekła. Dziś po prawie sześciu latach, zaczynam dostrzegać piękno tych produkcji. Szkoda, że byłem głupi i zajęło mi to tyle czasu. Mam nadzieję, że na podstawie tego teksu, sięgniecie po tę produkcję, bo naprawdę warto.
Uwagę zwróciłem także po tekście naszego redakcyjnego kolegi „Co Dishonored ma wspólnego z twórczością Edgara Allana Poego?”. To właśnie w tamtym momencie powoli zacząłem znów się do niej przekonywać, ale małymi kroczkami. Swój wkład (największy) miała także wielka fanka serii, jaką znam. Nie żałuję żadnej z 13 godzin, które poświęciłem na swoją rozgrywkę.
Egzorcyzmy nie były dla kościoła ostatecznym rozwiązaniem problemów, gdy jednego z parafian posądzano o bycie opętanym przez siły nieczyste. W wypadku filmów i seriali i tutaj także znajdziemy połączenie. Jeśli mowa o egzorcyzmach czy wysłannikach Boga pierwszymi osobami, które przychodzą nam do głowy to Constantine czy główny protagonista z filmu Ksiądz.
Kiedy oglądałem pierwszy sezon produkcji Canal + to przyznam, że serial Belfer mnie nie wciągnął. Jednak furtka do następnych przygód Pawła Zawadzkiego przekonała mnie, że warto spróbować jeszcze raz, ale w nieco innym wydaniu. Szkoda, że jest równie słabo, jak poprzednio.
