Isola 2 – W jej magii można zatonąć

Gdy podróżująca ze swą zaklętą w tygrysa królową kapitan Rook dociera do kamieniołomu, okazuje się, że nie ma w nim dzieci. Legenda głosi, że niegrzeczne dziatki porywają złe duchy, ale to tylko mit, a zniknięcia są prawdziwe. Czy żyjąca na bagnach, gościnna czarownica nie ma z tym czasem nic wspólnego?

Druga część Isoli zabiera nas z powrotem do świata pełnego magii i niebezpieczeństw. W bajecznych tonacjach błękitów i fioletów odkrywamy kolejne meandry w pełni oryginalnego świata high fantasy. Fabuła toczy się leniwie, niespiesznie odkrywając przed nami sekrety przeszłości i losy zaklętej królowej oraz jej towarzyszki.

Dla mnie, nieco zbyt niespiesznie. Seria bywa porównywana do kultowych animacji studia Ghibli i faktycznie klimatu nie sposób jej odmówić. Niestety, na koniec drugiego tomu (czyli po dziesięciu regularnych zeszytach) wciąż wydajemy się stać na linii startu. Oniryczna poetyka sprawia, że to co otrzymujemy bywa mało przejrzyste. Nie zaszkodziłoby częściej wykładać karty na stół i odrobinę popędzić konie.

"Isola 2" jest oryginalnym, gęstym high fantasy o wspaniałej atmosferze i magicznej palecie barw. Niestety, powieść wymaga od nas mnóstwa cierpliwości, a poprzez swoją oniryczność bywa mało klarowna. Pozostaje w moich oczach tytułem mało uniwersalnym, wyłącznie dla fanów gatunku.

Józek Śliwiński